นิทานอีสป เรื่อง หมาป่ากับลูกแกะ
ผู้แต่ง : อีสป
หมาป่าตัวหนึ่งเดินมาที่ลำธาร เห็นลูกแกะตัวหนึ่งก้มดื่มน้ำอยู่ปลายลำธารก็คิดจะจับกินเป็นอาหารจึงแกล้งโมโห ตวาดหาเรื่องว่า " หน่อยแน่! เจ้าลูกแกะ เจ้ากล้าดียังไง ถึงเดินลงไปกวนน้ำให้ขุ่นจนข้าดื่มน้ำไม่ได้แล้ว "
ลูกแกะตัวสั่นตอบด้วยความหวาดกลัวว่า " คงไม่ใช้ข้าหรอก เพราะข้าดื่มน้ำอยู่ที่ปลายลำธาร จะไปทำน้ำขุ่นได้ไง " หมาป่ารู้สึกเสียหน้าแต่ก็ยังพาลต่ออีกว่า " ถึงแม้เจ้าจะไม่ได้ทำเรื่องนี้ แต่เมื่อหกเดือนก่อนข้ารู้น่ะว่าเจ้าพูดถึงข้าเสีย ๆ หาย ๆ "
ลูกแกะรีบบอก " แต่ตอนนั้นข้ายังไม่ได้เกิดเลยด้วยซ้ำ " หมาป่าเจ้าเล่ห์นิสัยพาลยังไม่ยอมลดละ " ถ้าอย่างนั้น ต้องเป็นพ่อของเจ้าแน่ ๆ ที่พูดให้ร้ายข้า เพราะฉะนั้นเจ้าต้องชดใช้แทนพ่อของเจ้า " หมาป่าพูดจบก็กระโจนเข้าขย้ำลูกแกะผู้น่าสงสารทันที.
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
คนพาลย่อมหาเรื่องกล่าวร้ายผู้อื่นได้เสมอ แม้ผู้นั้นจะไม่มีความผิดก็ตาม
:: พุทธภาษิต ::
ผาตึ กยิรา อวิเหฐยํ ปรํ
ควรทำแต่ความเจริญ อย่าเบียดเบียนผู้อื่น
