ฝันในฝัน
เรื่อง : หัวหน้าชั้น วินิช พันธุ์วิริยรัตน์ [email protected] คอลัมน์นี้เฉพาะนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาเท่านั้น

Case Study กรณีศึกษา 
เทพบุตรดุสิตบุรี
(๑๒-๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙)

กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูง

     พระพ่อของลูกตอนยังเป็นฆราวาสเคยทำอาชีพส่งผักขายที่จังหวัดสมุทรสงครามท่านเริ่มเข้าวัดเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๔ และชักชวนครอบครัวเข้าวัดด้วย ต่อมาได้อุปสมบทรุ่นเข้าพรรษาปี พ.ศ. ๒๕๔๘ เมื่อบวชแล้วก็รักการนั่งธรรมะมาก ๆ นอกจากนี้ยังได้สั่งสมบุญต่าง ๆ เช่น สร้างพระธรรมกายและชักชวนคนมาสร้างด้วยประมาณ ๕๐ องค์ และรับบุญก่อสร้างและซ่อมแซมเสนาสนะต่าง ๆ ภายในศูนย์อบรมเยาวชนผาสุกวนิช จังหวัดราชบุรีรวมทั้งบุญอื่น ๆ อีกมากมาย

   เมื่อวันพุธที่ ๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๘ พระพ่อของลูกมรณภาพลงด้วยโรคมะเร็งที่กระเพาะปัสสาวะที่โรงพยาบาลธรรมศาสตร์รวมอายุได้ ๕๘ ปี ๑๑ พรรษา

   สำหรับตัวลูกเองขณะนี้มีอายุ ๓๐ ปีเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านกาแฟ (อยู่ร้านหอมกรุ่นหน้าวัด) เข้าวัดเมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๔ และสร้างบารมีเรื่อยมาจนปัจจุบัน มีเป้าหมายที่จะสร้างบารมีติดตามหมู่คณะจนถึงที่สุดแห่งธรรม

   ลูกมีพี่น้องด้วยกันทั้งหมด ๓ คน ตัวลูกเป็นพี่คนโต สำหรับน้องทั้งสองของลูกก็เข้าวัดทำบุญทุก ๆ บุญกับหมู่คณะเรื่อยมา ส่วนคุณแม่ของลูกก็ยังมีชีวิตอยู่ และเข้าวัดทำบุญทุก ๆ บุญกับหมู่คณะด้วยเช่นกัน

หลังจากส่งคำถามไปกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่แล้ว
ก็มีคำตอบจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาดังนี้

     ๑. ก่อนที่พระพ่อของลูกจะเสียชีวิตท่านก็รู้ว่า ตัวท่านคงจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกไม่นาน ท่านจึงได้เตรียมตัวเตรียมใจ และทำตามหลักวิชชา ด้วยการเอาใจมาผูกพันอยู่กับบุญ อยู่กับธรรมะตลอดเวลา

    และไม่ว่าตัวท่านจะถูกความเจ็บปวดทุกข์ทรมานจากโรคภัยไข้เจ็บเข้ามารุมเร้ามากแค่ไหนก็ตาม แต่ท่านก็พยายามข่มใจเอาไว้ด้วยการนึกถึงหลวงพ่อ นึกถึงบุญ และเอาใจกลับมาไว้ที่ศูนย์กลางกายอยู่ตลอด เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้ท่านมีใจที่ผ่องใสเป็นปกติ
 

     ๒. จวบจนกระทั่งมาถึงช่วงที่ท่านกำลังจะเสียชีวิต ภาพของบุญทุก ๆ บุญที่ท่านเคยทุ่มเทสั่งสมเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นภาพของบุญที่ตัวท่านตั้งใจบวชพระแล้วก็บำเพ็ญสมณธรรมมาโดยตลอด หรือภาพของบุญที่ท่านตั้งใจรับบุญช่วยงานพระพุทธศาสนาอย่างเต็มที่เต็มกำลังเสมอมา เป็นต้น ก็ได้มาปรากฏฉายให้ท่านเห็นอย่างเป็นอัตโนมัติ
 

   ๓. และทันทีที่ท่านเสียชีวิตลง ด้วยผลแห่งบุญทุก ๆ บุญดังกล่าว ก็ได้ควบแน่นจนทำให้กายละเอียดของท่านแปรเปลี่ยนเป็นกายเทพบุตรในทันที

     และในช่วงจังหวะนั้นเอง เทวรถพร้อมด้วยเหล่าบริวารอันเป็นทิพย์ก็ได้มารอคอยต้อนรับท่าน ซึ่งก่อนที่ท่านจะขึ้นไปสู่เทวรถนั้นท่านก็ได้แลดูพร้อมกับพิจารณากายหยาบ(ที่นอนทอดร่างอย่างสงบนิ่ง) อีกทั้งยังขอบคุณกายหยาบที่ทำให้ตัวท่านได้เอาไว้ใช้สร้างบารมีแล้วก็มาบวชเป็นพระอีกด้วย
 

    ๔. จากนั้น ท่านเทพบุตรใหม่หรือพระพ่อของลูกก็เดินแบบลอย ๆ ขึ้นไปสู่เทวรถแล้วท่านก็ไม่รอช้า รีบนำเทวรถพร้อมด้วยเหล่าบริวารอันเป็นทิพย์ม่งุ ตรงมายังวัดพระธรรมกายในทันที

      เมื่อท่านมาถึงวัดพระธรรมกายแล้ว ก็นำเทวรถไปจอดที่หน้ามหาธรรมกายเจดีย์เพื่อนั่งสมาธิทบทวนบุญทุก ๆ บุญที่ท่านเคยทุ่มเทสั่งสมเอาไว้ในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบุญที่ท่านได้ตั้งใจมาบวชพระแล้วก็บำเพ็ญสมณธรรมมาโดยตลอด

    อีกทั้งยังทุ่มเทรับบุญช่วยงานพระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย อย่างเต็มที่เต็มกำลังเสมอมาอย่างไม่มีข้อแม้ ข้ออ้าง และเงื่อนไขใด ๆ ทั้งสิ้น เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้ใจของท่านชุ่มชื่นและอิ่มเอิบเบิกบานในบุญเป็นอย่างมากและมีความปลาบปลื้มมาก ๆ
 

   ๕. พอมาถึงช่วงหัวค่ำ ท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้ไปร่วมงานบำเพ็ญกุศลสวดพระอภิธรรมร่างของตัวท่านเอง จากนั้นท่านก็ไปฟังธรรมในโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา แล้วก็กลับมานั่งสมาธิต่อที่หน้ามหาธรรมกายเจดีย์ โดยน้อมนำใจกลับมารวมหยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกายจนสามารถเข้าถึงดวงธรรมภายในที่ชัดใสสว่างได้

   เมื่อท่านได้เข้าถึงดวงธรรมภายในที่ชัดใสสว่างแล้ว ท่านก็หมั่นประคองใจรักษาดวงธรรมภายในเอาไว้อยู่ตลอดเวลา จวบจนกระทั่งในเวลาต่อมา ท่านก็สามารถหยุดใจจนเข้าถึงพระธรรมกายภายในได้ในที่สุด
 

      ๖. เมื่อวันเวลาล่วงเลยมาจนถึงวันที่ ๗ (นับจากวันที่ท่านมรณภาพ) ท่านเทพบุตรใหม่ก็นำเทวรถพร้อมด้วยเหล่าบริวารอันเป็นทิพย์มาเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์แล้วเดินทางกลับไปสู่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษเขตใน ได้อย่างสง่างาม และสมภาคภูมิแห่งความเป็นนักรบกล้าของกองทัพธรรม

