ธรรมกถึก แปลว่า ผู้กล่าวสอนธรรม คือ ผู้แสดงธรรมหรือนักเทศน์
รมกถึก ในความหมายสูงสุดคือผู้แสดงธรรมเพื่อความเบื่อหน่าย เพื่อความคลายกำหนัด เพื่อความดับชราและมรณะ เพื่อความดับเบญจขันธ์
ธรรมกถึก ใช้เรียกพระภิกษุผู้เทศนาธรรมสอนชาวบ้าน เรียกเต็มว่า พระธรรมกถึก
พระธรรมกถึก มีองคคุณ ๕ ประการคือ
๑. แสดงธรรมไปตามลำดับ ไม่ตัดลัดใจความ
๒. อ้างเหตุผลแนะนำให้ผู้ฟังเข้าใจ
๓. ตั้งเมตตาจิตปรารถนาให้เป็นประโยชน์ แก่ผู้ฟัง
๔. ไม่แสดงธรรมเพราะเห็นแก่ลาภ
๕. ไม่แสดงธรรมกระทบตนและผู้อื่นคือไม่ยกตนเสียดสีผู้อื่น
