ส่องธรรม ล้ำภาษิต

อนุปาทา วิมุจฺจนฺติ

สาธุชนย่อมหลุดพ้นเพราะไม่ถือมั่น

(อง.ติก. ๒๐/๑๘๐)

ผู้ยึดมั่นถือมั่นว่า เป็นของเราเป็นตัวเรา

ยึดมั่นถือมั่น ๑๐๐ ก็ทุกข์ ๑๐๐

ยึดมั่นถือมั่น ๕๐ ก็ทุกข์ ๕๐

ไม่ยึดมั่นถือมั่นเลย ก็ไม่ทุกข์เลย

 

บุคคลผู้ยึดมั่นถือมั่น ก็อุปมาเหมือน

บุคคลผู้หิ้วของทั้งมือซ้ายและมือขวา

หาบสัมภาระทั้งบ่าซ้ายและบ่าขวา

เทินของบนศีรษะไว้อีกต่างหาก

ความทุกข์ทรมานในชีวิตจึงมากมาย

 

หากปลดปล่อยสัมภาระข้าวของ

จากมือซ้ายและมือขวาลง ก็เบาตัว

หากปลดปล่อยสัมภาระข้าวของ

จากบ่าซ้ายและบ่าขวาลง ก็เบายิ่งขึ้น

หากปลดปล่อยสัมภาระข้าวของ

จากศีรษะอีก ก็จะเบาที่สุด สบายที่สุด

 

ฝึกปลดปล่อย ภายนอกเพื่อมุ่งสู่ภายใน

หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗

พบความเบา ความสบาย อย่างไม่มีอะไรเสมอเหมือน

พบความสุข ความหลุดพ้นแห่งจิต

หลุดพ้นจากทุกข์ จากปวงกิเลส

เข้าถึงสภาวธรรมอันประเสริฐสุด

คือเข้าถึงพระธรรมกายอันเป็นเป้าหมายสูงสุดของชีวิต

ขอขอบคุณ หนังสือ ส่องธรรม ล้ำภาษิต เล่ม ๒
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย