Case Study กรณีศึกษา
อัศจรรย์วันเดียว ๓ ครั้ง
๓๐ พฤษภาคม ๒๕๔๙
กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ด้วยความเคารพอย่างสูง
ผมเริ่มเข้าวัดพระธรรมกายเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๗ จากการที่คุณแม่ค้นคว้าหาครูบา-อาจารย์มานานหลายปี จนมาพบคุณครูไม่ใหญ่นี้แหละครับ ที่ถูกใจคุณแม่เป็นที่สุด คุณแม่จึงพาลูก ๆ เข้าวัด ทำให้ผมได้มาสร้างบารมีถึงทุกวันนี้ครับ ผมขออนุญาตคุณครูไม่ใหญ่เริ่มเรื่อง Case Study ดังนี้ครับ
อาก๋งเป็นคนเชื้อสายจีน อาศัยอยู่ที่จังหวัดสุรินทร์ ช่วงสงครามโลกครั้งที่ ๒ อาก๋งรู้สึกสำนึกรักบ้านเกิด จึงเดินทางไปประเทศจีนเพื่อช่วยประเทศจีนรบ อาก๋งไปรู้จักชาวจีน คนหนึ่ง ซึ่งชาวจีนคนนี้เห็นว่า อาก๋งกล้าหาญดีจึงยกน้องสาวให้อาก๋งดูแล พออาก๋งได้น้องสาวชาวจีนคนนั้น ซึ่งก็คืออาม่าของผม อาก๋งก็พาอาม่ามาแต่งงานที่จังหวัดสุรินทร์ทันที เลยไม่ได้เข้าร่วมทำสงครามครับ
อาก๋งและอาม่ามีลูกสาว ๒ คน ซึ่งลูกสาวคนที่ ๒ ก็คือแม่ของผมครับ ตั้งแต่ผมจำความได้ ก็เห็นอาม่าเป็นอัมพาตนั่งอยู่บนรถเข็นแล้ว แม่เล่าให้ฟังว่า อาก๋งดูดฝิ่นจนตายตั้งแต่แม่ยังเด็ก ส่วนอาม่านั้น ในบั้นปลาย ของชีวิตถูกลูกสาวคนโตขอยืมเงินไปหลายหมื่นบาท อาม่าเสียใจมาก จึงไปกินยาบำรุงจีน เกินขนาดเพื่อประชดลูกสาวคนโตจนล้มลงเป็นอัมพาต ภายหลังคุณแม่จึงไปรับอาม่ามาดูแลที่บ้าน ท่านเสียชีวิตอย่างสงบรวมอายุได้ ๖๖ ปี
แม่ของผมมีอาชีพเป็นครู ท่านรู้จัก คุณพ่อของผมจากเพื่อน ๆ ที่เป็นแม่สื่อให้ พ่อและแม่จึงแต่งงานกัน และมีลูกทั้งหมด ๓ คน ผมเป็นคนสุดท้อง
เมื่อตอนแม่คลอดลูกคนที่ ๒ ออกมา ลูกคนนี้ก็เป็นลูกสาวที่น่ารักมาก เป็นเด็กที่เรียบร้อย ไม่ร้องไห้งอแงเหมือนเด็กคนอื่นเลย แต่ผ่านไปหลายปีแม่ก็เริ่มสงสัย เพราะนอกจากลูกไม่ร้องไห้งอแงแล้ว ยังไม่ยอมพูดด้วย แม่จึงเริ่มพาไปรักษาตามสถานที่ต่าง ๆ พระเกจิที่ดัง ๆ ตั้งแต่เหนือจรดใต้ ทั้งพวก เข้าทรงไสยศาสตร์ที่ดัง ๆ ก็พาไปรักษา โดยอาศัยดูจากหนังสือโลกทิพย์
ในใจลึก ๆ ของแม่รู้สึกว่า ลูกสาวป่วยธรรมดา ไม่ได้ปัญญาอ่อน เพราะหน้าตาน่ารักมาก ๆ ดูปกติเหมือนเด็กทั่วไป แต่แม้จะพาไปรักษากี่แห่ง ก็ไม่มีใครรักษาได้เลย แม่หมดเงินไปเยอะและเหนื่อยใจมาก ในที่สุดจึงเริ่มยอมรับความจริงว่า ลูกสาวปัญญาอ่อน และเริ่มหันมาศึกษาหลักพระพุทธศาสนา เพื่อหาทางพ้นทุกข์ โดยเริ่มจากไปตามวัดชื่อดังต่างๆ วัดไหนดัง ๆ แม่ผมไปมาหมดแล้วครับ โดยตอนหลังแม่พาผมไปวัดแทนพี่สาวครับ
ต่อมาในปี พ.ศ. ๒๕๒๗ แม่ฝันว่า แม่ไปเรียนหนังสือ ซึ่งแม่ก็งง เพราะว่าลูกก็มี ๓ คนแล้ว ทำไมยังต้องไปเรียนหนังสืออีก ท่านฝันอยู่หลายอาทิตย์ หลังจากนั้นไม่กี่วัน แม่ก็เจอวัดพระธรรมกายจากหนังสือโลกทิพย์ ท่านลองพาลูก ๆ ไปวัด ตั้งแต่นั้นมา แม่ก็สร้างบุญสร้างบารมีกับหลวงพ่อและคุณยายจนถึงปัจจุบัน ไม่ไปวัดอื่นอีกเลยครับ
ตอนนั้นผมอายุ ๔ ขวบ พี่ชายอายุ ๑๒ ปี ตอนแรก ๆ ก็ไปวัดเฉพาะวันอาทิตย์ มีอยู่อาทิตย์หนึ่งผมนั่งอยู่กับพี่ชาย มีลุงคนหนึ่ง เข้ามาคุยด้วย คุยไปคุยมา ลุงก็ชวนไปเป็นอาสาสมัครช่วยงานวัด โดยให้ไปตั้งแต่วันเสาร์ ผมและพี่ชายก็รับปาก พอถึงวันเสาร์ก็พากันนั่งรถเมล์ไปที่วัด แต่ลืมถามลุงว่าจะให้ไปช่วยแผนกไหน พอไปถึงวัดก็ไม่เห็นใครเลย หาลุงก็ไม่เจอ จึงพากันเดินไปเรื่อย ๆ จนไปถึง โรงครัว เจอหน้าพี่ ๆ ที่โรงครัว พวกพี่ ๆ เขาก็เรียกพวกผมทานข้าว เหมือนคนรู้จักคุ้นเคยกันเลยครับ ตั้งแต่นั้นมาผมก็กลายเป็น อาสาสมัครที่โรงครัวครับ และไปช่วยงานในวันเสาร์-อาทิตย์ และช่วงปิดเทอม ในช่วงปิดเทอมนี้แหละครับ ที่ผมและพี่ชาย เจอคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ทุกวัน
คุณยายท่านชอบมาตรวจดูความเรียบร้อย ความสะอาด และมักให้พรคนที่มากราบท่านว่า “ให้รวยนะ” มีหลายครั้งที่พี่ชายของผมเดินผ่านมาพอดี พี่อารีพันธุ์มักจะสะกิดคุณยายแล้วพูดว่า “ยาย ๆ ให้พรเด็กคนนี้หน่อย ให้ร่ำรวย ให้ออกไปร่ำรวยหน่อยค่ะยาย” คุณยายก็หันมามองหน้าพี่ชายและ ยิ้ม ๆ แล้วก็เดินหนีไปเลยครับ เป็นอย่างนี้สิบกว่าครั้ง คุณยายไม่ยอมให้พรพี่ชายผมเลยครับ มีแต่บอกว่า “อย่าดื้อนะ อย่าซนนะ เดี๋ยวเกิดเป็นลิงไม่รู้ด้วยนะ” บางครั้งคุณยายก็เดินมาถามพี่ชายว่า “รู้จักน้ำที่อยู่ในแก้วไหม” พี่ชายก็ตอบว่า “รู้จักครับ” คุณยายก็ถามต่ออีกว่า “ถ้าเติมน้ำจนล้น น้ำมันก็ล้นแก้วใช่ไหม” พี่ชายก็ตอบว่า “ใช่ครับ” คุณยาย ก็บอกอีกว่า “ตอนนี้เธอเหมือนน้ำปริ่ม ๆ ถ้าเธอบวชให้ยาย น้ำก็ล้นแก้วแล้ว”
มีอยู่ครั้งหนึ่ง พี่ชายห่างวัดเพราะ ไปทำงานข้างนอก เพื่อนพี่ชายไปจีบผู้หญิง คนหนึ่ง แต่จีบไม่ติด เลยส่งพี่ชายไปจีบแทน สุดท้ายพี่ชายก็เลย OK กับผู้หญิง มีลูกสาวคนหนึ่งครับ เกิดวันมาฆบูชา วันหล่อรูปเหมือนหลวงปู่ทองคำองค์แรก เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๗ ป้าถวิลเลยตั้งชื่อให้ว่า มาฆมงคล ในช่วงแรกพี่ชายไม่ยอมบอกใครเลยครับ เพราะในวัยเด็กพี่ชายเคยลั่นวาจาไว้ว่า โตขึ้นจะครองตัว เป็นโสด จะประพฤติพรหมจรรย์ แม้แต่พระอาจารย์และพี่ ๆ ที่แผนกโรงครัวก็ ไม่มีใครทราบเลยครับ พี่ชายยังมาวัด ทำตัวตามปกติ พอดีมีนักศึกษามหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ๒ คน มาช่วยงานที่โรงครัว พระอาจารย์ที่โรงครัวก็ให้พี่ชายพานักศึกษา ๒ คนนี้ ไปขอพรคุณยาย พอคุณยายเห็นหน้าพี่ชายเท่านั้นแหละครับ คุณยายก็ทักว่า “เธอมันดื้อ ทำแบบนี้ได้ไง เธอมีหน้าที่นะ เสร็จแล้วคุณยายก็ยิ้ม ๆ แล้วเดินจากไป”
ในวัยเด็กพี่ชายเคยตั้งใจไว้ว่า โตขึ้นจะเลี้ยงดูพ่อแม่และครอบครัวให้อยู่สุขสบาย แต่ในช่วงไอเอ็มเอฟ สถานะการเงินเริ่มมีปัญหา พี่ชายเริ่มเครียดมาก เพราะเงินไม่พอจุนเจือครอบครัว ไม่สามารถทำตามที่หวังไว้ได้ ทำให้กลายเป็นคนขี้หงุดหงิดและโมโหร้าย ถ้ามีใครมาถามเรื่องครอบครัว มีครั้งหนึ่ง พี่ชายขับรถอยู่ดี ๆ มีคนมาถามถึงความเป็นอยู่ของครอบครัว พี่ชายก็ระเบิดอารมณ์ขึ้นมาทันที โดยขับรถเร็วและอันตรายมาก พอถึงที่หมายก็ขว้างกุญแจรถทิ้ง มีบ่อยครั้งที่ชอบทำร้ายตัวเอง และเกือบจะฆ่าตัวตายหลายครั้ง เพราะน้อยใจตัวเองที่ไม่สามารถทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้ได้ บางครั้งเคยคิดจะโดดตึกตายพร้อมลูกสาว แต่ก็รอดมาได้ทุกครั้ง
ในวัยเด็กผมกับพี่ชายมีเรื่องที่แตกต่างกันอยู่เรื่องหนึ่งครับ คือพี่ชายในวัยเด็กมองสาวคนไหนก็ไม่สวย แต่พอพี่ชายโตเป็นหนุ่ม มองใครก็สวยไปหมดเลยครับ ต่างกับผมตอนเด็กมองสาวคนไหนก็สวยไปหมด แต่พอผมโตเป็นหนุ่ม ตอนนี้เริ่มมองสาวไม่ค่อยสวย แล้วครับ
หลังจากผมจบ ปวช. ผมก็ไม่ยอม เรียนต่อ เพราะเป็นช่วงที่หลวงพ่อเริ่มสร้างมหาธรรมกายเจดีย์ ผมเลยขอพระอาจารย์ รูปหนึ่งเข้าไปทำงานในศูนย์ฝึกทักษะ โรงหล่อพระ ผมอยู่ในแผนกประดิษฐานซึ่งเป็นแผนกสุดท้ายของโรงหล่อ งานหลักของผมคือขับรถรับส่งพระและพนักงานที่มารับบุญที่โรงหล่อ ถ้าว่าง ๆ ก็ไปช่วยติดตั้งองค์พระบ้าง ยกองค์พระให้พี่ ๆ เขาคีย์เข้าคอมพิวเตอร์บ้าง ทุกคนทุ่มเทกันมาก ทั้งพระอาจารย์และพนักงานต่างอดหลับอดนอนกันเป็นเวลาหลายเดือน