    สำหรับทิพยวิมานของท่านเทพบุตรใหม่นั้น มีลักษณะเป็นวิมานแก้วประดับด้วยรัตนชาติที่สวยสดงดงามและวิจิตรตระการตาอย่างสุด ๆ ซึ่งในตอนนี้ท่านเทพบุตรใหม่ก็กำลังเพลิดเพลินกับการตรวจตราดูทิพยสมบัติของท่านอยู่ในวิมาน ด้วยความปลื้มปีติเบิกบานในบุญเป็นอย่างมาก
 

   ๗. ในเวลาต่อมา พระธรรมกายก็ได้เมตตาไปเยี่ยมท่านเทพบุตรใหม่ที่วิมานของท่าน เพื่อให้ท่านเทพบุตรใหม่ฝากข้อความมาถึงตัวลูกและทุก ๆ คนในครอบครัวอันเป็นที่รักของท่านในเมืองมนุษย์

  ทันทีที่ท่านเทพบุตรใหม่ได้เห็นพระธรรมกายเมตตามาเยี่ยมตัวท่านถึงที่วิมานเช่นนั้น ท่านก็เกิดความรู้สึกปลื้มปีติ ดีใจและเบิกบานอย่างสุด ๆ จากนั้นท่านก็ไม่รอช้าลงมาจากรัตนบัลลังก์ แล้วก้มลงกราบพระธรรมกายด้วยความเคารพนอบน้อม
 

      ๘. ท่านเทพบุตรใหม่มีข้อความฝากมาถึงตัวลูกและทุก ๆ คนในครอบครัวอันเป็นที่รักของท่าน ในทำนองที่ว่า... ตอนนี้ตัวท่านมาอยู่ที่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษแล้ว ท่านมีความสุขสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วงท่าน ขอขอบคุณทุก ๆ คน ที่ดูแลตัวท่านเป็นอย่างดีมาโดยตลอด ซึ่งตัวท่านเองก็อยากให้ทุกคนตั้งใจนั่งสมาธิให้เข้าถึงพระธรรมกายภายในให้ได้ และก็หมั่นสั่งสมบุญกันให้เต็มที่โดยให้ทำตามที่พระเถระท่านสอนเอาไว้ทุก ๆ อย่าง อย่าได้มีข้อแม้ ข้ออ้าง หรือเงื่อนไขใด ๆ เลย
 

     ๙. ให้ใช้วันเวลาที่มีอยู่ให้คุ้มค่าและเป็นไปเพื่อการสร้างบารมี เพราะความตายไม่มีนิมิตหมาย ให้ดูท่านเป็นตัวอย่าง แล้วก็อย่าลืมดูแลสุขภาพของตัวเองด้วย

     และเวลาที่สั่งสมบุญทุก ๆ บุญแล้ว ก็ให้หมั่นอธิษฐานจิตด้วยว่า ขอให้ได้ติดตามสร้างบารมีกับพระเถระและหมู่คณะไปทุกภพทุกชาติ เมื่อละจากโลกแล้ว ก็ขอให้ได้กลับไปพักกลางทางที่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษแห่งนี้ เพื่อที่ว่าเราทุก ๆ คนจะได้กลับมาเจอกันอีก
 

     ๑๐. สำหรับวิบากกรรมที่ทำให้พระพ่อของลูกต้องมรณภาพด้วยโรคมะเร็งกระเพาะปัสสาวะนั้น ก็เป็นเพราะวิบากกรรมที่ตัวท่านได้เคยทำผิดพลาดเอาไว้ในหลาย ๆ พุทธันดรก่อน ๆ โน้นได้ช่องตามมาส่งผล เรื่องมีอยู่ว่า
ในหลาย ๆ พุทธันดรก่อน ๆ โน้น ท่านได้เกิดเป็น “กุลบุตรสุดหล่อ” อยู่ในแคว้นของพระราชา (องค์ที่จะออกบวชในยุคนั้น) เมื่อเติบใหญ่ขึ้น ท่านก็ไปสมัครเข้ารับราชการเป็นนายทหารที่คอยดูแลความสงบเรียบร้อยอยู่ภายในตัวเมืองหลวงของแคว้น
 

    ๑๑. จนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่ง มีกลุ่มโจรป่าบุกเข้ามาปล้นและฆ่าพวกชาวเมืองที่อาศัยอยู่บริเวณแนวชายแดนของแคว้น เมื่อเป็นเช่นนี้จึงมีการแจ้งรายงานสถานการณ์ไปยังส่วนกลางที่เมืองหลวงของแคว้น

   และเมื่อพระพ่อของลูกในภพชาตินั้นได้ยินข่าวนี้เข้า ท่านก็เกิดความรู้สึกโกรธแค้นพวกโจรป่ากลุ่มนี้เป็นอย่างมาก อีกทั้งยังอยากที่จะไปจัดการกับพวกโจรป่ากลุ่มนี้ด้วยตัวท่านเองด้วย

      ดังนั้น ทันทีที่ทางส่วนกลางมีนโยบายที่จะส่งนายทหารฝีมือฉกาจไปปราบพวกโจรร้ายเหล่านี้ ท่านจึงไม่รอช้า รีบขันอาสาขอเป็นหนึ่งในทหารหน่วยนี้ทันที
 

      ๑๒. และเมื่อนายทหารหน่วยเฉพาะกิจกลุ่มนี้ (ซึ่งมีพระพ่อของลูกในภพชาตินั้นรวมอยู่ด้วย) เดินทางไปถึงพื้นที่ดังกล่าวแล้วทุกคนก็วางแผนที่จะจัดการจับกุมพวกโจรป่ากลุ่มนี้ด้วยวิธีการอันแยบยล

     ภารกิจนี้เป็นภารกิจลับเฉพาะ ซึ่งในช่วงแรก ๆ นั้น นายทหารหน่วยนี้สามารถจับกุมพวกโจรป่ามาได้เพียงแค่กลุ่มย่อยกลุ่มหนึ่งเท่านั้น

   เมื่อเป็นเช่นนี้ ทางหัวหน้าหน่วยทหารเฉพาะกิจจึงได้มอบหมายให้พระพ่อของลูกในภพชาตินั้น เป็นผู้ทำหน้าที่ทรมานพวกโจรกลุ่มนี้ เพื่อรีดข่าวและเอาข้อมูลเกี่ยวกับแหล่งกบดานของพวกโจรป่าทั้งหมดมาให้ได้
 

   ๑๓. เมื่อพระพ่อของลูกได้รับหน้าที่ดังกล่าวมาแล้ว ด้วยความที่ตัวท่านเองก็มีความโกรธแค้นพวกโจรป่ากลุ่มนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว บวกกับพวกโจรป่าเองก็ชอบพูดจายียวนกวนประสาทอย่างสุด ๆ

     ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ท่านเกิดอารมณ์โมโหขึ้นมาอย่างสุดขีด แล้วท่านก็ไม่รอช้า สั่งให้พวกลูกน้องนายทหารช่วยกันจับพวกโจรนอนหงายลงบนพื้น พร้อมกับมัดขาของพวกโจรเหล่านั้นด้วยตุ้มเหล็กให้แน่นมากกว่าปกติ
 

     ๑๔. จากนั้น ท่านก็ตึ้บไปที่ท้องของโจรป่า (แถว ๆ กระเพาะปัสสาวะ) ด้วยความสะใจอย่างแรง จนเป็นผลทำให้พวกโจรป่าหมดแรงและหมดอารมณ์ที่จะยียวนกวนประสาท อีกทั้งยังยอมบอกแหล่งกบดานของพวกโจรทั้งหมดให้ท่านทราบอีกด้วย

  เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้นายทหารเฉพาะกิจหน่วยนี้สามารถบุกเข้าไปจับกุมพวกโจรป่ากลุ่มใหญ่มาได้ทั้งหมดแบบยกรังเลยทีเดียว ซึ่งภารกิจนี้ถือว่าเป็นผลงานอันโดดเด่นเป็นอย่างมาก ณ ตอนนั้นเลยทีเดียว
 

     ๑๕. ถึงแม้ว่าพระพ่อของลูกเป็นผู้ที่มีส่วนสำคัญในการจับกุมพวกโจรกลุ่มนี้มาได้ก็ตาม แต่ตัวท่านกลับรู้สึกร้อนรุ่มกลุ้มในจิตรู้สึกผิดกับการทรมานรีดข่าวจากพวกโจรป่าเหล่านั้นอยู่เสมอ ๆที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะตัวท่านรู้สึกว่า ท่านใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล และจากการกระทำดังกล่าวได้ส่งผลให้พวกโจรป่าบางคนถึงกับเสียชีวิตไปเลยก็มี อีกทั้งวิธีมัดขาพวกโจรป่าด้วยตุ้มเหล็กที่แน่นเกินไป ก็ส่งผลให้โจรป่าบางคนเกิดอาการขาเน่าและถูกตัดขาทิ้งไปในที่สุดอีกด้วยเมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้ตัวท่านเกิดความรู้สึกทุกข์ใจ อีกทั้งความทุกข์นี้ยังเกาะกินอยู่ภายในใจของท่านมาโดยตลอด
 

     ๑๖. จวบจนเมื่อกาลเวลาล่วงเลยผ่านไปพระราชาผู้เป็นที่รักยิ่งของมหาชนทั้งหลายได้เสด็จออกผนวช ซึ่งตัวท่านก็ได้มีโอกาสมาฟังธรรมจากพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช) ด้วยเมื่อได้ฟังธรรมจากพระเถระแล้วตัวท่านก็เกิดความรู้ความเข้าใจในเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต เรื่องบุญบาป และเรื่องกฎแห่งกรรมอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้ท่านได้รู้ว่า สิ่งที่ท่านเคยกระทำลงไปนั้นมันเป็นบาป
 

     ๑๗. เมื่อตัวท่านรู้และเข้าใจเช่นนี้แล้วท่านจึงตั้งใจสั่งสมบุญทุก ๆ บุญอย่างเต็มที่เต็มกำลัง อีกทั้งยังเดินทางไปฟังธรรมและปฏิบัติธรรมที่วัดของพระเถระอยู่เป็นประจำไม่เพียงแค่นั้น ท่านยังทำหน้าที่เป็นผู้นำบุญยอดกัลยาณมิตรชักชวนให้สมาชิกทุก ๆ คนในครอบครัวไปเข้าวัด ฟังธรรม และสั่งสมบุญร่วมกันกับตัวท่านอยู่เสมออีกด้วย
 

     ๑๘. เมื่อท่านอายุมากขึ้น และทุกอย่างในครอบครัวลงตัวแล้ว ตัวท่านก็ตัดสินใจออกบวช แล้วตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมควบคู่ไปกับการรับบุญ เผยแผ่เทศน์สอนธรรมะให้แก่มหาชนทั้งหลายเรื่อยมา จวบจนกระทั่งมาถึงช่วงบั้นปลายของชีวิต ท่านก็สามารถปฏิบัติธรรมจนเข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัดใสสว่างได้ในที่สุดเมื่อท่านหมดอายุขัยและละจากโลกไปแล้ว ท่านก็ได้เดินทางกลับไปสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่างสง่างาม
 

    ๑๙. แม้ว่าในภพชาตินั้นหรือในหลาย ๆ พุทธันดรก่อน ๆ โน้น ตัวท่านจะตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมีและบวชไปจนกระทั่งหมดอายุขัยก็ตาม แต่ถึงกระนั้นวิบากกรรมที่ท่านเคยทรมานพวกโจรป่าเอาไว้ด้วยการตึ้บไปที่ท้องแถว ๆ กระเพาะปัสสาวะอย่างแรง จนทำให้โจรป่าบางคนเสียชีวิตไปเลยนั้น ก็ยังคงมีกำลังและคอยหาช่องส่งผลอยู่ตลอดเวลา

    จวบจนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้เมื่อวิบากกรรมดังกล่าวได้ช่องตามมาส่งผล จึงเป็นเหตุทำให้ตัวท่านต้องอาพาธและมรณภาพด้วยโรคมะเร็งกระเพาะปัสสาวะเหมือนอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง

  ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว ท่านจะต้องมรณภาพไปก่อนหน้านี้หลายเดือนแล้ว แต่ด้วยบุญที่ท่านตั้งใจทุ่มเทสั่งสมเอาไว้ในภพชาติปัจจุบันนี้อย่างเต็มที่เต็มกำลัง จึงทำให้ท่านมีชีวิตอยู่ต่อมาได้อีกหลายเดือน
 

     ๒๐. จากเรื่องราว Case Study ที่เราได้ศึกษาเรียนรู้กันมานี้ สอนให้เราได้รู้ว่า ทุก ๆชีวิตล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม (ซึ่งเป็นกฎสากลที่มวลมนุษยชาติทุกคนบนโลกใบนี้จะต้องเจอ) ทั้งสิ้น

      เพราะฉะนั้น เราจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องศึกษาเรียนรู้เรื่องกฎแห่งกรรมให้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง (เพราะมันเกี่ยวกับตัวเราเอง)เพื่อที่เราจะได้ดำเนินชีวิตได้อย่างถูกต้องและดีงามด้วยความไม่ประมาท จะได้ปิดอบาย ไป
สวรรค์ และมีความสุขในปัจจุบัน อีกทั้งยังดับทุกข์ได้อีกด้วย (ซึ่งความรู้นี้มีสอนเฉพาะในพระพุทธศาสนาเท่านั้น)

    ดังนั้น เราจะต้องตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมี ประพฤติดีปฏิบัติชอบตามหลักธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เช่น ทำทานรักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา เป็นต้น ซึ่งถ้าหากเราทำได้เช่นนี้ ชีวิตการสร้างบารมีของเราก็จะได้อยู่รอดปลอดภัย และมีชัยชนะในเส้นทางการสร้างบารมีไปตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม

บทสัมภาษณ์จากเจ้าของเคส

         ฟังฝันในฝันของพระพ่อ ต้องบอกว่าตื่นเต้นขนลุกตกใจมากเพราะเคสตรงมาก แต่ไม่ได้เขียนเล่าไป เรื่องแรกวิบากกรรมตอนที่ท่านเป็นทหาร รีดข่าวจากโจร ทำให้โจรเสียชีวิต มัดขาโจรแน่นจนทำให้โจรขาเน่าและถูกตัดขาทิ้ง พระพ่อก่อนมรณภาพ ๒ เดือน มะเร็งลามไปที่ขาขวาทำให้เกิดอาการเน่าจนต้องตัดขาทิ้ง ต้องบอกว่าตกใจมาก เรื่องที่ ๒ เรื่องที่เทพบุตร (พระพ่อ) ฝากข้อความถึงครอบครัว ที่บอกว่า “ให้หมั่นสั่งสมบุญให้เต็มที่ ทำตามที่พระเถระท่านบอก ฯลฯ และอย่าลืมดูแลสุขภาพของตัวเองด้วย” อันนี้ขนลุกซู่ เพราะข้อความนี้พระพ่อบอกยุ้ยก่อนที่ท่านจะมรณภาพ ซึ่งไม่ได้เขียนไปในเคส ท่านรู้ได้อย่างไร

             วิบากกรรมน่ากลัวมาก   ขนาดพระพ่อเคยบวชและเข้าถึงพระธรรมกาย บาปกรรมยังตามมาถึงชาตินี้และหนักด้วย แต่วิบากกรรมดี ๆก็ตามมา ในอดีตพระพ่อพาครอบครัวเข้าวัด บั้นปลายขอบวช ในชาตินี้ก็เช่นเดียวกัน ท่านพาครอบครัวเข้าวัด พอท่านส่งให้ยุ้ยเรียนจนจบ ท่านก็ขอออกบวชตายในผ้าเหลือง ยุ้ยและครอบครัวจะทำตามแบบอย่างพระพ่อค่ะ