เรื่องที่ ๒๓๖ ที่สุดก็สมหวัง

ท่านช่วยตามที่เราอธิษฐานได้อย่างอัศจรรย์จริงๆ

คุณพัชรินทร์ ทวนทอง

คุณพัชรินทร์ ทวนทอง เป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินของสายการบินที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ได้เล่าว่า

เรื่องแรก เธอเดินทางไปปฏิบัติหน้าที่ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา ในช่วงที่พักก่อนขึ้นเครื่องในโรงแรมแห่งหนึ่ง ได้ประสบอุบัติเหตุเท้าข้างหนึ่ง เดินเตะขาโต๊ะอย่างแรง ส่งผลให้นิ้วเท้าปวดและบวม มีแผลเกิดขึ้นที่ปลายนิ้วนั้น เธอรู้สึกกังวลเพราะวันรุ่งขึ้นต้องสวมรองเท้าส้นสูง และเดินทำงานบนเครื่องบินเป็นส่วนใหญ่ เธอลองสวมรองเท้าและเดินไปเดินมา ปรากฏว่าเจ็บปวดมาก เธอจึงพยายามขอยาใส่แผลจากพนักงานในโรงแรม แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ เพื่อนๆ ก็ไม่มีใครมี เธอนึกในใจว่า "หลวงพ่อขา ลูกลำบากเหลือเกิน เดินไม่ได้แน่ อยากได้ทิงเจอร์จังเลยค่ะ" พร้อมกับอธิษฐานจิตกับพระมหาสิริราชธาตุองค์ที่รักที่สวมคล้องคออยู่ สิ้นคำอธิษฐานจึงเดินไปหาเพื่อนคนหนึ่งที่พบกันด้วยความบังเอิญ ซึ่งปกติเพื่อนของเธอจะไม่ค่อยได้พบกันเพราะเที่ยวบินที่ปฏิบัติหน้าที่จะอยู่คนละเที่ยวบินกัน

คุณพัชรินทร์พบเพื่อนคนนี้จึงถามว่า มีทิงเจอร์ใส่แผลไหม ปรากฏว่า เพื่อนเธอบังเอิญติดมาด้วยพอดี มีครบเลยทั้งทิงเจอร์ พลาสเตอร์ยา อย่างอัศจรรย์ เธอบอกว่าไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้ใช้ก็พกติดกระเป๋ามาอย่างนั้นเอง ทั้งที่คนที่เธอพบหลายๆ คน น่าจะมี แต่กลับไม่มี เธอหาจนหมดหวัง แต่ในที่สุดก็สมหวัง เพราะอานุภาพพระมหาสิริราชธาตุนั่นเอง

เรื่องที่สอง เธอบอกว่า เธอพบความประหลาดใจมาก ที่เธอเพียงแต่อธิษฐานและพูดกับพระมหาสิริราชธาตุเพื่อขอความช่วยเหลือ เรื่องของน้องสาวที่จะเดินทางมาจากประเทศอังกฤษว่า ขอให้มีห้องในบ้านว่างให้น้องได้พัก โดยที่เธอไม่ต้องลำบากใจพูดกับคนที่เขาเช่าห้องพักอยู่แล้วในบ้านของเธอ เพราะรู้สึกเกรงใจผู้ที่เช่าพักคนนี้มาก ตลอดเวลาที่อยู่กับเธอ ผู้เช่ารายนี้ก็ดีกับเธอตลอดมา แต่ถ้าครั้งนี้น้องสาวมาอยู่ด้วยเกือบสองสัปดาห์ แล้วไม่มีที่ให้พักคงลำบาก

ปรากฏว่า ผู้เช่าพักคนนี้มาบอกเธอว่า ขอย้ายออกจากบ้านของเธอ เนื่องจากได้ที่อยู่ใหม่ และจ่ายค่าเช่าให้เต็มเดือน ก่อนเวลา ที่น้องสาวคุณพัชรินทร์จะเดินกลับมาจากต่างประเทศพอดี

คุณพัชรินทร์เล่าว่าเธอรู้สึกงงมากว่า มันเป็นไปได้อย่างไร ท่านช่วยได้แม้เรื่องดลใจคนให้ทำตามที่เราอธิษฐานได้อย่างอัศจรรย์จริงๆ