ส่องธรรม ล้ำภาษิต

ยา กาจิมา ทุคฺคติโย อสฺมึ โลเก ปรมฺหิ จ
อวิชฺชามูลกา สพฺพา อิจฺฉาโลภสมุสฺสยา ฯ

ทุคติในโลกนี้และโลกหน้า ล้วนมีอวิชชาเป็นราก
มีอิจฉาและโลภเป็นลำต้น

(ขุ.อิติ. ๒๕/๒๕๖)

ต้นไม้แห่งความทุกข์ในโลกนี้และโลกหน้า

มีอวิชชาเป็นราก มีอิจฉาและโลภเป็นลำต้น

หากทำลายรากแล้ว ต้นไม้แห่งความทุกข์นี้

ย่อมสิ้นซากก ไม่มีวันเจริญเติบโตได้อีก

 

อวิชชา คือ ความไม่รู้ในเรื่องโลกและชีวิต

เช่น ไม่รู้บาปบุญคุณโทษที่แท้จริง

บาป เป็นสิ่งที่ทำให้กายวาจาใจเศร้าหมอง

บุญ เป็นสิ่งที่ทำให้กายวาจาใจผ่องใส

คุณ เป็นสิ่งที่ทำให้กายวาจาใจได้รับสิ่งเป็นประโยชน์

โทษ เป็นสิ่งที่ทำให้กายวาจาใจได้รับสิ่งไม่เป็นประโยชน์

รายละเอียดต่าง ๆ มากมายที่ลึกซึ้งและถูกต้อง

มีอยู่ในพระพุทธศาสนาเท่านั้น

 

วิธีขจัดอวิชชาอันเป็นต้นเหตุแห่งความทุกข์นี้

หากจะกล่าวรวมสั้น ๆ และเป็นวิธีง่าย ๆ

ต่อการปฏิบัติตน ก็คือ

การฝึกใจให้หยุดนิ่ง เป็นสมาธิ

“ใจหยุด” อวิชชาหลุด เป็น “วิชชา”

ทั้งรู้แจ้งเห็นแจ้งอย่างหมดสงสัย

ต้นไม้แห่งความทุกข์จึงล้มตายไป

มีแต่ต้นไม้แห่งความสุขงอกงามมาแทนที่

ขอขอบคุณ หนังสือ ส่องธรรม ล้ำภาษิต เล่ม ๒
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย