เรื่องที่ ๒๐๑ มังกรแก้ว

ด้วยพลังอานุภาพ ทำให้เจ้า "มังกรแก้ว" สว่างขึ้นมาได้อีกครั้ง

คุณวัชรา มโนสิริกุล กับคู่ใจเจ้า "มังกรแก้ว"

คุณวัชรา มโนสิริกุล เป็นเจ้าหน้าที่ช่วยงานพระพุทธศาสนาอยู่ที่วัดพระธรรมกาย เล่าว่า ปกติเธอจะรู้สึกเฉยๆ เวลาใครเล่าถึงเหตุการณ์อัศจรรย์ต่างๆ ซึ่งความรู้สึกที่เกิดขึ้นแว่บแรก หลังจากฟังเรื่องราวเหล่านี้จบ ก็คือ "เหลือเชื่อ" แต่มันก็เป็นความจริง เธอมักพยายามหาเหตุผลทางวิทยาศาสตร์มาวิเคราะห์อธิบาย แต่หลักวิทยาศาสตร์ทั้งหลาย ก็มิได้ทำให้ความรู้สึก เหลือเชื่อนี้คลายลงไปได้เลย เหลือเชื่อ!

จนกระทั่งหนึ่งสัปดาห์ก่อนวันมาฆบูชาปีนี้ ตรงกับวันที่ ๑ มีนาคม พ.ศ.๒๕๔๒ ในช่วงเย็นของวันพฤหัสที่ ๑๘ กุมภาพันธ์ เธอได้ไปทำหน้าที่พิธีกร ณ ลานมหาธรรมกายเจดีย์ ถ้าผู้นำบุญท่านใดที่มีโอกาสได้ไปอธิษฐานจิตที่เจดีย์ จะพบกับเธอ ยืนยิ้มใสปิ๊ง! อยู่ที่นั่น

หลังจากทำหน้าที่พิธีกรเสร็จราว ๑๘.๐๐ น. เธอจึงไปช่วยเพื่อนสหธรรมิกตอกเสาโคม ยิ่งตอก ยิ่งเบิกบานในบุญ จนดวงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าไปเรียบร้อยแล้ว รัตติกาลก็คลี่ม่านเข้าคลุม ตอกเสร็จประมาณ ๑๙.๓๐ น. เธอเดินกลับมาที่รถมอเตอร์ไซค์คู่ใจ ชื่อ "เจ้ามังกรแก้ว" เจ้ามังกรแก้วคันนี้รับใช้เธอมากว่า ๕ ปีแล้ว แต่ช่วงหลังด้วยความชราภาพบวกกับถูกใช้งานอย่างหนักหน่วง ระบบไฟของเจ้ามังกรแก้วก็มีอันพิการ ไม่ว่าจะทำอย่างไร ไฟหน้า ไฟท้าย ไฟเลี้ยวก็ไม่สว่างอีกเลย จนมีครั้งหนึ่งเธอขี่รถคันเก่งไป ทั้งๆ ที่เธอมองไม่เห็นทาง สะดุดท่อนไม้ใหญ่ล้ม ทำให้เธอได้รับบาดเจ็บ ต้องรักษาตัวเป็นเดือน

ด้วยความกังวลว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย หลังจากตอกเสาโคมเสร็จ มีแต่ความมืด ถนนหนทางก็มืดประกอบกับมีการขุดดินเพื่อขยายสภาธรรมกายสากล ทำให้ถนนขรุขระเต็มไปด้วยก้อนหิน ไหล่ทางเป็นหลุมลึกมาก ถ้าตกลงไป คงเหลือแต่ชื่อและความดี ฝากไว้ให้กับพระพุทธศาสนา จึงตั้งจิตอธิษฐาน กับมหาธรรมกายเจดีย์และพระมหาสิริราชธาตุ ว่า "ด้วยบุญที่อุทิศชีวิตให้กับพระพุทธศาสนา และบุญจากการให้ความสะดวกแก่สาธุชนที่มาประพฤติปฏิบัติธรรม ด้วยการทำหน้าที่เป็นพิธีกรของเธอ ขอให้ไฟหน้ารถติดสว่าง ส่องทางกลับถึงที่พักได้อย่างปลอดภัย อย่าได้ประสบอุบัติเหตุอันตรายใดๆ เลย" นาทีระทึกใจก็มาถึง เธอสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์คู่ชีพอย่างมั่นใจ ขับไปนิดเดียว มีพี่ท่านหนึ่ง ขับรถตามมา และทักว่า ทำไมไม่เปิดไฟ เธอจึงเอามือเอื้อมไปอังที่ไฟหน้ารถ เพื่อตรวจดูว่าไฟสว่างหรือไม่ ปรากฏว่าหลอดไฟที่ไม่สว่างมานานกว่าครึ่งปี พลันกลับสว่างวาบขึ้นมา สว่างไสวไปทั่วบริเวณเป็นอัศจรรย์ ทำให้เธอรู้สึกอึ้งไปชั่วขณะและหันกลับไปยิ้มกับพระเจดีย์ ในใจก็อุทานออกมา "อึ้ม! ศักดิ์สิทธิ์ จริงๆ" และเดินทางกลับมาถึงที่พักได้อย่างปลอดภัย จนถึงวันนี้ไฟหน้ารถของเจ้ามังกรแก้วก็ยังสว่างไสว ขับไปไกลแค่ไหนก็ยังส่องสว่าง เห็นถนนหนทางได้อย่างชัดเจน

ในตอนท้าย คุณวัชรากล่าวว่า "แม้เรื่องราวของดิฉันในวันนั้นจะเป็นเรื่องเพียงเล็กน้อย มิได้เป็นเหตุการณ์ร้ายแรง แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เปรียบเสมือนกุญแจดอกสำคัญ ที่ไขความรู้สึกจากเหลือเชื่อ มาสู่ความเชื่อมั่นในอานุภาพความศักดิ์สิทธิ์อันไม่มีประมาณ แห่งพระรัตนตรัย"