ในวันที่องค์พระติดตั้งเสร็จ ๒ Sector (๒ ใน ๓ ส่วนของเจดีย์) ก็เกิดเหตุอัศจรรย์ขึ้นถึงสามครั้งครับ ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่ประทับใจผมไม่เคยลืมจนถึงทุกวันนี้เลยครับ คือในเวลาเช้าก็เกิดเหตุการณ์พระอาทิตย์ทรงกลด ในเวลาเย็นก็เกิดเหตุการณ์อัศจรรย์ตะวันแก้ว พอตกกลางคืนก็เกิดเหตุการณ์พระจันทร์ทรงกลด ซึ่งในวันนั้นมีเหตุการณ์อัศจรรย์ถึง ๓ อย่างในวันเดียว เป็นวันที่ทางพี่ ๆ ทีมงานและผมประทับใจและปลื้มจนถึงทุกวันนี้ ที่ได้เห็นเหตุอัศจรรย์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในรอบหลายร้อยหลายพันปี ในวันเดียวเห็นครบ ทุกอย่างเลยครับ
ก่อนบวชผมนั่งอยู่กับแม่ที่หอฉันอยู่ดี ๆ แม่ก็บอกว่าบวชได้แล้ว ถึงเวลาบวชแล้ว สักพักหนึ่งก็มีพระรูปหนึ่งเข้ามาคุยด้วย คุยไปคุยมาท่านก็บอกว่าบวชได้แล้ว แล้วท่านก็เดินจากไป ไม่นานนักก็มีพระอีกรูปหนึ่งเป็นพระเถระครับ ท่านก็เดินเข้ามาคุยด้วยอีก คุยไปคุยมาท่านก็บอกให้บวชอีก ผมเห็นว่าจู่ ๆ มีคนมาทักให้บวชถึง ๓ ท่าน แบบนี้ ไม่บวชก็คงไม่ได้แล้ว เลยตัดสินใจบวช ธรรมทายาทภาคฤดูร้อนรุ่นที่ ๓๓ ปัจจุบันมีโอกาสมารับบุญที่กองการ์ตูนประจำโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันครับ
กระผมกราบขอความเมตตาหลวงพ่อฝันในฝันให้ด้วยครับ
หลังจากส่งคำถาม ไปกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่แล้ว
ก็มีคำตอบจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาดังนี้
๑. อาม่าถูกลูกสาวคนโตขอยืมเงินแล้วไม่คืน ทำให้อาม่าน้อยใจไปกินยาบำรุงเกินขนาด เพื่อประชดลูก และล้มลงน็อกจนเป็นเหตุให้เป็นอัมพาตอยู่หลายปี เพราะกรรมในอดีตชาติ ชาติหนึ่งท่านเกิดเป็นลูกสาว มักจะทำให้คุณแม่ในชาตินั้นน้อยใจเสมอ และเป็นคนดื้อ มักจะขอเงินแม่บ้าง ขอยืมเงินบ้าง แต่ไม่เคยคืนเลย โดยมีข้ออ้างสารพัด รวมกับกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหารมาส่งผลในชาตินี้
๒. อาก๋ง-อาม่าตายแล้ว อาก๋งมีคตินิมิตดำมืด ไปอยู่มหานรกขุม ๕ ด้วยกรรมสูบฝิ่นจนตาย กำลังโดนนายนิรยบาลเอาขี้เถ้าร้อนกรอกปาก และกลบลงไปในหลุม ตายเกิด ๆ นับครั้งไม่ถ้วน ทุกข์ทรมานมากไม่อาจรับบุญได้ อาม่าไปเกิดใหม่เป็นมนุษย์ได้ระยะหนึ่งแล้ว เป็นเด็กผู้หญิงเพราะ หมดกรรม จึงรับบุญที่อุทิศไปให้ไม่ได้
๓. พี่สาวแม่ที่ขอยืมเงินอาม่า ต่อมาเปิดสำนักทรง และตายด้วยโรคมะเร็ง เพราะกรรมปาณาติบาตได้ฆ่าสัตว์ทำอาหารและฆ่าขายในอดีต กับกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหาร ในปัจจุบันมาส่งผล
๔. ตายแล้วด้วยคตินิมิตดำมืด ได้ไปมหานรกขุม ๔ ด้วยกรรมที่ตั้งสำนักทรงหลอกลวงเพื่อนมนุษย์ผู้โง่เขลา จะต้องลงไปอีกหลายขุม เช่น ขุม ๒ เพราะผิดศีลหลายข้อ กำลังโดนนายนิรยบาลเฆี่ยนด้วยแส้เหล็กร้อน ภายหลังจากลอกผิวหนังออกแล้ว ตายเกิด ๆ นับครั้งไม่ถ้วน ทุกข์ทรมานมาก ยังรับบุญที่อุทิศไปให้ไม่ได้ แต่บุญไปคอยอยู่ที่ยมโลก
๕. ครอบครัวของลูกต้องย้ายบ้านบ่อย เพราะกำลังทานบารมีในอดีตหย่อน เนื่องจากทำทานขยักขย่อนไม่ต่อเนื่อง
๖. พ่อแม่เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาแบบกองเสบียงประเภทตามอารมณ์ คือ ทำบ้างไม่ทำบ้าง พุทธันดรที่ผ่านมาพ่อแม่ก็เป็นชาวเมือง ได้สร้างบารมีกับหมู่คณะมาแบบห่าง ๆ
๗. ก่อนเข้าวัดแม่ฝันว่าไปเรียนหนังสืออยู่หลายอาทิตย์นั้น ก็หมายถึงว่าต่อไปจะได้มาศึกษาธรรมะของพระพุทธเจ้า แต่ไม่ได้หมายถึงโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
๘. คุณยายไม่ให้พรพี่ชายว่าให้ไปรวยเหมือนคนอื่น เพราะว่าพี่ชายไม่ได้เป็นเส้นทางกองเสบียง แต่เป็นเส้นทางออกบวชเหมือน ตัวลูก
๙. ที่คุณยายบอกพี่ชายว่า ถ้าคุณ บวชให้ยาย น้ำก็ล้นแก้วแล้ว หมายถึงว่าพี่ชายมีบุญด้านนี้มา ถ้าบวชเหมือนตัวลูก ผังบวชก็จะหนาแน่นเหมือนน้ำที่ล้นแก้ว แต่ถ้าไม่บวชผังนี้ก็จะพร่องไป
๑๐. ในช่วงที่พี่ชายแอบไปมีครอบครัวแล้วปิดเรื่องนี้ แต่เมื่อมาเจอคุณยายท่านทักว่าเธอทำอย่างนี้ได้อย่างไร เธอมีหน้าที่นะ หมายถึงพี่ชายทำผิดหน้าที่ ผิดผังเดิมแล้วคุณยายท่านทราบ ท่านจึงทัก ดังนั้นหน้าที่นั้นก็คือ ต้องมาบวชสร้างบารมี ไม่ใช่ ให้ไปมีครอบครัว
๑๑. พี่ชายโมโหร้าย คิดมาก ขี้น้อยใจและคิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้ง เพราะทำผิดผัง ไม่ใช่หน้าที่ของตนที่เขาให้มาทำ ถึงทำต่อไปก็ไม่รุ่งเรือง อีกทั้งบุญก็หย่อนลงไปด้วย ทำให้บาปอกุศลเก่าได้ช่องส่งผล จึงทำให้อารมณ์ขุ่นมัว เครียดมาก เลยคิดหาทางออกด้วยการฆ่าตัวตายหลายครั้ง แต่ดีที่ว่าไม่มีกรรมฆ่าตัวตายในอดีตมา
๑๒. จะแก้ไขก็ให้ตั้งใจเลี้ยงลูกให้ดีจนกว่าจะโต และอย่ามีใหม่อีก เมื่อถึงเวลาสว่างก็ให้ออกบวช
๑๓. พี่ชายมักจะได้ยินได้ฟังธรรมะเรื่องละเอียดลึกซึ้ง และเรื่องอจินไตยบ่อยมาก เพราะพี่ชายมีจริตอัธยาศัยชอบฟังเรื่องเหล่านี้ จึงดึงดูดให้มาได้ยินได้ฟังเรื่องเหล่านี้จาก พระอาจารย์บ้าง จากผู้ที่รู้เรื่องเหล่านี้บ้าง
