เรื่องที่ ๒๘๔เหตุเกิดที่บันไดเลื่อน
ของที่อยู่บนรถเข็นหนักมาก จึงรั้งตัวของเธอให้เสียหลักและหัวคะมำทันที

 

 

 

 

 

คุณบุษริน ภูมรา ระลึกถึง พระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งตลอดเวลา

คุณบุษริน ภูมรา ปัจจุบันทำงานอยู่ที่ อาคารใบหยก ๑ ตนได้เข้าวัดพระธรรมกายเมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๔๐ เล่าว่า มาวัดประทับใจตั้งแต่ก้าวแรก ความสะอาด ความเป็นระเบียบเรียบร้อย อุบาสก อุบาสิกา ยิ้มแย้มแจ่มใส ตลอดถึงการก่อสร้างทุกชิ้นทุกอย่างในวัดสร้างโดยพินิจพิจารณาอย่างรอบคอบ แบบประหยัดสุด ประโยชน์สูง และได้ทราบประวัติครูบาอาจารย์คือ คุณยายอาจารย์อุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง รู้สึกทึ่งและประทับใจมากเหมือนได้เจอผู้ใหญ่ที่แสวงหามานาน และจากนั้นเธอก็ได้ร่วมสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวด้วย ๑ องค์ นับแต่นั้นมาปฏิบัติธรรมเรื่อยมา ได้รับความรักความอบอุ่น ความเอื้ออาทรยิ้มแย้ม แจ่มใส เป็นมิตรต่อกัน จากเพื่อนกัลยาณมิตรที่มาปฏิบัติธรรมด้วยกัน และยังได้รับการอำนวยความสะดวกจากเจ้าหน้าที่ที่วัด เธอกล่าวว่า "ทั้งอุบาสกและอุบาสิกาที่นี่ยิ้มแย้มแจ่มใสและเป็นแบบอย่างในการทำความดีจริงๆ" หลังจากที่ได้มาสร้างพระธรรมกายประจำตัวและได้มาปฏิบัติธรรมเป็นประจำ เธอได้ประสบกับอานุภาพกับตัวเองคือ
ช่วงก่อนตนเองขายเสื้อผ้าตอนหลังเลิกงาน เพื่อหารายได้พิเศษ จะได้นำรายได้ส่วนนี้มาทำบุญ และในวันหนึ่งเธอได้พบอานุภาพพระมหาสิริราชธาตุที่ทำให้เธอรอดพ้นจากอุบัติเหตุอย่างอัศจรรย์ คือในทุกวันเธอจะเลิกขายและเก็บของที่ร้านประมาณ ๕ ทุ่ม ในวันนั้น ด้วยความรีบอยากกลับบ้านเร็ว จึงรีบเก็บของใส่รถเข็น ของอัดแน่นอยู่ในรถเข็นซึ่งมีน้ำหนักค่อนข้างมากและก็เข็นขึ้นบันไดเลื่อนโดยเอาตัวเองขึ้นไปก่อน แล้วค่อยดึงรถเข็นขึ้นตามหลังมา ตัวเองหันหลังให้รถเข็น ส่วนมือก็ยังจับอยู่ที่รถเข็นไว้ข้างหลัง บันไดเลื่อน ก็เลื่อนขึ้นไปเรื่อยๆ แต่เนื่องจากของที่อยู่บนรถเข็นหนักมากจึงรั้งตัวของเธอให้เสียหลักและหัวคะมำทันที ในขณะที่ของหล่นล้มระเนระนาดบนบันไดเลื่อนอยู่นั้น เธอกล่าวว่าได้นึกถึงพระมหาสิริราชธาตุอยู่ตลอดเวลา เพื่อนที่อยู่ข้างบนก็รีบวิ่งลงมาดูกันใหญ่ ส่วนเพื่อนที่อยู่ข้างล่างที่รอคิวจะขึ้นก็ตกใจส่งเสียงวีดว้ายกันใหญ่ และก่อนที่ตัวเธอจะตกลงมาถึงพื้นชั้นล่างของบันไดเลื่อน เธอบอกว่าเหมือนมีอะไรบางอย่างนุ่มๆ มารองรับตัวและศีรษะของเธอไว้ไม่ให้ไปฟาดกับพื้นปูน พอลุกขึ้นมาเพื่อนๆ ถามกันใหญ่ว่าเจ็บตรงไหน ก็บอกไปว่าไม่เจ็บเลย ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรว่าเราไม่เป็นอะไรเลย ต้องคนที่สัมผัสกับตัวเองเท่านั้นที่จะรู้ว่าทำไมถึงไม่เป็นอะไร จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคุณบุษรินกล่าวในตอนท้ายว่า เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้มั่นใจในการทำความดี มั่นใจในบุญกุศลที่ได้ทำไปว่าจะต้องปกป้องคุ้มครอง ให้ปลอดภัยได้

คุณบุษริน มาวัดปฏิบัติธรรมเป็นประจำ

 

 

 

 

ถ้าในทุกๆ วัน หมั่นระลึกนึกถึงคุณของพระมหาสิริราชธาตุเป็นประจำ ผูกสมัครรักใคร่องค์ท่านอยู่เสมอ เวลาเกิดเหตุเภทภัยอันใดก็จะทำให้ใจนั้นคุ้นและสามารถนึกถึงพระรัตนตรัยอันเป็นที่พึ่งได้ในทันที เช่นเดียวกับคุณบุษริน ในขณะที่กำลังจะตกลงจากบันใดเลื่อนนั้นสิ่งแรกที่นึกถึง ก็คือพระมหาสิริราชธาตุให้ท่านช่วย และเมื่อนึกถึงท่านก็เป็นการระลึกถึงพุทธานุสติิ อานุภาพอันไม่มีประมาณของพระรัตนตรัย ก็จะปกป้องให้เขาได้รอดพ้นจากอุปัทวันตรายอย่างอัศจรรย์