เรื่องที่ ๒๒๓ ขับมาได้อย่างไร

ปกติน้อตยึดก้ามเบรครถมีข้างละ ๒ ตัว แต่ที่ศูนย์บริการไม่ได้อัดน้อตให้แน่นเลยทั้ง ๔ ตัว
และด้านซ้ายน้อตหลุดหายไปแล้ว

คุณบูรพา (ยืนขวาสุด) และคุณอริสรา (ยืนซ้ายสุด)

คุณบูรพา และคุณอริสรา สุพิชญางกูร  ทำงานที่บริษัทเซอร์วิเทค เอ็นจิเนียริ่ง จำกัด อยู่ที่อำเภอเมือง จังหวัดนครสวรรค์

คุณอริสราเข้าวัดครั้งแรกเมื่อปีพ.ศ.๒๕๓๘ โดยมีคุณอาชวนมาร่วมพิธีตอกเสาเข็มต้นแรกมหาธรรมกายเจดีย์ เนื่องจากที่บริษัทได้ทำบุญเสาเข็ม ด้วย ๑ ต้น และต่อจากนั้นมาก็เข้าวัดบ่อยขึ้น จนกระทั่งเมื่อเดือนสิงหาคม พ.ศ.๒๕๔๑ ได้มาบวชอุบาสิกาแก้ว รู้สึกประทับใจ และเกิดความศรัทธาจึงได้ถวายเงินสร้างองค์พระประดิษฐานที่แกนกลางมหาธรรมกายเจดีย์ ๑ องค์

คุณอริสราเล่าอีกว่า วันที่กำหนดรับพระของขวัญ พระมหาสิริราชธาตุของตนเองนั้น ได้ขอให้คุณพ่อรับแทน ซึ่งองค์พระของเธอนั้นมีธาตุทั้ง ๓ ครบหมด และสวยมาก เมื่อวันที่ ๖ กันยายน พ.ศ.๒๕๔๑ คุณอริสราและญาติๆ ก็ได้เห็นอัศจรรย์ตะวันแก้ว รู้สึกปลื้มปีติมาก ทั้งตนเองและคุณพ่อได้ตั้งใจช่วยกันบอกบุญสร้างองค์พระกับญาติและคนรู้จัก ได้อธิษฐานขอพรพระมหาสิริราชธาตุว่า "ถ้าบุคคลที่เราบอกบุญเขาเป็นเจ้าของบุญก็ขอให้บอกได้โดยง่าย" ด้วยความศรัทธาเชื่อมั่นและความตั้งใจจริง จึงสามารถบอกบุญได้หลายองค์ ได้รับพระมหาสิริราชธาตุกรอบพญานาค ๔ สี จำนวน ๓ องค์ พระคะแนนสุด สุด อีก ๒ องค์

เมื่อวันมาฆบูชาวันที่ ๑ มีนาคมนี้ คุณอริสราและคุณบูรพา มีความตั้งใจจะมาร่วมพิธีจุดโคมมาฆประทีป แต่ตอนเช้าได้นำรถเข้าศูนย์บริการเพื่อเปลี่ยนผ้าเบรค และเพลาขับ ซึ่งกว่าจะเสร็จได้รถขับออกมาก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว ทั้งสภาพรถที่ขับมาได้นั้นมีเสียงดังเหมือนกับอะไรจะหลุด แต่ด้วยความตั้งใจที่จะต้องไปร่วมงานมาฆบูชาให้ได้ คุณบูรพาจึงอธิษฐานขอให้ไปทันพิธีที่วัด ซึ่งก็มาถึงทันเวลาที่จุดโคมเอกพอดี รู้สึกดีใจมากที่ได้เห็น เพราะมีความสวยงามติดตาจริงๆ

หลังจากเสร็จพิธีมาฆบูชาแล้ว คุณบูรพาได้อธิษฐานที่เจดีย์และขอพรพระมหาสิริราชธาตุ ขอให้กลับถึงบ้านโดยปลอดภัยด้วย

ระหว่างทางที่คุณบูรพาเปิดเทปฟัง คุณอริสราก็บอกว่าขอเปลี่ยนฟังเพลงธรรมะของวัด คุณบูรพาจึงเอาม้วนเทปตะวันธรรมใส่ที่เครื่องเล่นเทป เสียงรถก็ดังกึกๆ จึงต้องจอดทันที ทั้งที่มาเร็วพอสมควร คุณบูรพาสงสัยว่าจะเป็นที่เพลาเพราะซื้อของเก่ามาเปลี่ยนและถ้าเป็นที่เพลาต้องลำบากแน่ ๆ ทั้ง ๒ คน ได้ช่วยกันอธิษฐานขออย่าให้เป็นอะไรมาก คุณบูรพาบอกว่าเหมือนมีอะไรดลใจให้มองเข้าไปในซอยข้างทางและเห็นร้านทำยางแต่อยู่ในซอยจึงค่อย ๆ ขับรถไปที่ร้านนั้น ชื่อร้านรุ่งเรืองการยางอยู่แถวอยุธยา ตอนนั้นประมาณ ๔ ทุ่มแล้ว ซึ่งโชคดีมาก ปกติร้านปิดแล้ว แต่วันนั้นทางร้านกำลังเลี้ยงสังสรรค์กันต่อ ช่างบริการดีมาก ตรวจดูที่เบรคก่อน แล้วก็หยิบน้อตที่ยึดก้ามเบรคออกมาแล้วพูดว่า "พี่ขับมาได้อย่างไรเนี่ย ผมไม่ต้องไขเลย ปกติน้อตยึดก้ามเบรครถมี ๔ ตัว แต่ศูนย์บริการไม่ได้อัดน้อต ให้แน่นเลยทั้ง ๔ ตัว และด้านซ้ายน้อตหลุดหายไปแล้ว ๑ ตัว " คุณอริสราซึ่งนั่งรอและสวดกำลังสวดสรรเสริญพระมหาสิริราชธาตุอยู่ พอได้ยินจึงเดินมาดู ได้ฟังที่ช่างบอกนั้นรู้สึกเข่าอ่อนเลย ขับมาได้อย่างไร ไม่เกิดอุบัติเหตุ พอเหลือบมองเข้าไปในร้านเห็นรูปภาพหลวงพ่อสดแขวนไว้ที่ผนังก็รีบยกมือไหว้ท่าน เพราะจุดที่รถจอดเสียนั้น ถ้าเสียก่อนหรือหลังจุดนั้น ต้องลำบากแน่ ๆ เพราะดึกแล้ว และข้างทางไม่ค่อยมีบ้านคน อู่ซ่อมรถก็คงหาได้ยาก เรา ๒ คนจึงมั่นใจในบุญและอานุภาพของพระมหาสิริราชธาตุมาก