เรื่องที่ ๑๔๕พลิกใจแม่
เมื่อเดินกลับเข้าบ้าน พบคุณแม่คราวนี้รู้สึกแปลกใจเป็นที่สุด แม่เดินยิ้มออกมาต้อนรับ
ดูแจ่มใสมาก ชั่วเวลาเพียง ๑๐ นาที คุณแม่เปลี่ยนไปได้อย่างไร
คุณสุมิตร สายใยทอง อยู่ที่เกียรติงามวงศ์อพาทเม้นท์ ถนนงามวงศ์วาน จ.นนทบุรี เล่าว่า เข้าวัดมาราว ๕ ปีแล้ว เคยบวชธรรมทายาทอยู่ครั้งหนึ่ง ไม่เคยชวนใครทำบุญ เพราะที่บ้านมีคุณแม่ต่อต้านวัดพระธรรมกายมาก
เมื่อวันที่ ๖ กันยายน พ.ศ.๒๕๔๑ คุณสุมิตรได้เห็นปรากฏการณ์อัศจรรย์ตะวันแก้ว ทำให้ใจมีพลังศรัทธาเกิดขึ้นอย่างเต็มเปี่ยม ตั้งใจชักชวนผู้คนทำบุญสร้างองค์พระให้เต็มกำลังความสามารถ จึงเริ่มออกชวนคนทำบุญ
วันหนึ่งกลับมาถึงบ้านตอนค่ำ บอกคุณแม่ว่า "วันนี้ผมชวนคนทำบุญสร้างองค์พระได้ ๔ องค์ แม่อนุโมทนากับเขาด้วยนะครับ" แทนที่จะได้ยินคำอนุโมทนาว่า สาธุ กลับได้ยินคำติเตียนค่อนขอดอย่างรุนแรง คุณสุมิตรเหน็ดเหนื่อยในการเดินทางมาทั้งวัน พบความผิดหวังจากมารดาซ้ำสอง ทำให้รู้สึกเสียใจมากที่สุด จึงเดินออกไปสงบสติอารมณ์นอกบ้าน พูดกับรูปภาพพระมหาสิริราชธาตุว่า "ลูกไม่เคยย่อท้อในการทำหน้าที่กัลยาณมิตรให้ผู้อื่น แต่มาหมดกำลังใจท้อแท้ก็ที่แม่ผู้เป็นบุพการีเพียงคนเดียวนี่เอง แม่ไม่ยอมเข้าใจผมเลย ขออำนาจอานุภาพพระมหาสิริราชธาตุช่วยให้แม่ของผม ผู้ที่รักที่สุดคนนี้ ยอมเข้าใจในสิ่งที่ผมทำด้วยเถิด"
เมื่อใจสงบได้พอสมควร คุณสุมิตรเดินกลับเข้าบ้าน พบคุณแม่คราวนี้รู้สึกแปลกใจเป็นที่สุด คุณแม่เดินยิ้มต้อนรับ ดูแจ่มใสมาก ชั่วเวลาเพียง ๑๐ นาที คุณแม่เปลี่ยนไปได้อย่างไร เมื่อลองเลียบเคียงไต่ถามจึงทราบว่า ขณะคุณสุมิตรเดินออกไป เจ้าหน้าที่ทางวัดชื่อคุณพรพิมล โทรศัพท์มาหาคุณสุมิตร แต่คุณสุมิตรไม่อยู่ เธอจึงพูดสายกับคุณแม่ โดยไม่ทราบว่าแม่ลูกกำลังขัดใจกัน และได้พูดชักชวนให้คุณแม่ไปปฏิบัติธรรม ได้อธิบายประโยชน์ต่างๆ ทำให้คุณแม่เข้าใจ ทั้งยังต่อว่าลูกชายด้วยว่า "ทำไมชวนแต่คนอื่นสร้างพระ ไม่ชวนแม่บ้าง"
ปัจจุบันนี้คุณแม่ของคุณสุมิตร ได้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวแล้ว และสวดมนต์ทำวัตรเช้า-เย็น เป็นประจำ อีกทั้งก็สามารถจำบทสวดสรรเสริญพระมหาสิริราชธาตุได้ภายในวันเดียว นั่งสมาธิก็ได้ผลดีมาก สุขภาพแข็งแรงขึ้นทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ท่านป่วยเป็นโรคความดันโลหิตสูง ไขมันในเส้นเลือดสูง หมอนหนุนกระดูกสันหลังเคลื่อนทับเส้นประสาท ทำให้มีอาการเจ็บปวดตามร่างกายมาก
หลังจากที่คุณแม่ได้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวแล้ว ครอบครัวก็กลายเป็นครอบครัวแก้ว ครอบครัวธรรมกายทันที การสนทนาในบ้านหรือกับเพื่อนบ้าน จะเป็นการสนทนาธรรมกัน เพื่อนบ้านที่รักการปฏิบัติธรรมก็จะเข้ามาร่วมสนทนามากขึ้น เพราะก่อนหน้านี้เพื่อนบ้านที่สนใจในการปฏิบัติธรรม มักจะไม่กล้าเปิดเผยต่อเพื่อนบ้านด้วยกันว่าสนใจ เพราะเกรงว่าผู้คนจะหัวเราะเยาะ แต่ตอนนี้จะมาสนทนาธรรมกันเป็นประจำ แม้แต่กลุ่มวัยรุ่นที่เคยดื่มเหล้าเป็นประจำ ก็เริ่มสนใจในพระพุทธศาสนาและมาร่วมปฏิบัติธรรมมากขึ้น ในกลุ่มของพ่อค้าแม่ค้าก็สนใจที่จะปฏิบัติธรรมกันมากขึ้น ครอบครัวคุณสุมิตรจะมาวัดทุกวันอาทิตย์ จนเพื่อนบ้านรู้สึกแปลกใจว่า ทำไมร้านค้าถึงต้องหยุดไปวัดกัน ทั้งที่วันอาทิตย์เป็นวันที่ค้าขายดีกว่าวันอื่น คุณสุมิตรอธิบายเหตุผลว่า "จะทำให้ผมมีโอกาสได้ทำหน้าที่กัลยาณมิตร ซึ่งแต่เดิมนั้นได้เห็นคุณค่าของกัลยาณมิตรอย่างลึกซึ้ง เมื่อได้เห็นผลจากการเอื้ออาทรของเหล่ากัลยาณมิตรทุกคนที่วัด นับตั้งแต่ผู้ที่แนะนำให้มาวัดพระธรรมกายเมื่อปี พ.ศ.๒๕๓๖ คือคุณสมชัย ทองแดงกายสิทธิ์ ที่เอื้อเฟื้อสื่อธรรมะต่างๆ คอยเป็นพี่เลี้ยงแนะนำกฎระเบียบต่างๆ ของวัด และคุณเปิ้ล เจ้าหน้าที่ประจำหมู่บ้านปฏิบัติธรรมที่คอยให้กำลังใจ แนะนำข้อวัตรปฏิบัติที่ดีให้ และอีกหลายท่านที่ไม่ได้กล่าวถึง รวมทั้งท่านสาธุชนทุกท่าน ที่มุ่งกันมาสร้างบุญบารมี เป็นต้นแบบให้กับชาวพุทธต่อไปในอนาคตที่สำคัญที่สุดยอดกัลยาณมิตรของโลก คือองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ พระเดชพระคุณพระภาวนาวิริยคุณ คุณยายอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง และท่านผู้นำบุญทุกท่าน ถ้าไม่ได้พบหรือได้รู้จักกับท่านเหล่านี้ ความสงบเย็นของโลกนี้ก็คงจะไม่บังเกิดขึ้น และผมคงจะไม่ได้พบกับอานุภาพของพระมหาสิริราชธาตุ ได้มีโอกาสสร้างบารมี จึงจะขอเป็นพยานให้กับพระพุทธศาสนาอีกคนหนึ่ง ขออนุโมทนาบุญกับกัลยาณมิตรทุกๆ ท่านด้วย" 
