ทำไมถึงต้องย้ำบ่อย ๆ ว่า “เราเกิดมาสร้างบารมี”
เพราะบางทีเราลืมไปว่า เราเกิดมาสร้างบารมี ซึ่งการสร้างบารมีนั้น เราต้องใช้ทุกอนุวินาทีให้เป็นประโยชน์เพราะเวลาในโลกมนุษย์มีน้อย โดยเฉพาะในยุคนี้ที่มนุษย์มีอายุเฉลี่ยแค่ ๗๕ ปี ซึ่งถือว่าน้อยมาก แล้วใน ๗๕ ปีเราก็ไม่ได้ใช้สร้างบารมีครบทุกวัน
ให้ลองคิดดูว่า ตั้งแต่เราเกิดมาเป็นทารกจนเป็นวัยรุ่น วัยทำงาน วัยกลางคน และวัยชรา เราได้เริ่มสร้างบารมีกันตอนอายุเท่าไร อีกทั้งในช่วงที่เราสร้างบารมีนั้นยังถูกเจียดเวลาให้กับการนอน การทำมาหากิน การดูแลสังขารการอาบน้ำ ขับถ่าย รับประทานอาหาร และในระหว่างที่กำลังสร้างบารมี บางทีเราก็เผลอไปสร้างบาปกรรมโดยที่ไม่รู้ตัวอีก เช่น วจีกรรม เพราะสิ่งนี้สร้างง่าย โดยที่เราไม่มีความรู้ว่าจะต้องไปชดใช้กรรมนี้ตามกฎแห่งกรรมเพราะสิ่งที่เรากระทำไว้ล้วนมีผลเป็นวิบากกรรมทั้งสิ้น
สรุปว่า เราเหลือเวลาสร้างบารมีกันจริง ๆ เมื่อคิดเป็นวัน เป็นเดือน เป็นปีแล้วน้อยมาก และในเวลาที่เหลือนี้ยังต้องมาดูอีกว่าเราสร้างบารมีกันเต็มกำลังแค่ไหน ดังนั้นในเมื่อเราเหลือเวลาจริง ๆ ไม่นาน หลวงพ่อจึงตอกย้ำพวกเราบ่อย ๆ เพื่อความไม่ประมาทว่า “เราเกิดมาสร้างบารมี”
ฉะนั้น นับจากนี้ไป นอกเหนือจากการทำมาหากินแล้ว เราจะต้องสร้างบารมีกันให้เข้มข้นเต็มที่เต็มกำลังจนกว่าจะหมดอายุขัย เพื่อให้ช่วงสุดท้ายของชีวิตเป็นช่วงที่ขาวสะอาด บริสุทธิ์ สว่างไสวให้เป็นบุญล้วน ๆ จะได้มีกำลังบุญมากพอที่จะนำเราไปสู่ภพภูมิที่ดีดังที่ตั้งใจไว้ และชาติต่อไปก็จะได้เกิดมามีความพร้อมในการสร้างบารมีมากกว่าชาตินี้ สมดังที่ปรารถนาเอาไว้...
