เรื่องที่ ๑๕๕คืนเดียวหาย
ฉุกคิดขึ้นมาทันทีว่า คงเป็นเวรกรรมภพชาติในอดีต
ที่ลูกอาจเคยทำร้ายดวงตาของคนอื่นไว้มาส่งผลนั่นเอง
คุณพิษณุ บำรุงมิตร อยู่ที่ ต.นาจอมเทียน อ.สัตหีบ จ.ชลบุรี เล่าว่า ได้เคยมาวัดพระธรรมกายครั้งแรกเมื่อปลายเดือนตุลาคม พ.ศ.๒๕๓๐ เพื่อเข้าอบรมธรรมทายาทและอุปสมบทหมู่ภาคฤดูหนาว รุ่นราชบูชา หลังจากลาสิกขาบทแล้ว ก็ได้ประพฤติปฏิบัติธรรมตลอดมา และได้ร่วมงานบุญใหญ่ของวัดพระธรรมกายแทบทุกครั้งคุณพิษณุได้เห็นปรากฏการณ์อัศจรรย์ตะวันแก้ว อีกทั้งเป็นผู้นำบุญชักชวนคนมาร่วมสร้างพระธรรมกายประจำตัว ได้รับพระมหาสิริราชธาตุ และพระคะแนนสุดสุด หลังจากได้รับพระของขวัญแล้วได้นำไปเลี่ยมกรอบและนำมาห้อยคอติดตัวไว้ตลอดเวลาต่อมาเมื่อวันเสาร์ที่ ๑๙ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๔๑ คุณพิษณุได้เตรียมตัวมาวัด ในครั้งนี้ตั้งใจจะนำบุตรชายมาด้วยเพราะอยากให้ลูกได้คุ้นเคยกับการปฏิบัติธรรม ขณะที่คุณพิษณุนำรถไปล้างที่คาร์แคร์แห่งหนึ่งอยู่นั้น คุณแม่ของภรรยาได้พาหลานชาย (ลูกชายคุณพิษณุ) ซ้อนท้ายรถจักรยานยนต์มาพบแล้วบอกว่า ลูกชายถูกเด็กรุ่นเดียวกันเอาเศษกระเบื้องปาเข้าตา และได้พาไปคลีนิคแถวบ้านมาแล้ว คุณหมอบอกให้พาไปหาจักษุแพทย์ที่โรงพยาบาลเพื่อรักษา เพราะคุณหมอท่านนี้ไม่สามารถรักษาให้ได้ เพียงแต่ปิดตามาให้เท่านั้น คุณพิษณุจึงรีบพาลูกขึ้นรถเพื่อนำไปส่งที่โรงพยาบาลสมเด็จฯ ที่อำเภอศรีราชา ระหว่างทางได้หยุดรถเพื่อเปิดตาข้างที่เจ็บของลูกชายดู เห็นตาดำปลิ้นปูดออกมาขนาดใหญ่กว่าหัวไม้ขีดไฟ ก็ตกใจมากและรู้สึกใจหาย เมื่อเอามือปิดตาข้างที่ปกติของลูกชาย แล้วให้ลูกชายมองด้วยตาข้างที่เจ็บ ลูกชายบอกว่ามองไม่เห็นเลย คุณพิษณุเสียใจมาก แต่ก็ฉุกคิดขึ้นมาทันทีว่าคงเป็นเพราะเวรกรรมภพชาติในอดีตที่ลูกอาจเคยทำร้ายดวงตาของคนอื่นไว้มาส่งผลนั่นเองจึงเกิดอุเบกขา แต่ก็อดสงสารลูกชายไม่ได้ที่จะต้องมาตาบอดตั้งแต่ยังเป็นเด็ก
ครั้นถึงโรงพยาบาลและได้พบจักษุแพทย์ชื่อคุณหมอแวววรรณ คุณหมอได้บอกว่าต้องรีบทำการผ่าตัดคืนนี้เลย ก่อนจะผ่าตัดคุณหมอพูดชี้แจงให้ทำใจว่า ถ้าประสาทตากระทบกระเทือนรุนแรงมาก อาจจะทำให้เด็กมองไม่เห็นอีก แต่ถ้าประสาทตาไม่กระทบกระเทือนมาก หลังจากผ่าตัดแล้วก็จะค่อยๆ เห็นจากเทาๆ เป็นลางๆ และก็จะค่อยๆ ชัดขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็จะเห็นชัดประมาณ ๕๐-๖๐% ของการมองด้วยตาที่ปกติ แต่ต้องใช้เวลาพอสมควรระหว่างที่คุณพิษณุอยู่กับลูกชายที่โรงพยาบาลเพื่อรอการผ่าตัด ได้โทรศัพท์ไปแจ้งภรรยา เมื่อภรรยารู้ข่าวจึงรีบเดินทางมาที่โรงพยาบาลทันที แต่คุณพิษณุบอกว่าอย่าเพิ่งมา ให้ไปที่วัดพระธรรมกายเพื่อไปขอให้คุณยายอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูงช่วยก่อน แต่ปรากฏว่าคุณยายไม่แข็งแรง ทำให้ไม่สามารถเข้ากราบได้ ภรรยาจึงได้ไปกราบพระเดชพระคุณพระภาวนาวิริยคุณ (หลวงพ่อทัตตชีโว) และเล่าเรื่องให้ท่านฟัง หลวงพ่อท่านก็บอกให้ทำใจให้สบาย และให้เข้าไปนั่งสมาธิที่ห้องข้างๆ บัณฑิตยสภาเพื่อขอให้บุญช่วย ได้สวดบทสรรเสริญพระมหาสิริราชธาตุและได้อธิษฐานจิตขอพรให้ท่านช่วย หลังจากที่นั่งสมาธิได้ประมาณ ๑๕ นาที จึงได้กราบลาพระเดชพระคุณหลวงพ่อเพื่อเดินทางไปเยี่ยมลูกชายที่โรงพยาบาล เมื่อมาถึงโรงพยาบาลขณะเยี่ยมลูกชายก็ได้สวดบทสรรเสริญคุณพระมหาสิริราชธาตุไปด้วย ร้องไห้ไปด้วยอยู่ตลอดเวลา คุณพิษณุเห็นดังนั้นจึงบอกให้ภรรยาเลิกร้องไห้เพราะจะทำให้ใจไม่มีพลัง เธอจึงหยุดร้องไห้และสวดสรรเสริญพระมหาสิริราชธาตุไปเรื่อยๆ พร้อมทั้งอธิษฐานในใจว่า หลังจากผ่าตัดแล้ว ขอให้ดวงตาของลูกชายมองเห็นได้เหมือนเดิม ซึ่งคุณพิษณุก็อธิษฐานเช่นนั้นเหมือนกันเริ่มผ่าตัดเวลา ๒ ทุ่ม ผ่าตัดเสร็จเรียบร้อยประมาณ ๓ ทุ่มเศษ รุ่งขึ้นเวลา ๙ โมงเช้า คุณ
คุณพิษณุสังเกตดูสีหน้าของคุณหมอแวววรรณแล้ว คุณหมอมีสีหน้าดีใจและภูมิใจในฝีมือการผ่าตัดของตนเป็นอย่างมาก ซึ่งคุณพิษณุก็นึกถึงอานุภาพพระมหาสิริราชธาตุและพระคะแนนสุดสุด ที่ห้อยคออยู่ทันทีว่า นี่จะต้องเป็นเพราะอานุภาพขององค์พระและจากการสวดสรรเสริญอย่างแน่นอน จึงทำให้ดวงตาของลูกชายกลับมองเห็นได้เป็นปกติรวดเร็วเป็นอัศจรรย์ภายหลังการผ่าตัดเพียงคืนเดียวเรื่องนี้คุณพิษณุได้เล่าให้หมู่เพื่อนๆ ที่เข้าวัดด้วยกันฟัง ทำให้เป็นที่ยินดีของหมู่คณะโดยทั่วกัน
