เรื่องที่ ๒๘๒หวิดตกเขา
ภรรยาหลับตาพร้อมกับส่งเสียงดังว่า "หลวงพ่อช่วยลูกด้วย" พอสิ้นเสียงเท่านั้นก็เกิดเหตุอัศจรรย์

 

 

 

 

 

คุณสมคิด และคุณเดือนเพ็ญ รถเกือบตกเขาแต่รอดมาได้

คุณสมคิด วังทะพันธ์ รับราชการครู เป็นอาจารย์ ๒ ระดับ ๖ โรงเรียนธารน้ำใจ อำเภอนาแก จังหวัดนครพนม เล่าว่าตนเข้าวัดพระธรรมกายครั้งแรกเมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ.๒๕๔๑ พร้อมกับภรรยาคือ คุณเดือนเพ็ญ วังทะพันธ์ ซึ่งได้มาบวชอุบาสิกาแก้วด้วย และทั้งคู่มีความศรัทธาในการประพฤติปฏิบัติตนของพระภิกษุสามเณร อุบาสก อุบาสิกาและสาธุชนของวัดพระธรรมกายมาก ซึ่งเดือนตุลาคมที่ผ่านมาได้ร่วมบุญสร้างองค์พระประจำตัวให้คุณพ่อและคุณพ่อของภรรยา จากนั้นก็มาร่วมบุญใหญ่วันอาทิตย์ต้นเดือน ทุกเดือน และชักชวนเพื่อนๆ มาสร้างองค์พระประจำตัว คุณสมคิดและภรรยาก็ได้สร้างองค์พระเพิ่มอีกคนละหนึ่งองค์ ซึ่งเมื่อ ได้รับองค์พระมหาสิริราชธาตุมาแล้วก็ได้สวดสรรเสริญทุกวัน

คุณสมคิดได้เล่าเหตุการณ์ที่รอดชีวิต จากการที่รถหวิดตกเขาด้วยอานุภาพบุญเมื่อช่วงเทศกาลสงกรานต์ระหว่างวันที่ ๑๒-๑๕ เมษายน พ.ศ.๒๕๔๒ ได้เดินทางด้วยรถปิ๊คอัพส่วนตัวไปเยี่ยมคุณตาและคุณยาย ที่จังหวัดขอนแก่นเพื่อทำบุญประจำปี ในระหว่างอยู่ที่บ้านคุณตาทั้งก่อนนอนและตื่นนอนก็นั่งสมาธิทุกวัน

วันที่ ๑๕ เมษายน พ.ศ.๒๕๔๒ ฝนตกตั้งแต่เช้า พอเวลา ๕ โมงเย็นจึงเริ่มเดินทางจากตำบลดอนหัน อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น โดยมีคุณสมคิด ภรรยา ลูก ๒ คน และหลานชาย ๑ คน รวม ๕ คน นั่งมาในรถคันเดียวกัน ขณะที่รถผ่านจังหวัดมหาสารคามและจังหวัดกาฬสินธ์นั้น ฝนยังตกอยู่ ระหว่างขับรถก็ได้เปิดเทปธรรมะชุดมงคลชีวิต หลังจากฟังเสร็จแล้วจึงเริ่มสวดบทสรรเสริญพระมหาสิริราชธาตุ ซึ่งขณะนั้นเด็กๆ กำลังหลับอยู่ ส่วนภรรยาก็หลับๆ ตื่นๆ เวลาประมาณหนึ่งทุ่มครึ่งรถเริ่มขึ้นเขาภูพาน ซึ่งในตอนนั้นคุณสมคิดได้สวดบทสรรเสริญ พระมหาสิริราชธาตุได้ ๙ จบพอดี

เวลาประมาณ ๒ ทุ่มครึ่ง รถของคุณสมคิดอยู่กลางเขา ฝนก็ตกหนัก เวลาผ่านไปเรื่อยๆ พอรถเริ่มลงเขา มีโค้งอันตรายหลายจุด เขาก็ขับรถอย่างไม่ประมาท ระวังเต็มที่ พอมาถึงโค้งสวนสาธารณะ รถเหมือนจะลื่นแต่ก็ทรงตัวอยู่ได้ทำให้ภรรยาตกใจตื่นขึ้นมา หลังจากที่วิ่งผ่านพระตำหนักภูพานราชนิเวศน์ เหลือทางโค้งอยู่ไม่กี่โค้งก็จะถึงทางตรง มีรถวิ่งผ่านและตามหลังมาเป็นระยะๆ ฝนก็ยังตกอยู่ ซึ่งขณะนั้นรถกำลังเริ่มจะลงเขา รถของคุณสมคิดเกิดลื่นและบังคับไม่ได้ จึงทำให้รถขวางถนนไหลจากเลนซ้ายข้ามมาเลนขวาอย่างรวดเร็ว เสี้ยววินาทีวิกฤตินั้น คุณสมคิดคิดว่ารถตกเขาแน่ๆ เนื่องจากขอบถนนไม่มีแผงเหล็กกั้นไว้ จึงพยายามตั้งสติน้อมใจไว้ที่ศูนย์กลางกาย นึกถึงหลวงพ่อ และองค์พระมหาสิริราชธาตุให้ท่านช่วยคุ้มครอง รถหมุนมาเรื่อยๆ จนรถตกข้างทาง ภรรยาหลับตาพร้อมทั้งร้องเสียงอันดังว่า "หลวงพ่อ ช่วยลูกด้วย" พอสิ้นเสียง รถเกิดหยุดเองอย่างน่าอัศจรรย์ ทั้งที่ส่วนท้ายรถก็ตกขอบถนนลงไปแล้ว ลักษณะรถตอนนั้นกระบะท้ายหันลงเขา เอียงซ้าย หัวรถหันขึ้นถนน โชคดีที่บริเวณนั้นไม่มีรถสวนขึ้นมา รถคันที่วิ่งตามหลังก็หยุดจอดลงมาช่วยเอาเด็กออกจากรถ ทั้ง ๕ ชีวิตปลอดภัย รถก็ไม่เสียหายแต่ประการใด และก็มีกัลยาณมิตรให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มใจ ซึ่งในตอนท้ายคุณสมคิดได้กล่าวว่า "ทั้งนี้คงเป็นเพราะอานุภาพแห่งบุญจากองค์พระมหาสิริราชธาตุและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายคุ้มครองป้องกันภัย เพราะผมพร้อมด้วยครอบครัว ยึดมั่นในพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งอยู่ตลอดเวลา"

ผู้มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง มั่นสวดสรรเสริญระลึกถึงเสมอ จิตใจย่อมมีความสุขเพราะประกอบไปด้วยบุญกุศล อานุภาพอันไม่มีประมาณก็จะปกป้องคุ้มครองเสมอ