ฝึกสมาธิต้องสบาย...ง่ายที่สุด อย่างต่อเนื่อง
สมาธินั้นต้องสบาย ง่ายที่สุด สบายที่สุดจึงจะถูกหลักวิชชา เราฝึกกันมาอย่างนี้ ทำทุกวันให้สม่ำเสมอ ทำซ้ำ ๆ ตอกย้ำซ้ำเดิมไป เหมือนตอกตะปูเพื่อให้ใจมั่นคง ถูกตรึงติดแน่นกับศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ อย่างนั้น ซึ่งเป้าหมายของเราจะต้องครอบครองศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ให้ได้ เพราะว่าเราได้ห่างเหินส่งใจออกไปสู่ภายนอกในเรื่องราวต่าง ๆ มานานแล้ว
เราจะต้องฝึกตอกย้ำนำใจกลับมาสู่ที่ตั้งดั้งเดิมในตำแหน่งที่ถูกต้อง เพราะเป็นตำแหน่งแห่งความสุข ความบริสุทธิ์ ปัญญาอันเลิศ ความรอบรู้ไม่มีประมาณ มีอานุภาพที่เรานึกไม่ถึง ต้องนำใจให้กลับมาสู่ตรงนี้ทุกวันและทั้งวัน ควบคู่กับภารกิจประจำวันอย่างสบายๆ ใจของเราจะได้ใส ๆ ละเอียดอ่อน นิ่งแน่น นุ่มนวล ควรแก่การงาน
ถ้าเราทำตรงนี้ได้ การศึกษาวิชชาธรรมกายก็จะอยู่ในกำมือของเรา สำคัญที่เราฝึกตรงนี้ต้องมีฉันทะ มีความสนุกเบิกบานกับการฝึกใจหยุดนิ่งควบคู่กับชีวิตประจำวัน ให้มีฉันทะ โดยเห็นประโยชน์ของการทำเช่นนี้ ที่จะนำความสุข ความบริสุทธิ์ ความรู้แจ้ง อานุภาพต่าง ๆ มาสู่ตัวเรา เป็นการพัฒนาชีวิตของเราให้มีคุณภาพสูงส่งขึ้น บริสุทธิ์ขึ้น ให้เราเห็นประโยชน์อย่างนี้เป็นต้น ฉันทะก็จะเกิดขึ้น พึงพอใจสมัครใจอยากจะทำสมาธิ แล้วความเพียรก็จะมาเองโดยไม่มีความรู้สึกว่า จำใจต้องขยัน จำใจต้องนั่ง จำใจต้องพยายามทำสมาธิ มันจะเป็นไปอย่างกลมกลืนเป็นอัตโนมัติ เหมือนเราอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน เป็นกิจวัตรประจำวัน โดยไม่มีใครมาบังคับให้เราทำ
การจดจ่อจะต่อเนื่องกันไปกับความขยันที่สมัครใจทำ จะจดจ่อแตะใจตรงกลาง หมั่นสังเกตตัวเองว่าทำอย่างไรใจจึงจะหยุดนิ่ง ใจจึงจะละเอียด แล้วเราจะรู้ได้เองเป็นอัตโนมัติว่าเพราะเหตุใดใจจึงไม่ละเอียด และทำอย่างไรใจจะละเอียด ใจก็จะวนเวียนอยู่อย่างนี้ แล้วความสำเร็จก็จะเกิดขึ้นกับเรา ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี เป็นเรื่องสำคัญที่เราจะต้องศึกษาฝึกฝนสั่งสอนตัวเองอยู่เสมอ
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๕
