เรื่องที่ ๓๐๒บุญคุ้มครอง
ด้วยผลบุญที่สร้างมาช่วยส่งผลให้ได้ทั้งประสบผลสำเร็จในการค้าขาย และรอดปลอดภัยจากภยันตรายใดๆ

คุณดาราศรี รัตนชินกร

คุณดาราศรี รัตนชินกร อยู่ที่แขวงบางโพงพาง เขตยานนาวา กรุงเทพฯ เล่าว่า เมื่อประมาณปลายเดือนสิงหาคม พ.ศ.๒๕๔๑ มีผู้นำบุญผู้หนึ่งมาเชิญชวนคุณดาราศรี ทำบุญสร้างองค์พระแกนกลางเป็นครั้งแรก ในขณะนั้นคุณดาราศรีเองก็ยังไม่เคยเข้าวัด ทั้งยังไม่เข้าใจว่าวัดพระธรรมกายมีการทำอะไรบ้าง มีความรู้สึกลึกๆ ยังต่อต้านวัดอยู่บ้าง แต่มิได้แสดงข้อคิดเห็นใดๆ ออกมา และได้ทำบุญองค์พระแกนกลางด้วยโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ

เมื่อเธอสร้างองค์พระแล้ว ๑ องค์ ความปีติก็พรั่งพรูออกมาจนยั้งไว้ไม่อยู่เพราะรู้ว่าองค์พระของเธอนั้น ในอนาคตจะมีผู้คนนับล้านได้มากราบสักการะ และองค์พระก็จะเป็นเสมือนสื่อกลางที่จะให้คนได้ประพฤติปฏิบัติธรรมพร้อมๆ กัน เธอได้เล่าให้พี่ชายฟังถึงเรื่องที่ได้สร้างองค์พระ พี่ชายเธอได้ถามว่าทำบุญสร้างพระองค์ละเท่าไหร่ เมื่อบอกจำนวนเงินไปในครั้งแรกนั้นพี่ชายได้พูดว่า "ทำบุญพอสมควรก็พอ ทำไมต้องทำซะเยอะแยะมากมาย" เธอเองตอบพี่ชายออกไปว่า "เฮียเฉยๆ ไว้" ต่อมาผู้นำบุญคนเดิมก็มาบอกบุญเธออีกครั้ง ชวนให้ทำบุญสร้างพระประจำตัวภายนอกอีก องค์ละ ๑ หมื่นบาท เธอก็คิดว่าน่าจะทำองค์พระให้พ่อและแม่ของเธออีกคนละองค์ พร้อมทั้งทำให้เพื่อนและตัวเองอีกรวมเป็น ๔ องค์ พอดีช่วงระยะนั้นการค้าขายของพี่ชายคนเดียวกันนี้ยังไม่ค่อยดี เธอจึงได้บอกกับพี่ชายไปว่า "เฮีย เขาเหลือพระอยู่องค์หนึ่งจะให้เฮียไว้ห้อย และให้เฮียอธิษฐานขอท่านให้ดีๆ นะ" และเธอได้นำเทปอัศจรรย์ตะวันแก้วไปให้ พี่ชายก็ยังไม่สนใจมิหนำซ้ำยังวางเทปไว้แบบไม่สนใจ บังเอิญพี่สะใภ้เธอเดินเข้ามาพอดี จึงได้ยินเรื่องจะให้องค์พระแก่พี่ชาย เธอจึงถามว่า "พระอะไร ของวัดไหน" คุณดาราศรีจึงตอบว่า "พระมหาสิริราชธาตุ ของวัดพระธรรมกาย" พี่สะใภ้คุณดาราศรีพอรู้เรื่องวัดพระธรรมกายมาบ้าง จึงนำหนังสือภาพอัศจรรย์ตะวันแก้วซึ่งมีรูปของพระมหาสิริราชธาตุมาให้พี่ชายเธอดู เมื่อพี่ชายเธอเห็นรูปพระมหาสิริราชธาตุก็ชอบขึ้นมาทันที และหลังจากพี่ชายได้พระไปแล้วก็นำไปบูชาปรากฏว่ากิจการค้าการขายดีขึ้นจนทำให้พี่ชายนั้นเลื่อมใสศรัทธาในอานุภาพที่ตนเองประสบ ทั้งยังได้ร่วมบุญกับเธอในการสร้างพระที่มหาธรรมกายเจดีย์อีกด้วย

สำหรับตัวเธอเองนั้น หลังจากที่เธอได้อธิษฐานขอพรต่อพระมหาสิริราชธาตุว่า "หากเซ้งแผงในครั้งนี้ได้ก็จะนำเงินนั้นมาทำบุญหมด" พออธิษฐานเสร็จก็มีเสียงโทรศัพท์มาขอเซ้งและเรียกไปคุย ตกลงกันได้ในวันนั้นเอง วันต่อมาก็ไปขึ้นเงินได้ และได้นำไปสร้างองค์พระทั้งหมดดังที่ตั้งใจและอธิษฐานไว้

ทุกๆ เช้าเธอจะจุดธูปบูชาพระและศาลเจ้าที่เป็นประจำ โดยจะบูชาศาลเจ้าที่ก่อนจึงจะขึ้นไปชั้นบนบูชาพระ และนั่งสมาธิ วันหนึ่งหลังจากเข้าวัดมาได้ไม่นาน เธอขึ้นไปสวดมนต์ทำสมาธิใช้เวลาประมาณชั่วโมงกว่า เสร็จแล้วลงมาชั้น ๒ อาบน้ำ เมื่ออาบน้ำเสร็จเปิดประตูห้องน้ำออกมา เห็นควันเต็มบ้านก็ตกใจรีบขึ้นไปดูที่ห้องพระ เพราะห้องพระจะจุดธูปมากที่สุด ขึ้นไปดูแต่ไม่มี แต่มีความรู้สึกเหมือนมีคนมาพูดอยู่ข้างหูว่าให้ลงไปดูชั้นล่าง จึงรีบลงไปดู เห็นไฟกำลังไหม้ศาลเจ้าที่อย่างแรง เสียงไฟลุกทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ร้องอยู่ในใจว่า "หลวงพ่อวัดปากน้ำ พระมหาสิริราชธาตุช่วยด้วย" เท่านั้นเธอก็ได้ยินเสียงแว่วมาข้างหูว่า "ดับไฟซิ ไปตักน้ำเร็ว" เธอก็รีบไปตักน้ำดับไฟด้วยความตกใจ พอราดลงไปอย่างแรงแล้ว ๒-๓ ถังใหญ่จึงนึกได้ว่าข้างๆ ศาลเจ้าที่เป็นสินค้าที่เธอต้องส่งให้ลูกค้า ถ้าโดนน้ำแล้วสินค้าก็จะเสียหาย ก็มองไปที่สินค้าและพื้นตรงที่น้ำจะต้องไหลและกระเด็นไปโดนแต่น่าแปลกตรงที่ น้ำไหลไปตามพื้นนั้นเหมือนมีอะไรมากั้นไม่ให้น้ำไหลไปถูกของให้เสียหายเลยแม้แต่น้อย

เธอจึงเชื่อเรื่องอานุภาพบุญมีจริง ด้วยผลบุญที่เธอสร้างมาช่วยส่งผลให้ได้ทั้งประสบผลสำเร็จในการค้าขาย และรอดปลอดภัยจากภยันตรายใดๆ เธอจึงตั้งใจที่จะเป็นผู้นำบุญที่ดี จะตั้งใจอุทิศตนช่วยงานพระพุทธศาสนาอย่างเต็มที่ตลอดไป