อานิสงส์แห่งบุญ
เรื่อง : พระมหาเสถียร สุวณฺณฐิโต ป.ธ.๙
ภาพประกอบ : กองพุทธศิลป์

อานิสงส์การบูชาเจดีย์ด้วยดอกไม้ ๘ ดอก

“ข้าพเจ้ามีใจเลื่อมใส ยกดอกไม้ ๘ ดอก ขึ้นบูชาพระสถูปของพระกัสสปพุทธเจ้า
ด้วยมือของตนเอง ด้วยอานุภาพแห่งผลบุญในครั้งนั้น ทำให้เป็นผู้ที่มีวรรณะงดงามเช่นนี้”
(ปฐมนาควิมาน)

    การบูชาของบุคคลผู้มีใจมุ่งตรงต่อพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยความศรัทธาเลื่อมใสนั้นเป็นหนทางแห่งสวรรค์ และบุญที่บังเกิดขึ้นจะเป็นต้นทางนำพาเราให้เข้าถึงพระนิพพานได้บัณฑิตนักปราชญ์ในกาลก่อนเห็นประโยชน์ใหญ่แก่มวลมนุษยชาติ จึงได้ร่วมใจกันสร้างพระเจดีย์ไว้เป็นพุทธสถาน ให้ผู้มีบุญได้หวนรำลึกถึงพระพุทธคุณ อีกทั้งเป็นเครื่องเตือนใจให้ดำรงมั่นอยู่ในคำสอนของพระพุทธองค์ และท่านเห็นผลบุญอันไม่มีประมาณของการร่วมกันสร้างพระเจดีย์ จึงอุทิศตนทั้งทรัพย์สิน แรงกายแรงใจ สร้างขึ้นให้สำเร็จ เพื่อเป็นหลักใจให้มนุษย์และเทวดาได้มากราบสักการะกันเป็นประจำ

     เรื่องราวผลแห่งการบูชาพระเจดีย์ที่อำนวยประโยชน์ใหญ่ให้บังเกิดขึ้นปรากฏอยู่มากมายในพระไตรปิฎก เช่น เรื่องของผู้ใจบุญท่านหนึ่งซึ่งเกิดขึ้นในยุคที่พระกัสสปพุทธเจ้าปรินิพพานไปแล้ว ครั้งนั้นพุทธสาวกทั้งหลายต่างพากันร่วมใจสร้างพระเจดีย์ขึ้นเพื่อเป็นการบูชาพระพุทธองค์ ในแต่ละวัน สาธุชนต่างพากันนำดอกไม้ไปบูชาพระเจดีย์ ทำให้วันหนึ่ง ๆ ต้องใช้ดอกไม้จำนวนมาก เมื่อเป็นอย่างนี้ดอกไม้จึงเป็นของที่หายากและราคาค่อนข้างแพง

        ในครั้งนั้น อุบาสกคนหนึ่งเที่ยวตระเวนหาซื้อดอกไม้ เพื่อนำมาบูชาพระเจดีย์ เขาพยายามเที่ยวไปหลายที่ก็ยังหาดอกไม้ไม่ได้เลย เพราะดอกไม้ขาดตลาด เขาจึงตัดสินใจเดินทางไปที่สวนดอกไม้ และถามเจ้าของสวนว่า “วันนี้เราตระเวนหาซื้อดอกไม้เพื่อนำไปบูชาพระเจดีย์ แต่ยังหาไม่ได้เลย ท่านเจ้าของสวนโปรดอนุเคราะห์เราด้วยเถิด พอจะมีดอกไม้ขายให้เราไหม เราจะน้อมนำไปบูชาพระมหาเจดีย์”เจ้าของสวนตอบว่า “ท่านช่างมีศรัทธาจริง ๆเอาเถิด เราไม่อยากได้ทรัพย์ของท่านหรอกเชิญท่านเข้าไปในสวนเลือกดูดอกไม้เอง แต่เราขอบอกก่อนนะว่าดอกดี ๆ ถูกเก็บไปหมดแล้วสุดแล้วแต่กำลังบุญของท่านก็แล้วกัน ว่าจะยังมีดอกไม้เหลืออยู่บ้างหรือเปล่า”

      อุบาสกเดินเข้าไปในสวนดอกไม้แสวงหาตามลำต้นก็ไม่พบดอกไม้สักดอก แต่บุญบันดาลให้ไปเจอดอกไม้ที่ร่วงอยู่บนพื้น ๘ ดอก จึงก้มลงเก็บดอกไม้ด้วยมือทั้งสอง ประคองเก็บรักษาเป็นอย่างดีทีเดียว แล้วเดินออกไปบอกเจ้าของสวนว่า “ท่านรับเงินของเราด้วยเถิดเราจะเอาไปเปล่า ๆ ไม่ได้หรอก” กล่าวพลางก็ยัดเงินใส่มือของเจ้าของสวน แล้วถือดอกไม้ทั้ง ๘ ดอก มุ่งหน้าไปที่พระมหาเจดีย์ด้วยจิตที่ปลื้มปีติยิ่งนัก เขาก้มกราบด้วยเบญจางคประดิษฐ์มองดูพระมหาเจดีย์ที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุพร้อมกับระลึกถึงคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและสวดสรรเสริญพุทธคุณ มีพระรัตนตรัยเป็นอารมณ์ แล้วเดินทางกลับบ้านด้วยใจอิ่มบุญ

      ด้วยอานุภาพแห่งบุญที่เกิดจากการบูชาเจดีย์ด้วยดอกไม้ ๘ ดอก ในครั้งนั้น เมื่อละจากโลกนี้ไปแล้ว เขาได้ไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มีมหาวิมานที่สว่างไสว เสวยทิพยสมบัติจนหมดอายุของชาวสวรรค์ แต่ผลแห่งบุญยังไม่หมด เทพบุตรองค์นี้จึงอุบัติขึ้นบนสวรรค์ชั้นสูง ๆ ขึ้นไปอีก เที่ยวไปมาในเทวโลกอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งเวลาผ่านมาถึงพุทธกาลนี้เทพบุตรองค์นี้ก็ยังอยู่บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ด้วยอานุภาพบุญที่เหลืออยู่ สมบัติทิพย์ก็ยังคงรุ่งเรืองสว่างไสว แปลกตากว่าเทวดาเหล่าอื่นมากมาย เมื่อพระมหาโมคคัลลานะจาริกไปบนสวรรค์ ก็ได้เห็นเทพบุตรตนนี้ขี่ช้างทิพย์สีขาวปลอดเหาะไปทางอากาศ พร้อมด้วยบริวารจำนวนมากด้วยเทวานุภาพที่ไม่มีประมาณสว่างไสวไปทั่วทุกทิศด้วยรัศมี

      พระมหาโมคคัลลานะเห็นเช่นนั้น จึงเข้าไปถามว่า “ดูก่อนเทพบุตรผู้มีอานุภาพมากช้างของท่านเผือกผ่องไม่มีตำหนิ ช้างเชือกประเสริฐนี้ตกแต่งไว้อย่างงดงาม ที่งาทั้ง ๒ ข้าง ปรากฏสระปทุมมีน้ำใสสะอาด มีดอกปทุมทิพย์บานสะพรั่ง ในดอกปทุมก็มีคณะเทพบรรเลงดนตรีทิพย์มีเสียงไพเราะยิ่งนัก มหาสมบัติทิพย์ของท่านก็ยิ่งใหญ่โอฬารตระการตาเหลือเกินในอดีตท่านได้สั่งสมบุญอะไรไว้” เทพบุตรเล่าถึงบุพกรรมให้พระเถระฟังด้วยความปลื้มปีติใจ

     นอกจากนี้ ในยุคพระสิทธัตถพุทธเจ้ายังมีเรื่องราวของพระปทปูชกเถระผู้เคยถวายดอกมะลิเพียง ๗ ดอกแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ยังได้รับอานิสงส์บุญมากมาย ในอดีตชาติพระปทปูชกเถระบังเกิดในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง ในช่วงที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงประกาศพระศาสนาแผ่ขยายไปทั่วชมพูทวีปมีพุทธบริษัทบรรลุธรรมกันจำนวนมาก เมื่อหนูน้อยเจริญวัย ก็มีโอกาสได้ไปฟังธรรมของพระผู้มีพระภาคเจ้า

      ในวันนั้น พระบรมศาสดาทรงแสดงธรรมตรัสสอนให้พุทธบริษัททั้งหลายไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต ทรงสอนให้ตระหนักว่า ชีวิตมนุษย์นั้นเป็นของน้อย มีเวลาอยู่ในโลกเพียงไม่นานก็ต้องละจากกายนี้ไป ดังนั้นขณะยังมีชีวิตอยู่ จงตั้งใจทำความดี หมั่นสั่งสมบุญให้เต็มที่ เพราะการสั่งสมบุญเท่านั้นเป็นเหตุนำสุขมาให้

     เมื่อได้ฟังพระธรรมเทศนา กุลบุตรผู้นี้ก็บังเกิดความเลื่อมใสอย่างยิ่ง จึงคิดว่า เราได้ยินได้ฟังถ้อยคำอันเป็นสิริมงคลนี้แล้ว ก็ไม่ควรให้กาลเวลาผ่านไปเปล่า เราควรจะทำบุญตอนที่ใจยังปีติเลื่อมใส และด้วยใจที่ปีติอย่างเต็มที่จึงไปเที่ยวหาดอกมะลิที่ขาวสะอาด มีกลิ่นหอมสดชื่น หาตั้งนานได้มาเพียง ๗ ดอกนำมาน้อมบูชาพระพุทธองค์ด้วยการโปรยถวายรอบ ๆ ฝ่าพระบาท แล้วถวายบังคมด้วยความเคารพ การบูชาด้วยจิตเลื่อมใสในวันนั้น ฝังอยู่ในใจของกุลบุตรผู้นี้ตลอดชีวิต นึกคราใดก็มีแต่มหาปีติเกิดขึ้น

     ด้วยบุญนั้น ส่งผลให้ท่านได้บังเกิดบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เป็นจอมเทพแห่งสวรรค์ชั้นดาวดึงส์อยู่ยาวนาน จนมาถึงสมัยพุทธกาลนี้ ก็กลับมาบังเกิดในโลกมนุษย์ ด้วยบุญเก่าที่สร้างเอาไว้ เมื่อเจริญวัยขึ้นก็เกิดความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา จึงละทิ้งสมบัติทางโลกออกบวช บวชได้ไม่นาน ตั้งใจบำเพ็ญเพียรจนได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ พอบรรลุธรรมแล้วท่านก็ย้อนอดีตไปดูบุพกรรมที่เป็นเหตุทำให้ได้สมบัติใหญ่คือ พระนิพพาน เมื่อพบเรื่องราวการสร้างบุญของตนก็เกิดความโสมนัส ถึงกับเปล่งอุทานว่า

      “ผลแห่งบุญนี้น่าอัศจรรย์เหลือเกินเพียงแค่เราได้ถวายดอกมะลิ ๗ ดอก แด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า สิทธัตถะ ด้วยการโปรยมะลิลงใกล้พระบาท ด้วยบุญนั้น ส่งผลให้เราได้ครอบงำทั้งนรชนและเทวดาทั้งหลายได้บรรลุธรรมในภพชาติสุดท้าย ตลอด ๙๔ กัปที่เราได้บูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยดอกไม้ทำให้เราไม่ไปสู่อบายภูมิเลย ผลบุญครั้งนั้นยังทำให้ในกัปที่ ๕ นับตั้งแต่กัปนี้ เราได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิถึง ๑๓ ครั้ง มีพระนามว่าสมันตคันธะ ครอบครองแผ่นดินมีสมุทรสาครทั้ง ๔ เป็นที่สุด เป็นจอมหมู่มนุษย์ในยุคนั้นชาติสุดท้ายก็ได้บรรลุมรรคผลนิพพานผลบุญที่เกิดจากการบูชาพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยดอกไม้เพียง ๗ ดอก ช่างน่าอัศจรรย์เหลือเกิน” เมื่อท่านกล่าวอย่างนี้ ผู้ที่รับรู้รับทราบต่างก็มีกำลังใจและเชื่อมั่นว่า การสร้างบุญถูกเนื้อนาบุญนั้นมีผลมาก และสามารถส่งผลถึงชาติสุดท้ายของชีวิต

     เราจะเห็นได้ว่า อานิสงส์แห่งการบูชาพระพุทธเจ้าด้วยจิตที่เลื่อมใสนี้ เป็นทางมาแห่งมหากุศลอันยิ่งใหญ่ไพศาล พระเจดีย์เป็นเสมือนตัวแทนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บุคคลใดก็ตามที่มีจิตเลื่อมใสและได้สักการบูชาพระเจดีย์ บุญที่ได้รับจะไม่ยิ่งหย่อนกว่าการสักการบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าครั้งเมื่อยังมีพระชนม์ชีพอยู่ เมื่อทุกท่านเข้าใจดังนี้แล้วก็ควรที่จะหาโอกาสไปกราบไหว้สักการบูชาพระมหาธรรมกายเจดีย์ ที่ทุกคนได้ช่วยกันสร้างขึ้นมาด้วยปัญญาและศรัทธาที่เต็มเปี่ยมบุญนี้จะได้ติดตามตัวเราไปทุกภพทุกชาติตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม