วุฒบรรพชิต หมายถึง ภิกษุผู้สูงอายุ ผู้เจริญด้วยวัยวุฒิ แต่คำนี้ที่เข้าใจและใช้กันโดยทั่วไปจะหมายถึงผู้บวชเมื่อภายแก่และแปลกันว่าหลวงตา
วุฒบรรพชิต มีที่มาของคำ คือเมื่อบกดพระพุทธเจ้าเสด็จปรินิพพานได้ 7 วัน มีวุฒบรรพชิตหรือหลวงตารูปหนึ่งชื่อสุภัททะได้กล่าวจ้วงจาบพระพุทธเจ้าต่อหน้าพระสงฆ์ ทำนองว่า พระพุทธเจ้าปรินิพพานเสียได้ก็ดีแล้ว จะเสียใจกันไปทำไม ต่อไปจะได้ไม่มีใครมาจู้จี้จุกจิกห้ามโน่นห้ามนี่อีก การจ้วงจาบครั้งนั้นเป็นสาเหตุใหญ่ที่ทำให้เกิดการสังคายนาครั้งแรกขึ้น คำว่า “ หลวงตา ” จึงเป็นคำที่ผู้บวชเมื่อภายแก่ไม่ค่อยชอบใจและไม่ชอบให้ใครเรียกตนอย่างนี้ ด้วยไม่ต้องการให้ใครมองว่าเหมือนหลวงตาสุภัททะ