๑๔. พุทธันดรที่ผ่านมา พี่ชายเป็นกุลบุตรออกบวชตามพระราชาองค์ที่ออกบวช โดยทำหน้าที่เผยแผ่จนตลอดชีวิต มีผลการปฏิบัติธรรมพอเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้ แต่ลงมารอบเดียว เพราะในพุทธันดรนั้นเกือบจะลาสิกขาหลายรอบแล้ว และได้ลงมาเพียง รอบเดียว
๑๕. ลูกสาวของพี่ชายมาจากที่ที่ดี ให้ประคองให้ดีในช่วงวัยรุ่น
๑๖. พี่สาวปัญญาอ่อนพูดไม่ได้ เพราะกรรมดื่มสุราทั้งในชาติที่เป็นผู้หญิงและเป็นผู้ชายหลาย ๆ ชาติมารวมส่งผล ครอบครัวของลูกในอดีต พ่อกับแม่เคยขายเหล้าและเลี้ยงเหล้า ก็เลยดึงดูดเอาผู้ที่มีกรรมสุรามาเกิดเป็นลูก
๑๗. ทีมงานแผนกประดิษฐานทุ่มเทแรงกายแรงใจติดตั้งองค์พระธรรมกายประจำตัวที่มหาธรรมกายเจดีย์ จะมีอานิสงส์โดยย่อคือ จะได้มีส่วนแห่งบุญของผู้ที่สร้างพระทุกองค์ จะได้มีรูปร่างสง่างาม มีผิวพรรณผ่องใสดุจดังทอง จะได้เกิดในตระกูลของเศรษฐีผู้ใจบุญ จะได้เกิดในร่มเงาพระพุทธ-ศาสนา จะมีพละกำลังมาก จะมีดวงตาเห็นธรรม ได้เข้าถึงพระธรรมกาย จะมีปัญญา เป็นต้น
๑๘. เหตุอัศจรรย์เกิดขึ้นในวันเดียวกันนั้น คือ ตอนเช้าพระอาทิตย์ทรงกลด ในตอนเย็นเกิดอัศจรรย์ตะวันแก้ว ตอนกลางคืนพระจันทร์ทรงกลด เพราะอานุภาพแห่งบุญที่ทุกคนตั้งใจทุ่มเททำงานนี้ด้วยใจที่เป็นกุศล บันดาลให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นเพื่อยังจิตให้ เบิกบานบันเทิงบุญ
๑๙. ลูกสร้างบารมีกับหมู่คณะมาเมื่อพุทธันดรที่แล้ว เป็นกุลบุตรออกบวชตาม พระราชาองค์ที่ออกบวช ทำหน้าที่เผยแผ่ จนตลอดชีวิต มีผลการปฏิบัติธรรมได้เข้าถึง องค์พระใส ๆ ประคองตัวกลับดุสิตบุรี วงบุญพิเศษได้ ได้ลงมา ๒ รอบ โดยบวชทั้ง ๒ รอบ จนตลอดชีวิต ผังบวชนี้จึงหนาแน่น
๒๐. แต่ก็อย่าประมาทในการดำเนินชีวิต ให้แบ่งเวลานั่งสมาธิ สวดมนต์ร่วมกับ หมู่คณะ และหมั่นตอกย้ำสมณสัญญาให้ หนาแน่นด้วย
๒๑. พี่ ๆ ทีมงานกองการ์ตูน พุทธันดรที่ผ่านมาบางองค์ก็เป็นกุลบุตร บางองค์ก็เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช ได้เป็นกำลังในการเผยแผ่ธรรมะ ส่วนในปัจจุบันก็เป็นไปตามยุคสมัยของการเผยแผ่ที่มีเทคโนโลยีสูง ก็ประยุกต์เข้าด้วยกัน แต่ละองค์มีผลการปฏิบัติธรรมได้เข้าถึงองค์พระภายในและกลับดุสิตบุรีได้ ส่วนใหญ่จะได้ลงมา ๒ รอบ
๒๒. อานิสงส์โดยย่อจากการได้รับบุญนี้ คือ จะมีดวงปัญญาแตกฉาน จะมีอารมณ์ดี อารมณ์สบาย จิตเบิกบานอยู่เป็นนิจ ถ้าหมั่นนั่งสมาธิจะเข้าถึงธรรมได้โดยง่าย ถ้าหมั่นตอกย้ำสมณสัญญาก็จะมีผังบวชหนาแน่น เป็นต้น
๒๓. ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย
