เรื่องที่ ๒๒๖ มัมมี่

สภาพของเด็กนั้น บริเวณศีรษะถูกเย็บเป็นรอยเต็มไปหมด ร่างกายก็ถูกพันด้วยผ้าพันแผลเต็มตัวคล้ายกับ...

เด็กชายนาวิน ประดิษฐ์ดี ถ่ายขณะก่อนเกิดเหตุ

คุณรัตนาภรณ์ วงศ์มีแก้ว   หรือใครๆ เรียกว่าครูน้อย เล่าว่า ตนเองเป็นครูของเด็กชายนาวิน ประดิษฐ์ดี เป็นนักเรียน อายุ ๙ ขวบ เด็กชายนาวินจะไปโรงเรียนหรือจะกลับบ้าน จะต้องขึ้นรถรับส่งนักเรียนซึ่งเป็นรถสองแถว

วันหนึ่งเด็กชายนาวินได้ขึ้นรถกลับบ้านตามปกติ ในขณะที่รถแล่นไปนั้น ก็เกิดอุบัติเหตุ มีรถสิบล้อวิ่งมาชนท้ายรถรับส่งนักเรียนอย่างแรง ทำให้เด็กนักเรียนในรถบาดเจ็บกันเป็นจำนวนมาก และก็มีคนมาช่วยนำไปส่งที่โรงพยาบาล แต่เด็กชายนาวินกระเด็นไปตกที่พุ่มไม้ข้างทางไม่มีใครเห็น จึงไม่ได้ถูกนำตัวไปส่งที่โรงพยาบาล ซึ่งต่อมาก็มีคนไปพบ พบว่าเด็กชายนาวินมีอาการสาหัสที่สุด คือ แขนหัก ๒ ท่อน ขาหัก ๒ ท่อน ที่ท้องถูกเหล็กแหลมแทง หนังกะโหลกเปิดออกมาจนเห็นมันสมอง อาการสาหัสมาก แต่ยังพอมีสติอยู่บ้าง พอนำส่งโรงพยาบาลก็ถูกนำเข้าห้อง ไอ.ซี.ยู. ทันที ทั้งพ่อและแม่ของเด็กเศร้าโศกเสียใจมาก เนื่องจากเป็นลูกชายเพียงคนเดียว หลังจากเข้าห้อง ไอ.ซี.ยู. ได้เป็นวันที่ ๒ ครูน้อยทราบข่าวก็ไปเยี่ยมด้วยความสงสาร

สภาพของเด็กนั้น บริเวณศีรษะถูกเย็บเป็นรอยเต็มไปหมด ร่างกายก็ถูกพันด้วยผ้าพันแผลเต็มตัวคล้ายกับมัมมี่ ทั้งแขนและขาต้องใช้การดาม พอครูน้อยไปถึงก็เรียกเด็ก เด็กก็ลืมตา แต่พูดไม่ได้ ครูน้อยจึงนำพระมหาสิริราชธาตุใส่ในมือเด็ก พร้อมกับเรียกเด็กว่า หมูอ้วน ครูน้อยมาเยี่ยม (เป็นชื่อที่ครูน้อยเรียกเด็กคนนี้เป็นประจำ) เด็กก็พยักหน้า ครูน้อยก็จับมือเด็กให้กำพระเอาไว้ แล้วบอกว่า ให้นอนทำสมาธินะ เอาใจไว้ที่ศูนย์กลางกาย เอาบุญช่วย ครูน้อยให้เด็กกำพระไว้ในมือประมาณ ๓๐ นาที ก่อนกลับก็นำรูปพระมหาสิริราชธาตุไว้ใต้หมอนเด็ก หลังจากวันนั้นมา ครูน้อยก็ไม่ได้ไปเยี่ยมเด็กอีกเลย จนกระทั่งเด็กออกจากโรงพยาบาล

ภายหลังได้ทราบข่าวจากป้าของเด็กว่า ตอนออกจากโรงพยาบาลนั้น เด็กถามป้าว่า ครูน้อยเอาพระมาจากไหน เพราะเขาก็ไม่รู้จักพระองค์นี้ ป้าก็ถามว่า "ทำไม หรือ" เด็กก็บอกว่า "ตอนอยู่ที่ห้อง ไอ.ซี.ยู.เมื่อทำสมาธิ พระจะมาหาทุกคืนเลย" ต่อมาเมื่อครูน้อยได้พบเด็ก ก็ถามเพิ่มเติมว่า "พระที่มาหานั้น เป็นพระใส่ผ้าเหลืองมาหาหรือ" เด็กบอกว่า "ไม่ใช่ เป็นพระพุทธรูปสีเหลืองมาหา ไม่ใช่พระที่เป็นคน และเป็นพระที่มีดวงแก้วอยู่ในท้องด้วย" ครูน้อยก็ถามไปอีกว่า "องค์พระขนาดเท่าไร" เด็กก็ตอบว่า "ขนาดเท่าตัวผม ครอบตัวผมอยู่ และดวงแก้วก็อยู่ในกลางท้องผมด้วย ตลอดเวลาที่อยู่ที่ห้อง ไอ.ซี.ยู. รู้สึกไม่เจ็บปวดเลย ก็น่าแปลก แผลเต็มไปหมดกลับรู้สึกสบาย และมีความรู้สึกว่า เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับองค์พระด้วย เหมือนกับตัวเองเป็นพระ พระเป็นตัวเอง" ยิ่งไปกว่านั้น เด็กยังพูดอีกว่า องค์พระได้พูดกับตัวเองด้วยว่า "อีก ๓ วัน จะได้ออกจากห้อง ไอ.ซี.ยู." และอีก ๓ วันต่อมาเด็กก็ได้ออกจากห้อง ไอ.ซี.ยู. จริงๆ ตอนนี้เด็กยังพูดว่า พระอยู่กับหมูอ้วนตลอดเวลาเลย แล้วเด็กก็ยังถามครูน้อยอีกด้วยว่า "ทำอย่างไรจึงจะได้พระอย่างที่ครูน้อยมี"