บทความประจำวัน

วันพระ ในฐานะที่เราเป็นชาวพุทธ เราจะต้องเข้าวัดไปสั่งสมบุญกันดีกว่า เวลาเข้าวัดต้องเข้าให้เป็นนะ เข้าวัดให้เป็นท�ำ อย่างไร คือต้องให้เป็นทางมาแห่งบุญ อะไรที่เป็นทางมาแห่งบุญ เราเอาหมด

อย่าควานหาอะไรในที่มืด จะตึ๋งหนืดฝืดใจไม่ไปไหน

อยากเห็นหยุดอยากไซร้ อย่ามี หยุดนิ่งสนิทให้ดี จึ่งได้

เรามีเวลาอยู่ในโลกนี้จำกัด จะต้องใช้เวลาในการสร้างบารมีให้มาก ๆ เพราะความตายไม่มีนิมิตหมาย

ตั้งใจมองให้เห็นก็ไม่เห็น ว่าไม่เห็นมันก็เห็นตอนทีเผลอ

หยุด แรกคือหยุดโม้ การคุย หยุด ถัดมาคือลุย หยุดไว้

มีบางคนคิดว่า ที่พระมาวัดพระธรรมกายเยอะ ๆ เพราะเราไปจ้างท่านมา?

สิ่งที่พ่อกล่าวแล้ว จงฟัง ลูกอย่าได้เผลอพลั้ง พลาดได้

เมื่อดวงตาปิดสนิทอย่างละมุน ไม่มีลุ้นเร่งจ้องมองที่หมาย

หากซึ้งคำพ่อได้ สั่งสอน จงอย่าได้เกี่ยงงอน ค่ำเช้า

มีพระกัลยาณมิตรรูปหนึ่งเขียนจดหมายมา ท่านใช้คำว่า “ขอแสดงอาบัติ” กับคุณครูไม่ใหญ่ ที่จริงอยากอ่านตามลำพัง แต่มีหลายข้อที่ท่านเขียนมาอาจจะไปตรงกับใจใครบางคน จะได้ถือโอกาสตรงนี้ชี้แจง ทำความเข้าใจกันสักนิด

จำคำนี้ “สักแต่ว่า” นะลูกเอ๋ย จะเปิดเผยสิ่งล้ำค่าให้ลูกเห็น

ความปรารถนาของหลวงพ่อ คือ ตั้งใจอยากจะให้ทุกคน มานั่งสมาธิ ได้เข้าถึงธรรม อยากให้เขาเข้าถึงพระรัตนตรัยในตัว ซึ่งยังไม่สมหวังเลย

ตรึกแก้วต้องนึกน้อม เบาเบา แค่ว่ามีในเรา อยู่แล้ว

เมื่อใดที่ลูกลิ้ม รสธรรม ลูกจักต้องจดจำ  กว่าม้วย

ลูก ต้องหยุดนิ่งได้ เสียก่อน อย่า เพิ่งสนใจตอน ยากแท้

ไม่มีวิธีการใดที่จะทำให้มวลมนุษยชาติ พ้นจากความทุกข์ทรมานของชีวิตได้ นอกจากพุทธวิธี

เป็นพระนี่ อยู่เหนือความรวยความจนนะ พระไม่ได้คิดเรื่องรวย และไม่ได้คิดเรื่องจน มันเหนือตรงนั้นไปแล้ว วัดก็เหมือนกันอยู่เหนือคำ ว่า “วัดรวย” หรือ “วัดจน”

หลวงพ่อคิดว่า พวกเราคงมีจิตใจเช่นเดียวกับหลวงพ่อ คืออยากจะเห็นพระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรือง เรามาเกิดในยุคนี้ ที่มีพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ และเป็นประโยชน์ต่อเรา และโลกนี้ เราจะให้มันถล่มทลายในยุคของเรา หาควรไม่ ยุคของเรา

หยุด คือสุดยอดแท้ ศาสตร์ศิลป์ หยุด พระธรรมหลั่งริน ธารแก้ว

อย่าหายใจทิ้งเปล่านะลูกเอ๋ย ออกเข้าเคยหยุดนิ่งดิ่งกลางศูนย์