เรื่องที่ ๒๒๕ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ

ถ้าวันนี้ขายได้ตามที่ตั้งเป้าไว้ จะทำบุญสร้างองค์พระ ๑ องค์ พอกลับไปร้าน ลูกค้ามากันเนืองแน่นทั้งวันเลย

คุณสุนิน นาคแพน ผู้สวดสรรเสริญพระมหาสิริราชธาตุทุกวันไม่เคยขาด

คุณสุนิน นาคแพน  อยู่ที่ซอยเพชรเกษม ๔๘ แขวงบางแวก เขตภาษีเจริญ กรุงเทพฯ เล่าว่า ได้เปิดร้านขายเสื้อผ้าวัยรุ่นที่ห้างสรรพสินค้ามาบุญครอง ในภาวะเศรษฐกิจขณะนี้มีลูกค้าค่อนข้างน้อย ต่อมาทราบเรื่องการทำบุญสร้างองค์พระ และจะได้รับพระของขวัญพระมหาสิริราชธาตุ จึงไปทำบุญสร้างไว้หลายองค์ แล้วทำตามคำแนะนำ คือสวดสรรเสริญบ่อยๆ ทุกวัน อธิษฐานขอให้ช่วยเรียกลูกค้า

เป็นเรื่องอัศจรรย์ยิ่งนักก็คือ จากภาวะการค้าขายที่เคยซบเซา แทบไม่มีลูกค้า วันหนึ่งๆ ขายได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น กลับกลายเป็นตรงกันข้าม ลูกค้าพากันหลั่งไหลมาเข้าร้าน เหมือนมีแม่เหล็กดูด มากันอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย แต่ละคนซื้อเสื้อผ้ากันคนละหลายๆ ตัว ในขณะที่ร้านอื่นๆ เงียบเหงากันทั้งหมด ทำให้มีรายได้มาก ลูกค้ามาตั้งแต่เปิดร้านกระทั่งถึงเวลาปิด ไม่มีขาดเลย

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้ร้านค้าอื่นๆ พากันมองดูด้วยความฉงนสนเท่ห์ หลายวันเข้าอดรนทนไม่ไหว จึงเข้ามาถามว่า "พี่ๆ ทำไมขายดีจัง"

คุณสุนินจึงบอกให้ทราบว่า  ไปทำบุญที่วัดพระธรรมกาย ได้รับพระของขวัญพิเศษมา  ท่านศักดิ์สิทธิ์มาก  ทำให้ขายของดี   ตอบแล้วคุณสุนินก็ถอดสร้อยที่แขวนพระของตนเองให้เพื่อนร้านข้างเคียงไปอธิษฐานจิต เพื่อนก็ทำตาม อธิษฐานเสร็จก็คืนพระให้เจ้าของ แล้วกลับไปร้านของตน

ต่อมาในเวลาเย็นใกล้จะปิดร้าน เพื่อนคนเดิมเดินมาหาด้วยท่าทาง ที่ตื่นเต้นดีใจ บอกว่า "เชื่อแล้วพี่ พระองค์นี้ศักดิ์สิทธิ์นัก ตอนอธิษฐานกับท่าน บอกท่านว่า ถ้าวันนี้ขายได้ตามที่ตั้งเป้าไว้ จะทำบุญสร้างองค์พระ ๑ องค์ พอกลับไปร้าน ลูกค้ามากันเนืองแน่นทั้งวันเลย จนงงไปหมดแล้วว่าเป็นไปได้อย่างไร แล้วก็ขายได้ทะลุเป้าจริงๆ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ" วันรุ่งขึ้นเขารีบไปทำบุญสร้างองค์พระ เพื่อให้ได้พระมหาสิริราชธาตุไปบูชาบ้าง

ความจริงการตั้งความมุ่งหมายสร้างองค์พระธรรมกายประดิษฐานที่มหาธรรมกายเจดีย์ โดยแท้แล้ว เพื่อสร้างปูชนียสถานไว้ให้ผู้คนกราบไหว้บูชาพระรัตนตรัย ให้ได้แสดงอปจายนธรรม เมื่อตรึกระลึกถึงอยู่เนืองๆ ให้เป็นพุทธานุสติ ธัมมานุสติ สังฆานุสติ ใจของผู้นั้นย่อมอ่อนโยนในพระรัตนตรัย เป็นบ่อเกิดของศรัทธา รับฟังธรรมคำสั่งสอนได้ง่าย เต็มใจปฏิบัติตาม ย่อมได้ประโยชน์ตน ในการสร้างสมบุญบารมี และได้ประโยชน์ส่วนรวม คือทำให้สังคมและโลกอยู่ร่มเย็นเป็นสุข

แต่คนเรามีสติและปัญญาความนึกคิดไม่เท่ากัน ผู้ที่ไม่ประมาทย่อมสามารถทำทานกุศลด้วยวัตถุประสงค์ดังกล่าวข้างต้น แต่ผู้ที่กำลังขมักเขม้นทำมาหากิน ย่อมคิดเพียงให้พระมาคุ้มครองดูแลให้เขาทำมาหากินเจริญรุ่งเรือง ดังรายคุณสุนินและเพื่อนที่ขายของด้วยกัน