โอวาทพระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย)
วันอาทิตย์ที่ ๒,๙ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๔๒
มหาทานบารมีในวันคุ้มครองโลก
วันคุ้มครองโลกเมื่อวันที่ ๒๒ เมษายน พ.ศ.๒๕๔๒ ที่ผ่านมาเราทุกคนได้พร้อมใจกันอาราธนาภิกษุสามเณรทั่วประเทศ เป็นจำนวนร่วมแสนรูป นิมนต์ท่านมาเพื่อเราจะได้มอบทุนการศึกษาแก่ท่าน ให้ท่านได้มีปัจจัย ๔ เอาไปไว้สำหรับเป็นค่าอุปกรณ์การศึกษาเล่าเรียนที่ท่านขาดแคลน แล้วจะได้อาศัยอุปกรณ์เหล่านั้นศึกษาพระธรรมวินัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้เข้าใจแจ่มแจ้งในพระธรรมคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้า เพื่อความบริสุทธิ์บริบูรณ์แห่งพรหมจรรย์ของท่าน และท่านจะได้เป็นกำลัง เป็นอายุของพระพุทธศาสนาสืบทอดกันต่อไป นึกถึงบรรยากาศในวันนั้นแล้วน่าปลื้มปีติยินดีเป็นอย่างยิ่ง ที่พระภิกษุสามเณรทั่วประเทศเดินทางมาเป็นเนื้อนาบุญให้กับพวกเราทั้งหลาย และพวกเราก็มีความปลื้มปีติยินดีที่ได้สร้างมหาทานบารมี ตั้งกองบุญทุนการศึกษาแก่ท่าน มีความสนุกสนานบุญบันเทิงกันเป็นอย่างยิ่ง ได้มีโอกาสมาถวายภัตตาหาร เป็นสังฆทานแด่พระภิกษุสามเณรจำนวนมากขนาดนั้น
สิ่งนี้ได้บังเกิดขึ้นในยุคของเรา หลังจากที่เคยเกิดเมื่อในสมัยพุทธกาล และได้มีบันทึกเอาไว้ในพระไตรปิฎกว่ามีการถวายภัตตาหารเป็นสังฆทานแด่พระภิกษุสามเณรผู้ประพฤติธรรมครั้งละเป็นเรือนแสน และบันทึกนั้นก็ตกทอดมาถึงรุ่นของพวกเรา โดยการสืบทอดอายุพระพุทธศาสนาจากบรรพบุรุษของเราต่อเนื่องกันเรื่อยมา แต่ละท่านเหล่านั้นก็เอาชีวิตเป็นเดิมพัน กว่าจะรักษาพระพุทธศาสนามาถึงเราได้ ทำให้เราได้มีโอกาสได้ถวายมหาทานอันยิ่งใหญ่ ซึ่งยังความปลื้มปีติในมหาทานบารมีนี้อย่างมาก บางคนก็ได้จัดเตรียมอาหารหวานคาวกันมาจากบ้าน ไปนัดแนะหมู่ญาติมิตรมาร่วมกันถวายภัตตาหาร เบิกบานในบุญกันทุกๆ คน จนกระทั่งเกิดความรู้สึกว่าอยากจะเห็นภาพอย่างนี้บ่อยๆ ได้มีโอกาส ได้นิมนต์ท่านมา แล้วก็ถวายปัจจัย ๔ ถวายภัตตาหารเป็นมหาทานบารมีของเรา ฝ่ายพระภิกษุสามเณร เมื่อท่านรับไปแล้ว ท่านก็มีความปลื้มปีติยินดีว่า ท่านไม่ได้โดดเดี่ยวในการที่จะศึกษาพระธรรมวินัย แม้ท่านจะอยู่ในถิ่นทุรกันดารที่ขาดแคลนปัจจัย ๔ อันควรแก่สมณะ แต่ก็ยังมีญาติโยมกลุ่มหนึ่งที่ยังเห็นความสำคัญของพระพุทธศาสนา เห็นความตั้งใจจริงของท่าน ได้เจียดปัจจัยส่วนเกินหรือส่วนที่พอจะแบ่งปันกันได้ เอามาถวายท่านในส่วนที่ท่านขาดแคลน ท่านก็มีกำลังใจ และก็เป็นที่น่าปีติว่า มีสามเณรส่วนหนึ่ง เป็นสามเณรที่ได้บวชในภาคฤดูร้อน ได้ถือโอกาสมาร่วมงานบุญในวันนั้น แล้วก็ถือโอกาสมาตอบปัญหาธรรมะพระแท้ ท่านได้รับเอกสารเกี่ยวกับเรื่องพระแท้ไปศึกษา เมื่อศึกษาแล้วท่านก็เกิดความปีติ มีความเบิกบานแช่มชื่น อยากจะมาตอบปัญหา ก็ไม่ได้คิดว่าจะหวังรางวัลอะไร อันนั้นเป็นส่วนผลพลอยได้ แต่อยากจะมาแสดงให้เห็นว่า ท่านได้ศึกษาพระแท้มา ความเข้าใจของท่านนั้นถูกต้องเพียงไร ก็มาร่วมการสอบในวันนั้น แต่ผลสืบเนื่องคือถึงวาระที่โรงเรียนจะเปิดเทอม จะต้องลาสิกขากันไป ปรากฏว่า ปีนี้เป็นปีที่แปลก น่าอัศจรรย์ใจเป็นอย่างยิ่งว่าสามเณรที่มาบวชภาคฤดูร้อน ในส่วนนี้ ได้กล่าวกับพระอาจารย์ก็มี เจ้าอาวาสก็มี ในแต่ละวัดว่าไม่อยากจะลาสิกขาเลย เพราะได้อ่านหนังสือพระแท้ไปแล้ว อยากจะเป็นพระแท้ตามที่พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสเอาไว้ในสามัญญผลสูตร อยากจะเป็นอย่างนั้นบ้าง เพราะฉะนั้น เวลาที่บางท่าน จะลาสิกขาก็รู้สึกอาลัยอาวรณ์ในเพศของสมณะเป็นครั้งแรกทีเดียว รู้สึกอาลัยอาวรณ์ แต่ว่ายังมีอีกส่วนหนึ่งยังไม่ยอมลาสิกขา อยากจะบวชกันต่อไปเรื่อยๆ ซึ่งผู้ปกครองก็พยายามจะให้สามเณรลาสิกขา สามเณรบอกขอบวชต่อไปก่อน จนกว่าจะถึงเปิดเทอม แล้วก็ค่อยลาสิกขาไป แล้วก็ได้กราบเรียนให้พระอาจารย์ เจ้าอาวาส ผู้ปกครองในวัดนั้นว่า ปีถัดไป ปิดภาคเรียนจะกลับมาบวชใหม่ เพราะอยากจะเป็นพระแท้ อยากจะเป็นนักบวชที่แท้ เนื่องจากได้อ่าน ได้ทราบว่า การเป็นพระแท้ หรือการบวชนั้นดีอย่างไร ได้รับประโยชน์ ได้รับอานิสงส์อย่างไร เกิดความปีติในการที่ได้เข้ามาบวช และอาลัยอาวรณ์ที่จะต้องลาสิกขากันอย่างนั้น นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งที่เป็นบุญกุศลเกิดขึ้นจากพวกเราทุกคน ได้เป็นกำลังให้ท่านได้มีโอกาสมาทดสอบความรู้ของท่านที่ได้ศึกษาจากหนังสือพระแท้ (สามัญญผลสูตร) เพราะฉะนั้น บุญนี้เป็นบุญใหญ่ของพวกเรา นึกถึงบุญนี้ด้วยความสุขใจ ใจของเราจะได้เบิกบานแช่มชื่น เหมาะสมที่จะเป็นภาชนะรองรับพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์กันต่อไป ให้นึกถึงบุญนี้ว่าปัจจัยทุกบาททุกสตางค์ที่หามาด้วยความทุกข์ยากลำบากในยามนี้ เราได้ไปทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อโลก บุญนี้แหละจะส่งผลให้ทุกคนได้เข้าถึงพระรัตนตรัย ได้มีส่วนในสามัญญผลนั้น เช่นเดียวกับนักบวชทั้งหลายที่ท่านได้มาร่วมบุญกันในวันนั้น
บุญพิเศษในช่วงใกล้ที่จะถึงนี้
บุญในช่วงใกล้ๆ นี้ คือบุญที่จะสร้างหลังคา หรือสร้างสภาธรรมกายสากล สำหรับเป็นที่สร้างบารมีของผู้มีบุญ ซึ่งได้เตรียมการที่จะให้เราได้สร้างบุญใหญ่ ในวันวิสาขบูชาที่ ๒๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๒ ที่จะถึงนี้ ให้สำเร็จเป็นอัศจรรย์ ให้สถานที่นี้เป็นที่รองรับผู้มีบุญทั้งหลาย ให้เราได้มีโอกาสได้เลี้ยงพระเลี้ยงเณร ผู้ประพฤติธรรมทั้งหลาย จะมากี่หมื่นกี่แสนรูป หรือเป็นล้านรูป ก็ขอให้สามารถทำได้อย่างสะดวกสบายอย่างง่ายอย่างดาย
ในวันที่ ๘ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๔๒ ที่จะถึงนี้ จะทอดผ้าป่าสามัคคีกับวัดวาอารามต่างๆ ทั่วสังฆมณฑลให้ได้มากที่สุด เพื่อจะเอาบุญกุศลนี้ มาต่ออายุคุณยายของเรา ให้ท่านอายุยืนยาว ได้สร้างบารมีกันไปนานๆ ทีเดียว หลวงพ่อก็ได้จัดเตรียมของขวัญเอาไว้คือ รูปหล่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ พระมงคลเทพมุนี (สด จันทสโร) ซึ่งหลวงพ่อก็ได้ปั้นด้วยตัวของตัวเอง ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีความชำนาญ ไม่ได้มีทักษะในด้านนี้ แต่มีความตั้งใจจริงที่จะทำสิ่งนี้ให้เกิดขึ้นมา เพราะฉะนั้น อยากให้รูปหล่อนี้ ไปประดิษฐานที่บ้านของทุกๆ ครอบครัว เพื่อให้ท่านจะได้เป็นกำลังใจในการที่เราจะสร้างบารมี ชีวิตของหลวงพ่อวัดปากน้ำกับการปราบมาร หรืออุปสรรคต่างๆ ในชีวิตนั้นเป็นสิ่งที่คู่กัน เพราะฉะนั้น รูปหล่อนี้ หลวงพ่อจึงให้ชื่อเอาไว้ว่า รุ่นมารสยบ หมายถึงอุปสรรคต่างๆ นานาในชีวิตนี้ จะต้องละลายหายสูญไปให้หมด เพราะฉะนั้น วันที่ ๘ สิงหาคมที่จะถึงนี้ ให้ตั้งใจมั่นให้ดีทุกคนนะ มาเป็นประธานทอดผ้าป่าสามัคคีกัน ทอดกันให้ทั่วสังฆมณฑลเลย ได้กี่วัดเราก็เอาให้ได้มากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้
สิ่งที่เราได้ทำมาตั้งแต่ต้น ด้วยความยากลำบาก สิ่งนั้นมันคุ้มกับที่เราได้ทำผ่านมา เมื่อใดบุญให้ผลต่อเรา เมื่อนั้นเราจะปลื้มปีติกับความเพียรพยายามที่เราได้ทำผ่านมา
เพราะฉะนั้น อย่าไปวิตกกังวลกับสิ่งต่างๆ ที่ผ่านมา จนกระทั่งถึงวันนี้ ผู้ที่เขามีความประมาทในชีวิต บิดเบือนและเบียดเบียนนั่นน่ะ ก็ปล่อยเขาไปเถอะ เมื่อใดบาปยังไม่ให้ผล เขาก็คิดว่าบาปนั้นมีรสหวาน ก็ยังร่าเริงเบิกบานอยู่ แต่ถ้าเมื่อใดบาปให้ผล เมื่อนั้นเขาจะทุกข์ทรมานมาก
เขาประกอบเหตุอย่างนั้นก็แล้วแต่เขาไปเถอะ เขาเป็นบุคคลที่อ่อนแอ ปล่อยให้สิ่งที่ไม่ดีมาครอบงำจิตใจอยู่ ปล่อยเขาไปก่อนนะลูกนะ อย่าเอามาใส่อยู่ในใจ ไม่มีประโยชน์อันใด
สิ่งที่ควรจะอยู่ในใจของเราคือบุญกุศล ความดีงามที่เราได้ทำเอาไว้ พระรัตนตรัยในตัวและสิ่งที่เราตั้งใจจะทำกันต่อไปนั้นแหละ เป็นสิ่งที่ควรจะให้อยู่ในใจของเรา เพราะฉะนั้นต่อจากวันนี้เป็นต้นไป ให้ปรับใจของเราใหม่ ให้ใจของเราใสสะอาด บริสุทธิ์ จะได้เหมาะสมเป็นภาชนะรองรับบุญใหญ่และพระรัตนตรัยกันต่อไปนะ