หลวงพ่อตอบปัญหา
เรื่อง : หลวงพ่อทัตตชีโว
หลวงพ่อตอบปัญหา
ถาม : ทุกวันนี้ การติดต่อสื่อสารที่ทันสมัยทำให้โลกที่กว้างใหญ่ดูเล็กลง คนอยู่ต่างประเทศก็พูดคุยสนทนากันได้เหมือนอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน ทำให้เกิดกระแสการรับวัฒนธรรมทั้งจากในและต่างประเทศ ซึ่งมีทั้งดีและไม่ดีเข้ามาใช้มากมายส่งผลต่อการปลูกฝังศีลธรรมอันดีงามของสังคมไทย ในพระพุทธศาสนามีคำอธิบายเกี่ยวกับวัฒนธรรมสากลซึ่งเป็นที่ยอมรับของชาวโลกไว้บ้างหรือไม่?
ตอบ : คำว่า “วัฒนธรรม” ในภาษาไทย มาจากภาษาสันสกฤตสองคำ คือ วัฒน + ธรรม
คำว่า “วัฒน” มาจากศัพท์ “วฑฺฒน” หมายถึง ความเจริญ
คำว่า “ธรรม” หรือ “ธรฺม” ในสันสกฤต หมายถึง ความดี
วัฒนธรรม หมายถึง ความดีอันจะก่อให้เกิดความงอกงามที่เป็นระเบียบเรียบร้อย
ตามความรู้ในพระพุทธศาสนาเมื่อทำความดี สิ่งที่เป็นผลเกิดขึ้นคือ “บุญ” และเพื่อให้เข้าใจความหมายของคำว่า “บุญ” ให้ตรงกัน หลวงพ่อขอให้คำจำกัดความที่ชัดเจนว่า บุญคืออะไร
บุญ คือ พลังงานบริสุทธิ์
บุญเป็นพลังงาน ไม่ใช่อย่างอื่น และเป็นพลังงานที่บริสุทธิ์
เกิดขึ้นที่ไหน ? เกิดขึ้นในใจมนุษย์ ไม่ได้เกิดในดิน ในน้ำ ในลม หรือในไฟ จะเป็นที่ดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์ก็ไม่เกิด แต่บุญเกิดในใจมนุษย์
เกิดเมื่อไร ?
๑) บุญเกิดขึ้นทุกครั้งเมื่อ ตั้งใจละบาป ไม่ว่าจะเป็นบาปทางกาย ทางวาจา หรือทางใจ เมื่อตั้งใจละบาปเมื่อใด บุญก็เกิดขึ้นเมื่อนั้น
๒) บุญเกิดทุกครั้งเมื่อ ตั้งใจทำดี ไม่ว่าจะเป็นทำดีด้วยกาย วาจา หรือใจ บุญก็เกิด
๓) บุญเกิดทุกครั้งเมื่อ ตั้งใจทำใจให้ใส ใจใสขึ้นด้วยการเจริญสมาธิภาวนา บุญก็เกิด
บุญมีไว้เพื่อทำอะไร ?
มีไว้เพื่อหล่อเลี้ยง-คุ้มครอง-รักษาชีวิตเรา เพราะเราต้องใช้บุญอยู่ทุกลมหายใจ ใช้ทั้งโลกนี้โลกหน้า เพราะฉะนั้นเรื่องสำคัญนี้เราต้องเตือนตัวเอง และอย่าใช้บุญเปลือง ให้ถนอม ๆ บุญเอาไว้
เมื่อหลวงพ่อเข้าวัดใหม่ ๆ ได้ฟังคุณยายอาจารย์ฯ ท่านพูด ก็ไม่ค่อยเข้าใจ ท่านบอกอย่างนี้
“ยายเห็นคนบางคนมาวัด เวลาเอาแบงก์ใส่กระเป๋า บางทีก็ไม่พับให้เรียบร้อย ทำยู่ยี่ ๆ ยัดใส่กระเป๋าไป ยายเลยเตือนเขาว่า แบงก์แต่ละใบ ถ้าคุณไม่มีบุญ ไม่ได้มันมาหรอกนะแค่ทำแบงก์ยู่ยี่ ๆ น่ะ ไม่ค่อยเต็มใจจะเอามันไว้ มันพร้อมจะบินหนีคุณนะ ยิ่งแตกเป็นใบย่อยเร็วเท่าไร ยิ่งบินหนีเร็วเท่านั้น ระวังนะคุณ”
คำคุณยายท่านเตือนอย่างนี้ แต่เมื่อก่อนฟังไม่เข้าใจ เดี๋ยวนี้เข้าใจแล้ว ซึ้งด้วย ถ้าใครยังไม่เข้าใจ วันนี้ก็ไปลองคิดดูนะ
เพราะบุญสำคัญต่อชีวิตของเราอย่างนี้ และเราก็ใช้บุญกันเปลือง ใช้กันอยู่ทุกลมหายใจใช้กันข้ามโลก เหตุนี้เอง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ ทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคต จึงทรงให้ “แม่บทวัฒนธรรมโลก” ไว้เป็นหลักการในการกำหนดวิถีความเป็นอยู่และความประพฤติของมนุษย์ โดยทรงให้ไว้ ๓ ประการ คือ
๑) การไม่ทำบาปทั้งปวง ไม่ว่าจะบาปเล็ก บาปน้อย ไม่ทำเลย ชื่อว่าบาปใหม่อย่าทำ เพราะบาปเก่าที่มีอยู่ก็หนักพอแรงแล้ว บาปเกิดขึ้นมาเท่าไร ก็แสดงว่าบุญน้อยลงไปเท่านั้น ฉะนั้น
อย่าทำบาปใหม่ขึ้นมาอีก
๒) การทำบุญกุศลใหม่ให้เต็มที่ สร้างบุญกุศลใหม่ให้เต็มที่ อย่ากลัวว่าบุญจะมากไป ทำบุญเพียงนิดเพียงหน่อยก็พอ เดี๋ยวก็ไปม่อยกระรอกในภายหน้า มันจะดีไปไม่ตลอดรอดฝั่ง
๓) การหมั่นทำใจให้ผ่องใส ถ้าใจไม่ผ่องใส ยากที่จะไปเห็นเรื่องบาป-บุญให้ชัดเจน ใจใสมาก ๆ ขึ้น เข้าถึงพระธรรมกาย อาศัยตาของพระธรรมกายไปดูบุญดูบาปให้ชัด ๆ ไปดูเรื่องนรกสวรรค์ให้ชัด ๆ เพราะการจะรู้ความจริงในเรื่องกฎแห่งกรรมต้องอาศัยธรรมจักษุไปดู ดูชัดเมื่อใด ก็จะหมดสงสัยเรื่องบุญเรื่องบาป คราวนี้จะไม่กลัวแล้วเรื่องความตาย เพราะเห็นแล้วว่าบุญของเราขนาดนี้ ๆ ตายแล้วจะไปไหน บุญขนาดนี้ห่างพระนิพพานกี่ก้าว ใจจะใฝ่แต่สั่งสมบุญให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป เป็นบุญเป็นบารมีของเรา
วัฒนธรรมของโลกที่ออกมาจากพระโอษฐ์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ล้วนตรงกันหมดทุกถ้อยคำ จึงถือว่าเป็นสิ่งสำคัญในการดำเนินชีวิต ความดีนี้จะก่อให้เกิดความเจริญงอกงาม เป็นระเบียบเรียบร้อย เป็นหนทางทั้งหมดแห่งการดำเนินชีวิตที่ดีงามในการอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขของมวลมนุษยชาติ
