หลวงพ่อตอบปัญหา
เรื่อง : หลวงพ่อทัตตชีโว

หลวงพ่อตอบปัญหา

ถาม : ชวนคนทำความดีนั้น ดีอย่างไร ?

ตอบ : ตั้งแต่สมัยก่อน หลวงพ่อชอบไปกราบไปถามคุณยายอาจารย์ฯ ที่บ้านธรรมประสิทธิ์ วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ทั้งไปลำพังและไปกันเป็นหมู่คณะ คุณยายท่านก็จะหาโอกาสเตือนลูกศิษย์ ท่านมักให้โอวาทในลักษณะนี้ว่า “มนุษย์เรากว่าจะมารู้บุญรู้บาป ก็โตกันแล้วทั้งนั้น ในระหว่างนั้นตั้งแต่เล็กจนโต กว่าจะมาถึงวันรู้บุญรู้บาป มนุษย์มักจะทำบาปมาคนละไม่น้อย พูดง่าย ๆ มนุษย์เริ่มชีวิตด้วยการมีหนี้บาปติดลบมาแล้วตั้งแต่เล็ก เกิดมาก็บี้มดตบยุงเป็น สร้างหนี้ตั้งแต่เกิด เป็นหนี้บาป สิ่งที่ทำเอาไว้นี้ไม่สูญเปล่านะคุณ”

       คุณยายบอกว่า “อะไรที่เราทำ ใจเราบันทึกไว้หมดเลยคุณ เสียงที่เราพูดเอาไว้ไม่ว่าดีหรือไม่ดี ใจก็บันทึกเอาไว้ สิ่งที่เราเห็น สิ่งที่เราทำ ใจก็บันทึกเอาไว้เป็นภาพ ทั้งดีทั้งไม่ดี ภาพเหล่านี้ไม่สูญไปไหนนะคุณ พอใกล้ตายมันจะกรอกลับมาฉายให้คุณเห็น มันจะสรุปออกมาทั้งบาปทั้งบุญ ถ้าใครทำบุญไว้เยอะ สร้างความดีไว้มาก ภาพบุญแซงหน้ามาก่อนเลย ฉายบุญเท่าไรก็ไม่หมด คนพวกนี้เวลาเขาตาย เขาจะอิ่มบุญ ใจเขาใส แล้วเขาจะไปดี แต่พวกที่ไม่ทำบุญ เวลาภาพมันกรอกลับมา จะมีแต่ภาพลบ ๆ แล้วใจจะขุ่นมัว ถ้าใจขุ่นมัวตายแล้วก็ไปไม่ดี คุณรักเพื่อนคุณก็ไปตามเขามานะ ต้องหาทางพาเขามานั่งธรรมะ เขาจะได้ทำบุญเป็น ต้องให้พรรคพวกมีบุญติดตัวไปเยอะ ๆ แล้วเขาจะได้เลิกทำบาป ต่อไปชีวิตพวกเขาจะได้ก้าวหน้า”

        หลวงพ่อครูไม่เล็กเป็นคนรักเพื่อน ก็ชวนเพื่อนมา คิดแล้วเป็นพันคน แต่เหลือมาบวชสัก ๑๐ คนได้กระมัง ที่ยกเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะนึกถึงผู้นำบุญทั้งหลายที่ไปตามใครต่อใครมาบวชแล้วเขาก็ยังไม่ค่อยจะมา อย่าท้อเลย เพราะกว่าครูไม่เล็กจะตามมาบวชได้ราว ๆ สิบคน ก็ตามมาเป็นพัน ๆ คน เหมือนกัน เพราะฉะนั้นใครไปตามมาเป็นพัน ๆ คน แล้วเขายังไม่บวช ก็อย่าเพิ่งท้อใจนะ นึกว่าเป็นเพื่อนกับครูไม่เล็กก็แล้วกัน ก็เป็นอย่างนี้แหละ ไปตามเถิด ภาพการตามคนมาวัด ภาพการตามคนมาบวช จะบันทึกลงไปในใจของเราอย่างชัดเจน

