สิ่งที่จะช่วยเกื้อหนุนในการเข้าถึงวิชชาธรรมกาย นอกจากความตั้งใจจริงที่จะเรียนรู้วิชชาธรรมกายแล้ว ในชีวิตประจำวันเราจะต้องทำใจให้ปลอดโปร่ง ว่างเปล่า ไม่ยึดมั่นถือมั่นกับอะไรทั้งสิ้น แล้วรักษากาย วาจา ใจของเราให้บริสุทธิ์อยู่ตลอดเวลา
...อ่านต่อ
“เราปฏิบัติธรรมไปเพื่ออะไร” เราปฏิบัติธรรมเพื่อทำความบริสุทธิ์บริบูรณ์แห่งการประพฤติพรหมจรรย์ เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง และเพื่อสลัดตนให้พ้นจากกองทุกข์ แต่ไม่ใช่เพื่ออยากเด่นอยากดัง อยากให้คนเขาชื่นชม หรืออยากได้ลาภสักการะ เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นมลทินของใจ!
...อ่านต่อ
ลูก ๆ รู้ตัวกันไหมว่า “เป็นผู้ที่มีบุญมาก” ซึ่งใครที่มาเกิดชาตินี้ แล้วได้รู้จักกับศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ คนนั้นถือว่าเป็นผู้ที่มีบุญ มาก!
...อ่านต่อ
 ตลอดทั้งวัน...ไม่ว่าเราจะทำกิจวัตรหรือกิจกรรมใด ๆ ก็ตามให้รักษาใจของเราให้หยุดนิ่งอยู่ในกลางตัว กลางพระธรรมกายกลางดวงธรรม หรือกลางพระรัตนตรัยที่เรากำหนดได้ในระดับที่ยังเป็นบริกรรมนิมิต แม้ภายนอกจะเคลื่อนไหว แต่ภายในต้องหยุดนิ่ง ให้สองสิ่งนี้ไปด้วยกันเหมือนกับเงาที่ติดตามตัวเราไป
...อ่านต่อ
 “รสแห่งธรรมชนะรสทั้งปวง” เพราะความสุขที่แท้จริงที่ทุกคนแสวงหาและปรารถนานั้น มีรวมประชุมกันอยู่ในพระธรรมกายเท่านั้น และมนุษย์ทุกคนบนโลก....ทุกเชื้อชาติ ศาสนา และเผ่าพันธุ์ล้วนมีพระธรรมกายอยู่ในตัวด้วยกันทั้งสิ้น
...อ่านต่อ
เรามาเกิดเพื่อทําพระนิพพานให้แจ้ง หรืออย่างน้อยก็เกิดมา สร้างบารมี หรือแสวงหาความสุขที่แท้จริง ที่ถูกต้อง ซึ่งทั้งหมดที่เราปรารถนานั้นอยู่ในตัว ไม่ใช่นอกตัวเลย หลักสำคัญก็คือการเข้าถึงพระธรรมกาย ซึ่งเป็นกายตรัสรู้ธรรม เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานแล้ว
...อ่านต่อ
วันพระขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑ นี้ เป็นวันมหาปวารณา เป็นวันที่พุทธบุตรที่อยู่ร่วมกันในพรรษานี้จะทำปวารณาซึ่งกันและกัน เพื่อจะได้เป็นกัลยาณมิตรให้แก่กันและกัน
...อ่านต่อ
ลูก ๆ ทุกคนเป็นผู้ที่มีบุญมาก เพราะชีวิตของลูก ๆ อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่เป็นบุญเป็นกุศลทั้งนั้น ซึ่งแตกต่างจากชีวิตของชาวโลก ที่ส่วนใหญ่เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วก็ไม่มีโอกาสที่จะคิดเรื่องกุศลธรรมเพราะมัวแต่คิดเรื่องการเตรียมตัวไปทำมาหากิน เพื่อให้ได้ปัจจัยสี่มาหล่อเลี้ยงชีวิตของตนเองและครอบครัวเท่านั้น
...อ่านต่อ
“การปฏิบัติธรรม” ถือเป็นชีวิตจิตใจของนักบวช และลูก ๆ ทุกคนในองค์กร ซึ่งเราจะต้องยึดเรื่องนี้เป็นหลักเลย ส่วนเรื่องอื่น ๆ นั่นเป็นเรื่องรอง คือ ไม่ว่าเราจะมีภารกิจอันใดตั้งแต่ตื่นนอนจนกระทั่งเข้านอน แต่เราก็จะต้องฝึกฝนใจให้หยุดให้นิ่งอยู่ภายในและฝึกวางใจที่ศูนย์กลางกายให้เป็น
...อ่านต่อ
ช่วงชีวิตที่ดีที่สุดของลูกพระทุกองค์ คือ ช่วงที่ลูก ๆ ได้มีโอกาสมาตักตวง และเติมความบริสุทธิ์ให้กับตัวเอง คือ ช่วงที่เป็นนักบวชนี่แหละ เพราะลูก ๆ จะได้เติมความบริสุทธิ์ให้กับตัวเองทุกวัน ทุกคืน ทุกเวลา ซึ่งคนหกพันกว่าล้านคนบนโลกนี้ก็อยากที่จะได้โอกาสนี้เช่นกัน
...อ่านต่อ
 ลูก ๆ ที่สละชีวิตเข้ามาสร้างบารมีอยู่ในองค์กรยาวนานจนเป็นรัตตัญญูนั้นถือว่า “เป็นผู้มีหัวใจมหัศจรรย์” เพราะรู้ว่าทางโลกไม่ใช่งานที่แท้จริง แต่งานที่แท้จริงนั้น คือ งานสร้างบารมี ซึ่งผู้ที่มีบารมีแก่ ๆ และมีดวงปัญญาเท่านั้น จึงจะรู้ว่า “ต้องใช้ทุกอนุวินาทีอย่างไรให้เกิดประโยชน์อย่างสูงสุด เพื่อเดินตามรอยพระบรมโพธิสัตว์”
...อ่านต่อ
เราเกิดมามีเป้าหมายที่จะเอากายหยาบมาทำความบริสุทธิ์หยุดนิ่งให้เข้าถึงพระธรรมกายภายใน เพื่อที่เราจะได้พ้นจากสิ่งที่เขาบังคับบัญชาเอาไว้ และใจของเราจะได้หลุดจากความโลภ ความโกรธ และความหลง
...อ่านต่อ
 เราต้องให้ความสำคัญกับพระภิกษุและสามเณร ท่านเป็นบุคคลที่ควรบูชา ท่านเป็นเนื้อนาบุญของโลก ดูอย่างสามเณรคุณานันทะ สามารถแก้ไขพระพุทธศาสนา ทำให้พระพุทธศาสนาหวนคืนกลับมาในประเทศศรีลังกาได้ เราต้องยกย่องเทิดทูน
...อ่านต่อ
 ให้ทบทวนตัวเอง....สอนตัวเองว่า “เราเข้ามาสู่องค์กรนี้เพื่ออะไร” เป็นการตอกย้ำมโนปณิธานเดิม เพราะเมื่อกาลเวลาผ่านไป บางทีเราอาจจะลืมกันไปแล้ว ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อตัวเราเองและเป็นประโยชน์ต่อทุกคนในองค์กร เป็นการตอกย้ำเป้าหมายให้มั่นคง
...อ่านต่อ
เราต้องทบทวนตัวเอง สอนตัวเอง ไม่มีใครสอนตัวเราได้ดีเท่ากับเราสอนตัวเอง ให้ตั้งใจฝึกจิตของเราให้บริสุทธิ์ยิ่งขึ้นไปเรื่อย ๆ สิ่งไหนที่ทำให้จิตเราไม่บริสุทธิ์...ก็ต้องออกห่าง ให้เตือนตัวของเราเอง ยิ่งในยุคนี้ สื่อต่าง ๆ คอยที่จะดึงใจของเราให้ออกห่างไปจากแหล่งของความบริสุทธิ์
...อ่านต่อ
  อยากให้ทบทวน สำรวจตัวเองว่า วันเวลาที่ผ่านไปจนมาถึงวันนี้ตัวเราเองดีขึ้น เสมอตัว หรือแย่ลงไปจากความมุ่งมั่นตั้งใจ ดั้งเดิมก่อนที่เราจะเข้ามาสู่ในองค์กร และพอวันเวลาผ่านไป....จิตใจของเราย่ำแย่หรือดีขึ้นมากน้อยเพียงใด ซึ่งเมื่อเราทบทวนจะทําให้เราได้สํารวจตัวเราเอง
...อ่านต่อ
ให้ฝึกเอาใจมาอยู่กับเนื้อกับตัว พระเดชพระคุณหลวงปู่ท่านก็สอนให้เอาใจมาอยู่กับตัว ใจจะได้ไม่ฟุ้งออกไปนอกตัว พอรู้ตัวว่าใจหลุดออกไปนอกตัว ก็ให้รีบดึงใจกลับมา ซึ่งใหม่ ๆ ก็จะได้ช่วงสั้น ๆ แต่พอค่อย ๆ ฝึกไปเรื่อย ๆ ก็จะได้ช่วงยาวขึ้น แล้วก็จะสามารถเอาใจอยู่กับตัวได้ตลอดเวลา ฝึกไปเรื่อย ๆ จนใจสามารถคุมกายได้ ค่อย ๆ ฝึกไป ทำให้ถูกหลักวิชชา ได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้นไปก่อน จิตก็จะค่อย ๆ บริสุทธิ์ขึ้น
...อ่านต่อ
 เห็นภาพที่พระมหาเถระ ทั้งพระภิกษุ สามเณร และสมาชิกในองค์กร มาสวดมนต์ นั่งสมาธิร่วมกันแล้วปลื้มมาก มีบุญมากนะ ทุกอย่างพร้อมสะดวกสบาย ไม่เหมือนยุคที่บุกเบิกสร้างวัด เหนื่อยมาตลอดชาติ
...อ่านต่อ
 โอวาทต้องทบทวนอยู่เสมอ ๆ เลย เพื่อเตือนความไม่จำ ไม่เช่นนั้นพออยู่ไป....ใจหลุดจากเป้าหมายและมโนปณิธาน จะได้กระตุ้นจิตใต้สำนึก ซึ่งเราจะประมาทไม่ได้เลย ต้องสอนตัวเองให้ดีใครก็สอนไม่ดีเท่ากับตัวเราสอนตัวเอง
...อ่านต่อ
วันคืนที่ล่วงไป ๆ เราทำอะไรกันอยู่ เราผ่านมาเกินครึ่งพรรษากันแล้ว วันเวลาผ่านไปเร็ว ให้เราทบทวนดูตัวของเราเองว่า....เรา ใช้วันเวลาที่ผ่านไปคุ้มค่ากันหรือไม่ ใจของเราละเอียด สะอาดบริสุทธิ์ หยุดนิ่งมากน้อยเพียงใด อยากให้ใช้วันเวลาที่เหลืออยู่ให้คุ้มค่า....ให้ใจของเราผูกพันอยู่กับการปฏิบัติธรรม
...อ่านต่อ
วันเวลาหมดไปเร็ว เดี๋ยวก็เที่ยงคืนแล้ว ต้องขวนขวายตั้งใจนั่งธรรมะกันนะ ทำความเพียรอย่างถูกหลักวิชชา ฝึกซ้ำ ๆ จนสามารถ ปล่อยจี๊ด...จิ๊ก! ไปภายในอย่างง่าย ๆ สบาย ๆ อย่าลืมนะ อย่าลืมทำจุดที่ง่ายสำหรับเราไปก่อน ไม่ทันคนอื่นก็ไม่เป็นไร ให้เตือนตนเอง ทำให้ถูกหลักวิชชา เป้าหมายของเรา คือ เข้าไปสู่ภายใน ในเส้นทางกลางของกลางไปเรื่อย ๆ ด้วยจิตที่สะอาด บริสุทธิ์
...อ่านต่อ

สิ่งดีๆมีไว้แบ่งปัน อะไรดีๆมีอีกเยอะ กด Like facebook กัลยาณมิตร


ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล