ทบทวนบุญ

เรื่อง : อัญชลี   เรืองจิต

       วันนี้เป็นวันพระ ขึ้น ๘ ค่ำ เดือนยี่ และก็เป็นวันขึ้นปีใหม่ อายุเพิ่มขึ้นอีก ๑ ปี เราก็ต้องสร้างบารมีกันต่อไป ปีนี้จะต้องสร้างบารมีให้ดีกว่าปีที่ผ่าน ๆ มา เพราะเวลาข้างหน้า ของเราเหลือน้อยลงไปเรื่อย ๆ และจะเหลืออีกเท่าไรเราไม่ทราบ เพราะความตายไม่มีนิมิตหมาย เพราะฉะนั้นเมื่อเราเกิดมาสร้างบารมี เราก็ต้องสร้างบารมีให้เต็มที่ ใช้ทุกสิ่งที่เรามีอยู่เปลี่ยนเป็นบุญให้หมด แล้วก็เอาติดตัวไปใช้ในภพเบื้องหน้าทั้งในเทวโลก และใช้ ในช่วงที่เราลงมาเกิดสร้างบารมีด้วยกายมนุษย์ ไม่ว่าในยุคไหนสมัยไหนเราต้องมีอุปกรณ์ในการสร้างบารมีให้สมบูรณ์ ทั้งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ และคุณสมบัติ ต้องมีพร้อมทุกอย่าง เหมือนผู้มีบุญในกาลก่อน ซึ่งมีเรื่องอัศจรรย์มากมาย จนกระทั่งเป็นเรื่องปกติของผู้มีบุญที่มี สมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง เราต้องไปครอบครองสมบัติจักรพรรดิให้ได้ทุกคน เพื่อเอา มาไว้ใช้สร้างบารมี

         เนื่องจากมโนปณิธานของเราที่จะไปสู่ที่สุดแห่งธรรมเป็นมโนปณิธานที่ยิ่งใหญ่ จะต้อง ใช้กำลังบุญ กำลังบารมีมาก ๆ จึงจะไปตรงนั้นได้ ถ้าไปถึงจุดหมายปลายทางแล้ว ก็เป็น สิ่งที่สุดคุ้มกับที่เราได้ลงทุนทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อสั่งสมบารมีจนกระทั่งไปถึงวันนั้น

     วันนี้เป็นวันที่ ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕ ต้องเริ่มสร้างบารมีกันเลย และเราก็ทำแล้ว ตั้งแต่มาร่วมอยู่ธุดงค์ตั้งแต่เมื่อคืนนี้ ได้ทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ตักบาตรพระ บูชาข้าวพระ เป็นต้น จนกระทั่งมาทอดผ้าป่าธรรมชัยในครั้งนี้

         หลักวิชชาของการทำบุญทุกครั้ง ไม่ว่าทำบุญอะไรก็ตาม จะให้ถูกหลักวิชชา จะต้อง ทำใจทั้ง ๓ วาระ ให้บริสุทธิ์ผ่องใส ทั้งก่อนทำ กำลังทำ และภายหลังจากทำแล้ว ใจต้อง ผ่องใส ใจต้องปลื้ม มีปีติสุขหล่อเลี้ยงใจ ถ้าใจสะอาดบริสุทธิ์ผ่องใสทั้ง ๓ วาระ เมื่อบุญส่งผลก็จะส่งได้อย่างเต็มที่ทั้ง ๓ วัย ของช่วงชีวิต ตั้งแต่ปฐมวัย มัชฌิมวัย และปัจฉิมวัย ให้เราได้สมบูรณ์พรั่งพร้อมด้วยสมบัติทั้ง ๓ อย่างบริบูรณ์

         สมบัติที่เราหามาแต่ละบาท แต่ละสตางค์ เพื่อจะมาทอดผ้าป่าธรรมชัยในยามนี้ หาได้ยากยิ่ง ยิ่งภาวะสิ่งแวดล้อมอย่างที่เราเป็นอยู่นี้ ต้องรักการสร้างบารมีอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพันจึงจะทำได้ ที่เราตัดออกจากใจอย่างไม่เสียดาย อย่างไม่กังวลในความปลอดภัย ของชีวิตในอนาคต มุ่งสร้างมหาทานบารมีตามรอยพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตามรอยพระบรมโพธิสัตว์ในกาลก่อน เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ยาก ดังนั้นเมื่อทำแล้วต้องได้บุญเยอะ ๆ ทำน้อยต้องได้บุญมาก ทำมากต้องได้บุญมากขึ้นทับทวี

         บุญเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิตของเรา ตั้งแต่เรายังเป็นปุถุชนจนกระทั่งเป็นพระอริยเจ้า ก็จะต้องอาศัยบุญเป็นหลัก เพราะฉะนั้นก่อนที่เราจะสร้าง มหาทานบารมีทอดผ้าป่าธรรมชัยเป็นครั้งแรก จะต้องทำให้ถูกหลักวิชชา จะต้องทำใจให้สะอาดบริสุทธิ์ ผ่องใส เหมาะสมที่จะเป็นภาชนะรองรับบุญใหญ่ ให้เราได้บุญเต็มเม็ดเต็มหน่วย ไม่มีหกไม่มีหล่น เมื่อบุญไม่หกไม่หล่น เวลาสมบัติเกิดขึ้นก็เกิดง่ายและเกิด อย่างเต็มเปี่ยมบริบูรณ์

          สำหรับประธานเอกผ้าป่าธรรมชัยในครั้งนี้ คือ กัลฯ เพียงใจ หาญพาณิชย์ และ กัลฯ อนันต์ อัศวโภคิน เวลาเรากล่าวคำถวายผ้าป่า ใจจะต้องนิ่งตรงกลางอย่างสบาย ๆ ให้เสียงเราผ่านศูนย์กลางกาย เป็นอายตนะเสียงทิพย์ดังไปถึงอายตนนิพพาน ให้พระนิพพาน ท่านรับรู้รับเห็นเป็นพยาน จะได้ดังก้องไปถึงอรูปพรหม พรหม และชาวสวรรค์ทั้งหลายด้วย และน้อมผ้าไตรไว้ในกลางกายฐานที่ ๗ เหมือนเรามองเห็นผ้าไตรอยู่ตรงกลางกายของเรา ให้เห็นผ้าไตรจีวรชัดแจ่มอยู่ในกลางกาย ถ้าใจเราหลุดจากกายหยาบ เราจะเห็นไตรจีวรขยายไปตามกำลังความละเอียดของใจ อย่างนี้จะมีอานิสงส์มาก

          วันนี้หลวงพ่อขออนุโมทนาสาธุการและขออำนวยพร ขออานุภาพแห่งมหาทานบารมีนี้ จงติดตามตัวไปทุกภพทุกชาติ ให้ลูกทุกคนจงมีแต่ความสุขความเจริญ คิดอะไรในสิ่งที่ดีขอให้สมความปรารถนา ให้มีดวงตาเห็นธรรม เข้าถึงพระธรรมกาย มีมหาสมบัติจักรพรรดิ มากมายติดตามตัวไปทุกภพทุกชาติ ตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรมเทอญ