ไม่ตาย..ดีที่สุด
ถ้าเราเกิดมาแล้วไม่ตายเป็นดีที่สุด เพราะเมื่อไปเกิดใหม่ เริ่มต้นเราจะไม่รู้อะไรเลย เนื่องจากต้องเริ่มไปอยู่ในครรภ์มารดาใหม่ เป็นทารกใหม่ เริ่มเรียนรู้ใหม่ทั้งหมด และกว่าจะเกิดมาเจอผู้รู้ในพระพุทธศาสนาในแต่ละชาติก็ไม่ง่าย เมื่อเจอแล้ว..กว่าจะมีกุศลศรัทธาให้โอกาสตัวเองเข้าวัดปฏิบัติธรรม..ก็ไม่ง่ายอีก เพราะกระเเสโลกจะดึงไปติดกะโหลกกะลา ติดอะไรสารพัด
แต่หากโชคดีมีบุญเก่าส่งผลให้เข้าวัดหลุดจากกะโหลกกะลาได้ก็จริง แต่กว่าจะหาศูนย์กลางกายเจอก็ต้องมานั่งเริ่มต้นใหม่อีก ต้องผ่านด่านนิวรณ์ ๕ ให้ได้อีกซึ่งกว่าจะปล่อยวางมาถึงจุดหยุดนิ่งได้จริง ๆ ก็ต้องเริ่มต้นแล้วเริ่มต้นอีก แล้วชาติที่เกิดมาเราจะหยุดใจได้ดีเหมือนชาติที่ผ่าน ๆ มาหรือเปล่าก็ไม่รู้!
เพราะฉะนั้น ถ้าสมมุติทุกคนไม่ตายหรือสามารถยืดอายุไปได้อีก หากเราทำผิดพลาดอะไรในชีวิตไปก็ยังมีเวลา มีโอกาสกลับเนื้อกลับตัวทำบุญแก้ไข และหันมาศึกษาพระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อปล่อยวางให้ใจหยุดนิ่งได้
ดังนั้น ให้เราเห็นคุณค่าของการมีชีวิตอยู่ เห็นคุณค่าของการมีชีวิตที่ยืนยาว เพราะกว่าเราจะได้เข้าวัด ได้ปฏิบัติธรรม กว่าจะได้รู้วิธีการเข้าถึงธรรม ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ฉะนั้นจึงควรฉกฉวยเอาเวลาและโอกาสที่ได้มาปฏิบัติธรรมอย่างเต็มที่ เพื่อให้หลุดพ้นให้ได้ แล้วทำทุกอนุวินาทีที่ผ่านไปให้เป็นบุญกุศลล้วน ๆ เพราะในโลกแห่งความเป็นจริงแล้ว เราไม่ตายไม่ได้ อีกทั้งเวลาบนโลกนี้ก็มีอยู่ไม่นานจริง ๆ
