เรื่องที่ ๑๔๒ต่อชีวิตแม่
"แม่ได้แต่นอนรอความตาย จนคุณพ่อและพี่เตรียมจัดงานศพกันแล้ว"
คุณธนุตรา การชะวี อยู่ถนนตากสิน ๒๒ บุคคโล ธนบุรี เล่าว่าตนเข้าวัดครั้งแรกเดือนสิงหาคม พ.ศ.๒๕๔๑ ในงานบวชอุบาสกแก้ว เพื่อบวชให้คุณแม่เพราะท่านป่วยด้วยโรคหอบ และโรคของคนชรา ท่านมีอายุ ๗๘ ปีแล้ว
อาการของคุณแม่หนักมากจนคุณหมออนุญาตให้คุณแม่กลับบ้านได้แล้ว เพราะท่านขอร้องหมอว่าอยากตายที่บ้าน ซึ่งคุณหมอก็ไม่ขัด ท่านนอนรอความตายอยู่ที่บ้าน โดยคุณธนุตราได้ซื้อถังออกซิเจนไปไว้ช่วยในการหายใจ เพราะท่านต้องหายใจโดยใช้ถังออกซิเจนตลอด ๒๔ ชั่วโมง ทั้งยังรับประทานอาหารเองก็ไม่ได้ต้องบดอาหารให้เหลวละเอียดแบบเด็กอ่อน ต่อมาก็รับประทานอาหารไม่ได้เลย ได้แต่นอนรอความตายเท่านั้น จนคุณพ่อและพี่ๆ เตรียมจัดงานศพกันแล้ว เพราะตอนนี้คุณแม่ไม่รับอาหารและไม่รับรู้อะไรแล้ว
พี่สาวเล่าให้ฟังว่า ในขณะที่คุณธนุตราบวชอุบาสิกาแก้วและปฏิบัติธรรมอยู่ที่วัดนั้น คุณแม่หยุดหายใจไปแล้วแต่อาจเป็นเพราะบุญที่คุณธนุตราตั้งใจมาบวชเพื่อเอาบุญให้คุณแม่ ทำให้คุณหมอที่โรงพยาบาลสามารถช่วยชีวิตคุณแม่ขึ้นมาอีกครั้งแต่ต้องอยู่ห้อง ไอ.ซี.ยู. ตลอดเวลา ซึ่งในระหว่างที่บวชอุบาสิกาแก้วอยู่นั้น ได้มีพี่ที่อยู่ที่วัดเล่าถึงอานุภาพพระมหาสิริราชธาตุให้ฟัง จึงทำให้เธออยากพบอานุภาพบ้างเพื่อจะได้เอาไปช่วยชีวิตคุณแม่ ตอนนั้นมีเงินอยู่ในกระเป๋าสี่หมื่นบาท ต้องการสร้างพระที่แกนกลางเพื่อบูชาธรรมหลวงพ่อวัดปากน้ำ แต่พี่ที่วัดบอกว่าพระแกนกลางหมดแล้วเหลือแต่ทำบุญกองทุนวารสารหนึ่งหมื่นบาทจะได้รับพระมหาสิริราชธาตุไปช่วยชีวิตคุณแม่ จึงได้ตัดสินใจทำบุญกองทุนวารสารทันที
หลังจากบวชอุบาสิกาแก้วผ่านไปไม่นานกัลยาณมิตรท่านหนึ่งจากทางวัด โทรมาแจ้งว่าให้ไปรับพระได้แล้ว เธอดีใจมากและรีบไปรับพระเพื่อจะได้นำไปช่วยชีวิตคุณแม่ได้ทันที
คุณธนุตรากล่าวว่า "เหมือนพระท่านรู้ว่าดิฉันกำลังรอท่านอยู่เพื่อจะนำท่านไปช่วยชีวิตคุณแม่"
เมื่อคุณธนุตรา ได้รับพระมหาสิริราชธาตุไปแล้ว ก็อาราธนาพระใส่ในน้ำแล้วสวดสรรเสริญคุณของพระมหาสิริราชธาตุ ๓ จบพร้อมกับอธิษฐานจิตขอให้คุณแม่หายป่วย จากนั้นก็เอาน้ำหยอดใส่ปากท่าน ซึ่งท่านก็สามารถดื่มน้ำได้ เริ่มแสดงอาการรับรู้และรู้สึกตัว จึงได้ทำน้ำมนต์แบบนี้ไว้ให้คุณแม่ดื่มตลอด เป็นที่น่าอัศจรรย์คุณแม่ก็อาการดีขึ้นเรื่อย ๆ จนเดี๋ยวนี้ท่านสามารถรับประทานอาหารเองได้ และก็เดินได้ ไม่ต้องใช้ออกซิเจนตลอดเวลาแล้ว เวลาเหนื่อยๆ ถึงจะใช้ ตอนท้ายคุณธนุตรากล่าวว่า "ไม่ต้องจัดทำงานศพแล้ว ดิฉันดีใจมาก นี่ถ้าไม่ใช่อานุภาพของพระมหาสิริราชธาตุแล้ว จะเป็นอะไร"