        ตั้งใจเถิด สร้างภาพดี ๆ กันใหม่ ภาพดี ๆ ชนิดทำบุญแล้วเหงื่อตกเลยอย่างนี้ หรือคำโบราณบอกว่า สร้างบารมีชนิดเอาชีวิตเป็นเดิมพัน เลือดตกยางออกก็ยอมทำ ทำไมเขาจึงยอมทำกัน เพราะภาพที่สร้างบารมีประเภทเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ประเภทเหงื่อตกหรือเลือดตกยางออกก็ดี ภาพเหล่านี้จะฝังลึกอยู่ในใจ นึกเมื่อไรก็ชัดปุ๊บ ภาพเหล่านี้เมื่อถึงเวลาแล้ว มีโอกาสที่จะแซงภาพไม่ดีที่เคยพลั้งเผลอทำมาก่อนเข้าวัด เมื่อมีแต่ภาพที่ทำความดีชนิดเต็มที่บรรจุอยู่ในใจของเราอย่างนี้ นั้นคือหลักประกันในภายภาคหน้าว่า ไม่ว่าเกิดในภพชาติไหน ๆ ชีวิตจะไม่มีตกต่ำ เพราะมีแต่ภาพของการสร้างบุญเต็มไปหมด ต่อไปในภายภาคหน้า แม้ในความฝัน เรื่องไม่ดียังแทรกไม่ได้ ตรงนี้ฝากไว้ด้วย

        ที่ไปชวนใครบวชนั้น เรามักจะเจออยู่ ๒ อย่าง อย่างแรก เห็นดีเห็นงามด้วย อีกอย่าง ก็คือ รู้สึกขัดคอ หน้าแดงขึ้นมาเชียว ซึ่งเราก็จำเป็นจะต้องหาเหตุผลมาอธิบายให้เขาเข้าใจ การที่ต้องหาเหตุผลนี้จะฝังลึกลงไปในใจ ต่อไปภายหน้า พอถึงเวลาเราก็ให้เหตุผลตัวเองได้ทันทีแม้ข้ามชาติว่า ฉันก็ต้องรีบบวชเหมือนกัน มันดีอย่างนี้ อะไรที่ต้องใช้เรี่ยวแรงเต็มที่และเป็นบุญเป็นกุศล มีโอกาสแล้วให้รีบทำ โดยเฉพาะบุญกุศลตามลูกหลานมาบวชก็ดี ตามญาติโยมผู้ใหญ่มาบวชก็ตามที ล้วนต้องให้เหตุผลทั้งสิ้น และลูกหลานในยุคนี้เขาก็มีเรื่องสนุกอยู่เยอะเหมือนกัน เพราะฉะนั้น ถ้าให้เหตุผลเฉียบไม่พอ ลึกซึ้งไม่พอ แน่นอนเขาไม่มา นอกจากไม่มาแล้ว บางทีอาจจะพูดอะไรกระแนะกระแหนเราอีกบ้างก็ไม่รู้ เพราะฉะนั้น การทำความดีนี้ เราจะถูกบังคับให้ต้องหาเหตุผล จะต้องกลั่นกาย กลั่นใจ กลั่นคำพูด ที่พอเหมาะพอดีมาให้แก่เขา

        เมื่อเป็นอย่างนี้ ตลอดเวลาที่กำลังชวนเขา บุญก็เกิด ไม่ว่าเขาจะมาบวชด้วยหรือไม่มาก็ตามที บุญก็เกิด เพราะเราคั้นศักยภาพ คั้นเอาความรู้ธรรมะ และคั้นความจริงใจของเราเอามาให้เขา ทำไป ตั้งใจตามไป ไม่ว่าลูกหลานของเราหรือผู้ใหญ่ให้ไปตามมาบวช วันนี้ตามไม่มา เจอหน้าอีกทีไม่แน่ แม้เราไม่ได้ไปเจออีก แต่ทีมงานของพวกเรากระจายกันอยู่ทั่วแผ่นดิน วันนี้เราชวนไม่บวช เดี๋ยวไปเจออีกคนสองคน สักวันก็มาบวชจนได้ เพราะคนเรานั้น บางทีคนที่ ๑ ชวนมาบวช ไม่เห็นด้วย คนที่ ๒ ชวนมาบวช ไม่เห็นด้วย แต่คนที่ ๓ มาชวนบวช ชักลังเล เอ! คงมีอะไรดีนะ ถ้าคนที่ ๔ มาชวน เอ้า! ลองดู

       ชวนคนทำความดีนี้อย่าเพิ่งท้อนะ ใครยังไม่ได้ไปชวนลูกหลานหรือผู้ใหญ่มาบวชก็ตาม ช่วยไปทำหน้าที่ให้เต็มที่ด้วยนะ ด้วยความตั้งใจอย่างนี้ เกิดกี่ชาติ ๆ จะได้ไม่หลุดจากหมู่คณะนักสร้างบารมี ไม่หลุดจากดินแดนที่พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรือง