รวมคำสอนคุณยาย

ในการศึกษาวิชชาธรรมกาย คุณยายสามารถตอบคําถามของพระเดชพระคุณหลวงปู่ได้ทุกคําถามเพราะท่านเอาใจใส่ในการทําวิชชาอยู่ตลอดเวลา หากมีใครว่าอะไรท่าน ท่านก็เฉยๆ ไม่ได้คิดโต้ตอบแต่อย่างใดและไม่นํามาใส่ใจ ท่านมีแต่ธรรมะและภารกิจของพระเดชพระคุณหลวงปู่อยู่ในใจ สิ่งที่ท่านกลัวมีเพียงอย่างเดียว คือกลัวพระเดชพระคุณหลวงปู่จะเรียกท่านว่า “ไอ้ขี้ไต้” ซึ่งเป็นคําที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ใช้เรียกผู้ทําวิชชาที่ไม่สามารถตอบคําถามได้

คุณยายมีสิ่งซ่อนเร้นอยู่ภายในร่างที่สงบเงียบ เรียบง่าย และอ่อนน้อมถ่อมตน คือ ไม่ว่าจะหลับตาหรือลืมตาท่านก็มองเห็นความสว่างภายใน พอมองผ่านแสงสว่างท่านก็จะเห็นดวงภายใน และกายภายใน เห็นพระธรรมกายซ้อนกันอยู่เป็นชั้นๆ เมื่อส่งใจผ่านเข้าไปเรื่อยๆ ความละเอียดของใจ ก็จะลุ่มลึกยิ่งขึ้น มิฉะนั้นแล้วจะไม่สามารถตอบ คําถามของพระเดชพระคุณหลวงปู่ได้เลย

คุณยายเป็นหนึ่งในนักรบกองทัพธรรมที่มีหน้าที่ทําวิชชาเป็นหลัก นับตั้งแต่เข้าไปในโรงงาน ทําวิชชาของวัดปากน้ํา ภาษีเจริญ ซึ่งเป็นที่ชุมนุม ของผู้มีบุญญาธิการที่เข้าถึงพระธรรมกายแล้วท่านได้เข้าไปรวมกลุ่มเพื่อทํางานอันยิ่งใหญ่และ ศึกษาวิชชาธรรมกายขั้นสูง อันเป็นเรื่องยากเกินกว่า ที่คนทั่วไปจะเข้าใจจากคําบอกเล่า

ฝ่ายสุดท้ายของกองทัพธรรมคือฝ่ายกองเสบียงซึ่งมีทั้งผู้ที่อยู่ในวัดและนอกวัด ผู้ที่อยู่นอกวัด ได้แก่ท่านเจ้าภาพที่เป็นคฤหัสถ์มีหน้าที่ประกอบอาชีพเพื่อแสวงหาทรัพย์ เมื่อมีทรัพย์แล้วก็นํามาบริจาคเพื่อ ทําบุญหล่อเลี้ยงวัดวาอาราม

เนื่องจากมนุษย์ยังจําเป็นต้องอาศัยอาคารสถานที่ต่างๆ เพื่ออํานวยความสะดวกในการปฏิบัติธรรม สําหรับทําวิชชา หรือทําหน้าที่เทศน์สอนและเผยแผ่ จึงจําเป็นต้องมีฝ่ายที่3 คือฝ่ายปฏิสังขรณ์ ที่จะทําหน้าที่สร้างถาวรวัตถุ รวมทั้งซ่อมแซมและบํารุงรักษาวัดวาอาราม

กองทัพธรรมมีความจําเป็นต้องเผยแผ่เพราะงานสู้รบกับพญามารจะประสบความสําเร็จได้ง่ายขึ้นก็ต่อเมื่อมนุษย์ทุกคนในโลกได้รู้ว่าตนเองมีพระธรรมกายอยู่ภายในตัว เป็นพระรัตนตรัยภายในซึ่งเป็นที่พึ่งที่ระลึกอันแท้จริง สามารถเข้าถึงและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้

การสร้างบารมีเพื่อรื้อสัตว์ขนสัตว์ไปสู่ฝั่งพระนิพพานและปราบมารประหารกิเลสให้สิ้นเชื้อ ไม่เหลือเศษจนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรมของพระเดชพระคุณหลวงปู่และหมู่คณะนั้น เกิดขึ้นได้ด้วยความร่วมแรงร่วมใจของสมาชิกทั้ง 4 เหล่าของกองทัพธรรม

พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์(หลวงพ่อธัมมชโย) เกิดที่จังหวัดสิงห์บุรีเมื่อวันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2487 เป็นบุตรของคุณพ่อจรรยงค์ และคุณแม่จุรี สุทธิผล ท่านมีความสนใจในพระพุทธศาสนาและการปฏิบัติธรรมตั้งแต่เยาว์วัย ในช่วงระหว่างการศึกษาระดับอุดมศึกษา

ก่องแก้วนฤพานยอดทหารพระทศพล สืบทอดธรรมธาตุ  มุ่งประกาศทางมรรคผล ศิษย์เอก พระมงคลเทพมุนีมิแปรผัน เป็นหนึ่งไม่มีสองนามเกริกก้องคุณยายจันทร์ขนนกยูง ทุ่มชีวัน  ทําวิชชาพิชิตชัย

ณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ขนนกยูง เกิดเมื่อวันที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2452 ที่อําเภอนครชัยศรีจังหวัดนครปฐม ท่านเป็นลูกคนที่ 5 ในจํานวนพี่น้อง 9 คน ของพ่อพลอยและแม่พัน ขนนกยูง ซึ่งประกอบ อาชีพเกษตรกรรม

ให้นั่งขัดสมาธิ โดยเอาขาขวาทับขาซ้ายมือขวาทับมือซ้าย นิ้วชี้ของมือข้างขวาจรดนิ้วหัวแม่มือ ข้างซ้าย วางไว้บนหน้าตักพอสบายๆ หลับตาเบาๆ

การรบระหว่างพระซึ่งเป็นธาตุธรรมฝ่ายกุศล กับมารซึ่งเป็นธาตุธรรมฝ่ายอกุศลนั้น สู้กันด้วยบุญและบาป โดยบุญเป็นกระแสหรือเครื่องมือของพระในขณะที่บาปเป็นของมาร พระเดชพระคุณหลวงปู่ อุปมาไว้ว่า สงครามในโลกมนุษย์ที่เรียกว่าสงครามโลก

ในช่วงสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 พระเดชพระคุณหลวงปู่ได้เพียรพยายามให้หมู่คณะในโรงงานทําวิชชาช่วยกันแก้ไขไม่ให้มนุษย์รบราฆ่าฟันและเบียดเบียนกันเอง แล้วช่วยทําให้ประเทศชาติพ้นภัย ด้วยวิชชาธรรมกาย มีอยู่ครั้งหนึ่งซึ่งจะเรียกว่าตําหนิก็ไม่เชิง

สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ําได้แต่งตั้งให้คุณยายจันทร์เป็น หัวหน้าเวรขาดรู้อยู่ในโรงงานทําวิชชา คําว่า “ขาดรู้” ในที่นี้หมายความว่า เวลาทําสมาธิท่านจะขาดการรับรู้เรื่องของกายมนุษย์อย่างสิ้นเชิง

คุณยายอาจารย์ทองสุข และคุณยายอาจารย์จันทร์ เป็นสหธรรมิกนักสร้างบารมีที่สามารถทําวิชชาได้ทั้งคู่ แต่ท่านมีความแตกต่างกันคือ คุณยายอาจารย์ทองสุขมีอัธยาศัยที่ถนัดในการสอนและเผยแผ่ ส่วนคุณยายอาจารย์จันทร์ไม่ค่อยชอบออกไปไหนและไม่ค่อยชอบสอนคนอื่น

ในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 นั้น พระภิกษุสามเณรและประชาชนทั่วไปต่างประสบความยากลําบากเรื่องอาหารการกิน เกือบทุกประเทศทั่วโลก ต่างได้รับความเดือดร้อนจากภาวะข้าวยากหมากแพง ขาดแคลนทั้งเครื่องอุปโภคและเครื่องบริโภค

ศิษยานุศิษย์ของคุณยายบางท่านอาจเคยเห็น รูปหล่อของคุณยายในท่านั่งขัดสมาธิถือดวงแก้วอยู่ในมือข้างละหนึ่งดวง ซึ่งรูปหล่อนี้ก็เป็นประดุจตัวแทนบอกเล่าเรื่องราวของท่านในสมัยที่ยังทําวิชชา อยู่ในโรงงานทําวิชชากับพระเดชพระคุณหลวงปู่และหมู่คณะเพื่อนสหธรรมิก

โดยทั่วไปแล้วเวลาสร้างพระผง ผู้สร้างจะพิมพ์พระขึ้นมาด้วยวัสดุต่างๆ กัน แล้วปลุกเสกตามหลักวิชาที่เคยร่ําเรียนมา ไม่ว่าจะเป็นคาถาอาคมหรือการทําพุทธาภิเษก เรียกได้ว่าเป็น

เรามักจะได้ยินคู่รักพูดกันว่า “เธอขออะไรฉันให้ได้หมด ยกเว้นแต่ดาวกับเดือนเท่านั้น” ซึ่งหมายความว่าดวงจันทร์และดวงดาวเป็นสิ่งที่ คนทั่วไปมักคิดว่าอยู่ไกลเกินเอื้อม แต่พระเดชพระคุณหลวงปู่ ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกายกลับไม่เป็นเช่นนั้น

สมัยที่หลวงพ่อยังเป็นนักศึกษามาเรียนสมาธิกับคุณยาย มักจะได้ยินคุณยายรําพึงบ่อยๆ ว่า “เทวดาไปเอาฝนมาตกหน่อย” แล้วอีกไม่นานฝนก็ตกจริงๆ บางครั้งคนที่จะออกไปทํานาหรือเกี่ยวข้าว

 พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ํามีมโนปณิธาน ที่จะไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรม ซึ่งต้องอาศัยกําลังบุญบารมีมาก ถ้าหากไม่มากพอย่อมสู้พญามารไม่ไหวเราต้องอาศัยบุญในการตัดวงจรบาป จากหนักผ่อนให้เป็นเบา จากเบาเป็นหาย เพื่อย่นระยะทางไปสู่ที่สุดแห่งธรรม