รวมบทสวดมนต์ คำกล่าวในศาสนพิธี

บรรพชิตพึงพิจารณาเนือง ๆ ว่า ญาณทัสสนะวิเศษอันสามารถกําจัดกิเลส เป็นอริยะ คือ อุตตริมนุสสธรรม

บรรพชิตพึงพิจารณาเนือง ๆ ว่า เรายินดีในเรือนว่างเปล่าหรือไม่ กจฺจิ นุ โขห์ สุญฺญาคาเร อภิรมามิ

พุทธวจนะนี้ พระพุทธองค์ทรงเตือนภิกษุไม่ให้ประมาทในการทำกุศลธรรมให้เจริญ อะไรที่เป็นบุญกุศลควรสั่งสมไว้ให้มาก

บรรพชิตพึงพิจารณาเนือง ๆ ว่า เราเป็นผู้มีกรรมเป็นของของตนเป็นทายาทของกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์

บรรพชิตพึงพิจารณาเนือง ๆ ว่า เราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งสิ้น สพฺเพหิ เม ปิเยหิ มนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว

บรรพชิตพึงพิจารณาเนือง ๆ ว่า เพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลายผู้เป็นวิญญูชนพิจารณาแล้ว ติเตียนเราโดยศีลได้หรือไม่

เราติเตียนตนเอง คำว่า ตน ในที่นี้หมายถึงจิตของเราเอง จิตนั้นมีลักษณะดิ้นรนกวัดแกว่ง นึกคิดไปในเรื่องต่าง ๆ

อากัป คือ กิริยาหรือมารยาทของสมณะ เช่น การยืนการเดิน การนั่ง การนอน การนุ่ง การห่ม เป็นต้น

บรรพชิตพึงพิจารณาเนือง ๆ ว่าการเลี้ยงชีวิตของเราเนื่องด้วยผู้อื่น ปรปฏิพทฺธา เม ชีวิกา

ซึ่งบริขารแปลว่า เครื่องแวดล้อม เครื่องอุดหนุนในการดำรงชีวิต ซึ่งหมายถึงปัจจัยสี่ สำหรับพระภิกษุก็คือ

บรรพชิตควรพิจารณาเนือง ๆ ว่า บัดนี้เรามีเพศต่างจากคฤหัสถ์แล้ว ๆ อาการกิริยาใด ๆ ของสมณะเราต้องทำอาการกิริยานั้น ๆ

พรหมจรรย์ คือ การกลั่นกาย วาจา และใจของตนเองให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ด้วยศีล สมาธิ และปัญญา

เมื่อเรารู้จักหน้าที่แท้จริงของชีวิตอย่างนี้แล้ว ว่าเกิดมาเพื่อปราบกิเลสให้หมดสิ้น ถ้าใครต้องลาสิกขากลับไปจริงๆ ถ้ามีภรรยาอยู่แล้ว

พวกเราได้เรียนจากพุทธประวัติแล้วว่า ในวันมาฆบูชาพระพุทธองค์ได้ทรงสรุปหลักพระพุทธศาสนาให้แก่เหล่าพระอรหันต์สาวก ๑,๒๕๐ รูป ว่า

เรื่องต่อไปก็คือ คำว่า ธรรมะในภาคปฏิบัติ ถ้าถามว่า ธรรมะคืออะไร ? เราคงสามารถตอบในแง่ทฤษฎีได้อย่างมากมาย

สิ่งที่หลวงพ่อขอฝากต่อไปอีกเรื่อง ก็คือ เมื่อตอนต้นพรรษาเราได้มีโอกาสเรียนเรื่อง ขันธ์ ๕ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ

เมื่อพวกเรามีความเข้าใจในเรื่องวิธีการกำจัดกิเลสผ่านเรื่องใกล้ตัว คือ การทำภาวนาโดยตรง ผ่านการใช้ปัจจัย ๔

ตลอดทั้งพรรษาที่ผ่านมา พวกท่านได้อุตส่าห์ศึกษาเล่าเรียนธรรมะกันมาอย่างเข้มข้น

เมื่องานสำคัญของชีวิต คือ งานถางกิเลสออกจากใจให้หมดสิ้นไป คำถามที่ตามมาก็คือ กิเลส คือ อะไร ?

หลวงพ่อขอให้ท่านนึกย้อนกลับไปถึงวันแรกที่บวช พวกท่านทุกรูปได้ปฏิญาณกันต่อหน้าพระประธาน ต่อหน้าพระอุปัชฌาย์และต่อหน้าคณะสงฆ์ทั้ง ๒๐ รูป ว่า

บัดนี้พวกท่านได้บวชมาครบพรรษาและได้รับกฐินแล้วบางรูปก็จำเป็นต้องลาสิกขากลับไปสู่ทางโลก อีกหลายสิบรูปตัดสินใจบวชทำความเพียรสร้างบารมีต่อไปในเส้นทางธรรม