เรื่องที่ ๑๔๙ยาวิเศษ
คุณสุชีพ รอดเกื้อ เป็นข้าราชการบำนาญกระทรวงศึกษาธิการ ได้เคยทำบุญสร้างองค์พระธรรมกายตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๓๙ แต่ไม่เคยคิดจะไปที่วัด ไม่สนใจทำบุญอะไรๆ อีก เพราะรูู้้สึกว่าวัดนี้รวยแล้ว จึงไปทำบุญวัดยากจนตามต่างจังหวัด
ครั้นปลายปี พ.ศ.๒๕๔๑ เกิดมีโรคปวดเอวขึ้นมาเป็นประจำ ในเวลานั่งนานๆ หรือทำการงานเล็กน้อยก็ปวด เป็นอย่างนี้เสมอๆ วันหนึ่งขณะขุดดินปลูกต้นไม้ ๒-๓ ต้นที่ข้างบ้าน ทำให้มีอาการปวดแขนข้างขวาเพิ่มขึ้่นมาอีกอย่างหนึ่ง ปวดมากจนนอนไม่หลับ จนต้องเปลี่ยนท่านอนทุกๆ ๑๐-๒๐ นาที จึงพอหลับได้บ้าง
เมื่อไปพบแพทย์ที่คลินิกประจำตัว แพทย์ชี้แจงว่าคราวนี้มีอาการมาก ได้ให้ยามารับประทาน ๗ วันก็ไม่หาย ต้องฝืนใจทนเจ็บปวดต่อไป จนภรรยารู้สึกสงสาร จึงไปขอร้องเพื่อนชื่ออาจารย์ สมพร พรรณเชษฐ์ ให้ช่วยทำน้ำมนต์จากพระมหาสิริราชธาตุให้ดื่ม คุณสุชีพเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ก็อธิษฐานขอพรตามที่ภรรยาแนะนำและกล่าวว่า "ถ้าดื่มน้ำมนต์ครั้งนี้แล้วหายป่วย จะเข้าวัดทำบุญที่วัดพระธรรมกาย"
ปรากฏว่าดื่มไปได้ ๓ อึก คืนนั้นหลับสบายไม่มีอาการปวดแขนอีกเลย จนคิดว่าตนเองฝันไปหรือเปล่าโรคปวดเอวหรืออื่น ๆ ก็ทุเลาไปหมด แม้จะทำงานหนักหรือหอบหิ้วของ ๔-๕ กิโลกรัม ซักผ้า ๒-๓ กาละมังก็ไม่ปวด หายดีจนกระทั่งทุกวันนี้ ได้ทำตามสัญญาที่อธิษฐานจิตไว้ ไปทำบุญที่วัดพระธรรมกายเสมอมา
ทำไมตั้งแง่คิดแต่เรื่องวัดจน วัดรวย ทำไมไม่คิดเรื่องที่ไหนทำงานใหญ่งานเล็กให้สังคม บุญมากบุญน้อย ต่างกันตรงผลงานต่างหาก
