กุศลกรรมบถ ๑๐
เรื่อง : พระมหาเสถียร สุวณฺณฐิโต ป.ธ. ๙ / พระมหาวิริยะ ธมฺมสารี ป.ธ. ๙ 
ภาพประกอบ : กองพุทธศิลป์

ศีลศัลยกรรม

“คนมีศีล ย่อมได้รับอานิสงส์ ๕ อย่าง คือ พรั่งพร้อมทรัพย์สมบัติ

ชื่อเสียงฟุ้งขจรไปทั่ว มีความอาจหาญในการเข้าสู่สมาคม  

เป็นผู้ไม่หลงทำกาละ ละโลกแล้วเข้าถึงสุคติสวรรค์”
(มหาปรินิพพานสูตร)

      ศีลสามารถช่วยเยียวยารักษาสภาพจิตใจของมนุษย์ให้ดีขึ้น และช่วยแก้ปัญหาต่าง ๆ ในชีวิตได้ ทั้งปัญหาเศรษฐกิจ การเมือง และสังคม ทั้งปัญหาส่วนตัวและส่วนรวม  จนอาจกล่าวได้ว่าไม่มีปัญหาใดในโลกที่ศีลไม่อาจแก้ไขได้ แต่น่าเสียดายที่มนุษย์มักมองข้ามเรื่องศีล ทั้งที่ศีลมีคุณค่าอย่างยิ่ง เป็นดุจธรรมโอสถขนานเอก เหมือนยาครอบจักรวาลที่รักษาได้ทุกโรค  อีกทั้งการรักษาศีลนั้น ก็สามารถทำได้ง่าย ไม่ต้องเสียทรัพย์ ไม่ต้อง รบกวนใคร อยู่คนเดียวก็ทำได้ แต่มนุษย์กลับละเลยที่จะรักษาศีล จึงเป็นเหตุให้ความเดือดร้อนวุ่นวายไม่เคยจางหายไปจากโลกใบนี้  

    พุทธพจน์ข้างต้น กล่าวถึงอานิสงส์ของการรักษาศีลโดยส่วนหลัก ๕ ประการ แต่โดยพิสดารแล้ว อานิสงส์ของศีลนั้นมีมากมายเกินกว่าจะพรรณนาได้หมด

    อานิสงส์ของการไม่ฆ่าสัตว์ ทำให้เป็นผู้มีอวัยวะน้อยใหญ่ครบถ้วนบริบูรณ์ ไม่พิกลพิการ มีร่างกายสง่างามสมส่วน มีความคล่องแคล่วว่องไว มีฝ่าเท้าเต็ม มีความแกล้วกล้า มีกำลังมาก พวกพ้องบริวารไม่แตกแยก ไม่เป็นคนมักกลัวหรือหวาดระแวง ไม่ตายเพราะถูกผู้อื่นทำร้าย มีพวกพ้องบริวารมาก มีรูปงาม ทรวดทรงน่าดูน่าชม มีโรคน้อย ไม่เป็นคนเศร้าโศก ไม่พลัดพรากจากคนและของรัก และจะมีอายุยืน

    อานิสงส์ของการไม่ลักทรัพย์ ทำให้เป็นผู้มีความมั่งคั่ง มีทรัพย์มาก มีโภคะมากมาย โภคะที่ยังไม่เกิดก็เกิดขึ้นได้ โภคะที่เกิดขึ้นแล้วก็มั่นคงถาวร และจะได้โภคะที่ตนปรารถนาอย่างรวดเร็วทันใจ โภคะไม่วิบัติไปด้วยภัยต่างๆ จะได้ทรัพย์ที่คนทั่วไปไม่มี และไม่รู้จักความขาดแคลนทรัพย์ มีความเป็นอยู่สุขสบายตลอดกาล

    อานิสงส์ของการไม่ประพฤติผิดในกาม ทำให้ไม่มีศัตรูคู่อาฆาต เป็นที่รักของทุกคน ได้ลาภ ได้สิ่งของ เช่น ข้าว น้ำ เป็นต้น หลับเป็นสุข ตื่นเป็นสุข พ้นจากภัยในอบายภูมิ ไม่เกิดเป็นหญิงหรือเป็นกะเทย ไม่มักโกรธ เป็นคนเปิดเผย ไม่เป็นคนผิดหวังหรือเสียใจ ไม่ต้องคอยหลบหน้า ร่างกายจะสมบูรณ์ด้วยบุญลักษณะ ไม่ต้องหวาดระแวง มีความเป็นอยู่ สุขสบาย เป็นคนไม่มีภัย ไม่พลัดพรากจากคนรักและของรัก

    อานิสงส์ของการไม่พูดมุสา ทำให้มีผิวพรรณผ่องใส เป็นคนพูดจาไพเราะศักดิ์สิทธิ์ ฟันขาวเรียบเสมอกัน ไม่อ้วนเกินไป ไม่ขาวเกินไป ไม่เตี้ยเกินไป ไม่ผอมเกินไป มีสุขสัมผัส กลิ่นปากหอมเหมือนกลิ่นดอกอุบล มีพวกพ้องบริวารที่ว่าง่าย มีคำพูดน่าเชื่อถือ มีริมฝีปากบางสีแดงเหมือนกลีบดอกอุบล จิตใจไม่ฟุ้งซ่าน มีความมั่นคง ไม่หวั่นไหว มีความมั่นใจและเชื่อมั่นในตัวเองสูง

    อานิสงส์ของการไม่ดื่มสุราเมรัย จะเป็นผู้มีปฏิภาณในภารกิจที่ควรทำ ทั้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต มีสติมั่นคงอยู่เสมอ ไม่เป็นคนใบ้บ้าปัญญาอ่อน มีสติปัญญาแจ่มใส ไม่เป็นคนเกียจคร้าน ไม่เป็นคนหูหนวก ไม่เป็นคนมึนงง ไม่หลงลืมสติ ไม่เป็นคนขลาดกลัว  เป็นคนกตัญญู ไม่ตระหนี่ เป็นคนเที่ยงตรง ไม่มักโกรธ มีปัญญามาก รอบรู้ในสิ่งที่เป็นประโยชน์ เป็นต้นสำเร็จได้เพราะศีล

    สมัยพุทธกาล เมื่อครั้งที่พระภิกษุ ๕๐๐ รูป เกิดกามวิตกครอบงำยามดึกดื่น ต่างคิดถึงความสุขที่เกิดจากรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส เมื่อตอนยังเป็นคฤหัสถ์ เมื่อพระพุทธ-องค์ทรงทราบด้วยญาณทัสนะ ทรงห่วงใยดุจบิดาห่วงใยบุตร จึงมีรับสั่งให้พระอานนท์ไปเรียกพระทุกรูปมาประชุมพร้อมกัน แล้วประทานโอวาทกลางดึกนั้นว่า “ภิกษุทั้งหลาย ที่ลับไม่มีในโลก บัณฑิตในกาลก่อนเห็นอย่างนี้แล้ว จึงไม่ทำบาปกรรม” จากนั้นพระพุทธองค์ทรงนำเรื่องในอดีตมาแสดงให้ฟัง

    เรื่องมีอยู่ว่า ในภพชาติหนึ่ง พระ-โพธิสัตว์บังเกิดในตระกูลพราหมณ์  เมื่อโตขึ้นได้ไปศึกษาเล่าเรียนในสำนักอาจารย์ผู้มีชื่อเสียงประจำเมือง อาจารย์มีลูกสาวที่หน้าตาสวยงาม ซึ่งท่านอยากจะยกให้ลูกศิษย์ที่เก่งและดี จึงคิดหาวิธีที่จะเลือกลูกเขยด้วยตัวเอง

    
    วันหนึ่ง ท่านเรียกลูกศิษย์ทุกคนมาประชุมกัน แล้วประกาศว่า “บัดนี้ ลูกสาวของเราอยู่ในวัยสมควรจะแต่งงาน เราจะจัดงานแต่งให้ลูกสาว ซึ่งจำเป็นต้องใช้ผ้าและเครื่องประดับที่สวยงาม พวกเธอจงไปขโมยผ้าและเครื่องประดับจากหมู่ญาติ อย่าให้ใครเห็นเด็ดขาด ใครทำได้อย่างนี้ จะได้ลูกสาวเราไปครอง”
    

    ลูกศิษย์ทุกคนต่างหมายปองลูกสาวอาจารย์อยู่แล้ว จึงพากันรีบขอลากลับบ้านเพื่อไปขโมยของจากญาติ ลูกศิษย์แต่ละคนล้วนมีความสามารถเป็นเลิศ ขโมยได้มากบ้างน้อยบ้าง โดยที่หมู่ญาติไม่รู้เลยว่ามีเสื้อผ้าหายไป เมื่ออาจารย์ตรวจดูสิ่งของที่ลูกศิษย์ขโมยมาได้ ก็ไม่ได้พูดอะไร ครั้นเห็นพระ-โพธิสัตว์ไม่นำสิ่งใดติดมือมาเลย จึงถามว่า “เธอไม่นำสิ่งใดมาเลยหรือ” พระโพธิสัตว์ตอบว่า“กระผมไม่ได้นำอะไรมาเลยครับท่านอาจารย์” “อ้าว! ทำไมล่ะ” “ท่านอาจารย์บอกว่าจะรับเฉพาะของที่เอามาโดยไม่มีใครเห็น  ผมคิดว่าไม่มีการทำบาปใดจะเป็นความลับได้  แม้ไม่มีใครเห็น แต่ผมและอาจารย์ก็รู้เห็นการกระทำที่ไม่เหมาะสมนี้ แม้ผมจะรักลูกสาวของท่านอาจารย์ แต่ผมรักศีลมากกว่า จึงไม่กล้าลักขโมยของมีค่าตามคำสั่งของท่าน”

    จากนั้น พระโพธิสัตว์ได้กล่าวสุภาษิตอันไพเราะว่า “ในโลกนี้ไม่มีที่ลับแก่ผู้ทำบาป ต้นไม้ที่เกิดในป่ายังมีคนเห็น คนพาลย่อม สำคัญผิดคิดว่าบาปนั้นเป็นความลับ ข้าพเจ้าย่อมไม่เห็นที่ลับ แม้ที่ว่างเปล่าก็ไม่มีที่ใดว่างเปล่า ถึงแม้ข้าพเจ้าจะไม่เห็นใคร แต่ที่นั่นไม่ว่างเปล่าจากตัวข้าพเจ้า”

    อาจารย์ได้ฟังดังนั้น ก็มีความเชื่อมั่นในพระโพธิสัตว์ว่า สามารถดูแลลูกสาวของท่านให้มีความสุขได้ จึงกล่าวว่า “พ่อหนุ่ม เราประสงค์จะมอบลูกสาวคนนี้ให้เป็นคู่ครองของเธอ เป็นการตอบแทนที่เธอเป็นผู้มีศีล ไม่ทำลายความดีงามของตัวเอง สิ่งที่เราให้ทำในครั้งนี้ เพื่อต้องการทดสอบพวกเธอว่า เป็นผู้มีศีล ยึดมั่นในคุณธรรมมากน้อยเพียงไร”  ว่าแล้วก็สั่งให้ลูกศิษย์ทั้งหมดนำของที่ขโมยมากลับไปคืนเจ้าของ และจัดงานแต่งงานให้ ลูกสาวของตนอย่างสมเกียรติ

    เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงเรื่องนี้จบลง เหล่าภิกษุก็เกิดความละอายใจ ตั้งสติมั่นอยู่ในตัว จนกระทั่งจิตเป็นสมาธิ  ครั้นได้ฟังอริยสัจ ๔ จากพระพุทธองค์ พระภิกษุ ทั้ง ๕๐๐ รูป ก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ภายในคืนนั้น จะเห็นได้ว่า อานิสงส์แห่งศีลนี้ ส่งผลให้ได้ทั้งมนุษย์สมบัติ ทิพยสมบัติและ นิพพานสมบัติ  ท่านผู้รู้ทั้งหลายจึงสำรวมระวังในศีล รักษาไว้ไม่ให้ด่างพร้อย ทั้งศีล ๕ และศีล ๘ เพราะจะเป็นเหตุให้ได้สมบัติอันล้ำค่าที่สุดในภพสาม คือนิพพานสมบัติที่ทำให้หลุดพ้น จากวังวนของวัฏสงสาร เสวยเอกันตบรมสุข ในอายตนนิพพาน

    “ใจของภิกษุผู้มีศีลบริสุทธิ์ ย่อมไม่หยั่งลงสู่ภัย มีการติเตียนตนเองเป็นต้น ดุจอาทิตย์ไม่หยั่งลงสู่ความมืด ฉะนั้น”