ให้ทิ้งชีวิตเข้ากลาง..เพราะชีวิต คือ การเข้ากลาง
ถ้าหากใจนิ่งแน่นจริงๆ จะมีความปีติและภาคภูมิใจมาหล่อเลี้ยงตลอดเวลา มีความภาคภูมิใจด้วยตัวของเราเอง ความพยายามหรือฝืนในการนั่งธรรมะจะไม่มีเลย จะมีแต่ความสุขความบริสุทธิ์ที่เพิ่มมากขึ้นไปเรื่อยๆ จะทำให้ลูกมีฉันทะซึ่งเป็นหัวขบวนเลย ถ้าลูกครอบครองฉันทะได้ อีก ๓ ตัวที่เหลือ วิริยะ จิตตะ วิมังสา ก็จะตามมาเอง
ลูกตระหนักตรงนี้ให้ดี มุ่งมั่น ฝึกฝน ไม่ประมาท ตอนนี้ก็ฝึกใจกันมาได้นิ่งระดับหนึ่งแล้ว ให้ทำซ้ำๆ ให้ละเอียดมากกว่านี้อีกให้ทุกคนประกอบความเพียรอย่างเต็มที่อย่างถูกหลักวิชชา ดูอย่างสบายๆ ดูเฉยๆ ดูภาพภายในไม่ว่าจะเห็นแสงสว่างเห็นดวง เห็นองค์พระ หรือถึงแม้จะยังไม่เห็นอะไรก็ตาม ก็ให้ทำอย่างสบายๆ ไม่มีกดดัน เน้น เค้นภาพ ไม่มีเลย จะมีแต่ความสุขตลอด ดูอย่างสบายๆ
อย่าไปสนใจเรื่องไร้สาระ เรื่องกะโหลกกะลา ทิ้งชีวิตเข้าไปสู่ภายใน ให้มีแต่ศูนย์กลางกาย ทิ้งชีวิตไปเลยเพราะ “ชีวิต คือการเข้ากลาง”
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๕
คุณครูไม่ใหญ่
