ทบทวนบุญ
เรื่อง : บริบูรณ์ สัญลักษณ์พิบูลย์
ไม่มีบุคคลใดในโลกที่จะประเสริฐเท่าเทียมกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้า การบังเกิดขึ้นของพระองค์ เป็นความมหัศจรรย์ ทั้งวันประสูติ วันตรัสรู้ และวันปรินิพพาน เป็นวันเดียวกัน สมดังอาสภิวาจาที่พระองค์ได้ตรัสไว้ในวันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ ซึ่งเป็นวันประสูติกาล ณ สวนลุมพินีวัน ท่ามกลางมนุษย์ เทวดา พรหม และอรูปพรหมทั้งหลายว่า "เราเป็นผู้เลิศในโลก เราเป็นผู้เจริญที่สุดในโลก เราเป็นผู้ประเสริฐที่สุดในโลก การเกิดครั้งนี้ของเรา เป็นครั้งสุดท้าย ภพใหม่ต่อไปไม่มีสำหรับเรา"
วันวิสาขบูชาเป็นวันสำคัญสากลของโลก พุทธศาสนิกชนจากทั่วโลกต่างร่วมกันสร้างกุศลเพื่อ ถวายเป็นพุทธบูชา โดยเฉพาะที่วัดพระธรรมกาย จังหวัดปทุมธานี ก็ได้มีกิจกรรมบำเพ็ญบุญและปฏิบัติธรรมเพื่อถวายเป็นพุทธบูชาตลอดทั้งวัน
เช้าตรู่วันวิสาขบูชาปีนี้ สาธุชนผู้มีบุญจำนวนมากเริ่มต้นสั่งสมบุญ สร้างมหาทานบารมีด้วยพิธีตักบาตร
รุ่งอรุณวิสาขะ
ตักบาตรพระ สร้างมหาทานบารมี
เช้าวันนี้พวกเราได้ร่วมกันใส่บาตรพระภิกษุ ผู้เต็มเปี่ยมด้วยสีลาจารวัตรอันงดงาม การตักบาตร เป็นประเพณีที่ สืบทอด กันมาแต่ครั้งบรรพบุรุษ เพื่อให้ทุกเช้าเป็นเช้าที่เริ่มต้นด้วยการถวายทาน ซึ่งจะมีอานิสงส์ส่งผลให้ผู้ถวาย มีทรัพย์อัน มั่งคั่งบริบูรณ์ มีอายุขัยยืนยาว เพราะการถวายอาหารแด่พระสงฆ์ คือ การให้อายุพระพุทธศาสนา เมื่อพระภิกษุฉันภัตตาหาร เสร็จแล้ว ก็จะได้มีเรี่ยวแรงในการเผยแผ่ พระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้กว้างไกลออกไป จากนั้นในเวลาสายก็ได้ร่วมกันสวดมนต์ สรรเสริญคุณของพระรัตนตรัย และเจริญสมาธิปฏิบัติธรรมเพื่อการเข้าถึงพระธรรม กายภายใน ซึ่งเป็นกาย แห่งการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
เมื่อ ๒,๕๐๐ กว่าปีก่อนเรี่มต้นสู่พุทธศักราช เจ้าชายสิทธัตถะแห่งกรุงกบิลพัสดุ์ได้สละราชสมบัติ อันประณีตในพระ บรมมหาราชวัง เพราะทรงเล็งเห็น ด้วยปัญญาแล้วว่า โลกิยสมบัติเหล่านั้นหาความเที่ยง แท้จีรังไม่ได้ จึงเสด็จออกบวช แสวงหาทางพ้นทุกข์ หลังครองพระองค์ในเพศแห่งนักบวชก็ได้บำเพ็ญเพียรด้วยวิธีการต่าง ๆ มากมาย รวมถึงการบำเพ็ญ ทุกรกิริยาอย่างยี่งยวด และการอดอาหารสิ้นเวลาถึง ๖ ปี ทุกรกิริยาที่พระองค์ทรงบำเพ็ญในครั้งนั้น ยวดยี่งกว่าสมณ พราหมณ์ ผู้ใดจะกระทำได้ และเมื่อ เล็งเห็นว่าการบำเพ็ญเพียรด้วยอาการที่ตึงเกินไปมีใช่วิถีทางแห่งการตรัสรู้ธรรม จึงได้นึกไปถึงครั้ง ยังทรงพระเยาว์ตอนพระชนมายุุ ๗ พรรษา พระองค์ ติดตามพระราชบิดาไปในพระราชพิธีแรกนาขวัญ และทรงนั่งสมาธิ ใต้ร่มไม้หว้าอันร่มรื่น เมื่อจิตของ พระองค์สงัดผ่อนคลายและสงบนิ่งเป็นสมาธิ ก็ทรง บรรลุปฐมฌาน แล้วพระมหาบุรุษก็ได้ สติว่า สมาธินั้นเองเป็นหนทางเพื่อการตรัสรู้ จากนั้นจึงได้เลิกบำเพ็ญทุกรกิริยา ค่อย ๆ กลับมาเสวยภัตตาหารดังเดิม ครั้นมหา มงคลสมัยวิสาขปุรณมี ดีถีคืนเพ็ญ ณ รัตนบัลลังก์ภายใต้ไม้อัสสัตถพฤกษ์มหาโพธิ์ ริมฝั่งน้ำเนรัญชรา พระมหาบุรุษก็ได้ดำเนิน จิตเข้าสู่มัชฌิมาปฏิปทา และบรรลุอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในที่สุด ครั้งนั้น หมื่นโลกธาตุก็หวั่น ไหวสะเทือนสะท้าน แสงสว่างอันไม่มีประมาณได้บังเกิดมีในโลก เหมือนเมื่อครั้งที่ พระองค์ได้ประสูติด้วยรูปกายอันบริบูรณ์ และเมื่อถึง อภิสัมโพธิสมัย ตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญา
