๕ ขั้นตอนในการเข้าถึงธรรมอย่างง่าย ๆ
๑) ไม่มองโลกในแง่ดีหรือแง่ร้าย ให้มองโลกไปตามความเป็นจริงตามโลกธรรม ๘ คือ มีลาภ-เสื่อมลาภ มียศ-เสื่อมยศ มีสรรเสริญ-นินทา มีสุข-ทุกข์ ซึ่งถ้าเราต้องเจอสิ่งเหล่านี้บ้าง ก็ให้ถือเป็นธรรมดาโลก เพราะทุกคนต้องเจอสิ่งเหล่านี้เหมือนกันหมด เมื่อฝึกคิดอย่างนี้บ่อย ๆ เวลาเราเจออะไร ใจเราจะไม่กระเพื่อม
๒) ให้ฝึกมองทุกคนเหมือนเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ถ้าเราฝึกคิดอย่างนี้ เราจะให้อภัยคนได้ง่าย แล้วความทุกข์ก็จะไม่แผดเผาจิตใจเราเอง อีกทั้งการฝึกอย่างนี้จะทำให้เราไม่รู้สึกว่าใครเป็นศัตรู แต่จะรู้สึกเหมือนเป็นเพื่อนผู้ร่วมทุกข์บนโลกนี้ด้วยกัน
๓) หัดมองโลกให้ว่างเปล่า ไม่มีอะไรเป็นแก่นสารเวลาเจอเรื่องอะไร ก็อย่าไปฉุนเฉียวหงุดหงิด ให้มองสิ่งที่เราเจอเสมือนอุปกรณ์ฝึกฝนในการสร้างบารมี คือ ฝึกให้เรารู้จักแก้ปัญหา รู้จักอดทน รู้จักใช้คำพูดที่ฉลาดและเป็นปิยวาจา
๔) ทำภารกิจหน้าที่การงานของเราให้เต็มที่ อย่าไปเพ่งโทษคนอื่น แต่ให้หัดมองตัวเรา ปรับปรุงแก้ไขตัวเองให้ดี เพราะทุกคนย่อมมีข้อบกพร่องกันทั้งนั้น เนื่องจากยังไม่หมดกิเลส
๕) ให้เรานั่งสมาธิทุก ๆ วัน เพื่อให้จิตผ่องใส เบิกบานโดยบอกกับตัวเองว่า เป้าหมายหลักของการเกิดมาเป็นมนุษย์ คือ หมดกิเลสไปนิพพาน
ถ้าเราทำได้อย่างนี้ ใจเราจะมีสุขทุก ๆ วัน ปล่อยวางได้ง่าย เวลานั่งสมาธิก็จะไม่ฟุ้งซ่านมาก ใจหยุดนิ่งได้ง่ายแล้วเราก็จะเข้าถึงธรรมได้อย่างง่าย ๆ นั่นเอง
