นิทานอีสป เรื่อง ราชสีห์ โจร และนักเดินทาง
ผู้แต่ง : อีสป
ขณะที่ราชสีห์กำลังวจะกินวัวที่พึ่งตะปบคว่ำลงไปนอนสิ้นใจอยู่บนพื้นดิน โจรจึงรีบเข้าไปขู่ราชสีห์ให้แบ่งวัวให้เขาบ้าง ราชสีห์จึงพูดว่า
"ข้าจะแบ่งวัวตัวนี้ให้เจ้าก็ได้นะ หากเจ้าไม่มีนิสัยชอบแย่งชิงเอาแต่ของคนอื่นโดยที่เจ้าไม่เคยให้ของของเจ้ากับใครเลย"
พูดจบราชสีห์ก็ไล่โจรให้หนีเตลิดไป โจรกลัวมากจนหนีแทบไม่ทัน เมื่อโจรหนีไปได้สักพักหนึ่งนักเดินทางก็บังเอิญเดินผ่านมา เมื่อมาเห็นเจ้าป่าอย่างราชสีห์ เขาก็รีบถอยหนี แต่ราชสีห์กลับพูดกับนักเดินทางอย่างอ่อนโยนว่า
"ท่านไม่ต้องกลัวข้าหรอก และท่านจงกล้าหาญรับเนื้อวัวที่ข้าแบ่งให้ท่าน เพราะความที่เจ้าเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน"
ราชสีห์ก็แบ่งเนื้อวัวให้กับนักเดินทาง และก็คาบเนื้อวัวในส่วนของตนเองวิ่งเข้าไปในป่า เพื่อเปิดโอกาสให้นักเดินทางจัดการกับเนื้อที่ได้รับ
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ผู้ที่มีจิตใจอ่อนโยน ย่อมมีคนสัมผัสถึงได้ และชีวิตจะพบแต่สิ่งที่ดี
:: พุทธภาษิต ::
ทิโส ทิสํ ยนฺตํ กยิรา เวรี วา ปน เวรินํ
มิจฺฉาปณิหิตํ จิตฺตํ ปาปิโย นํ ตโต กเร.
โจรกับโจรหรือไพรีกับไพรี พึงทำความพินาศให้แก่กัน,
ส่วนจิตที่ตั้งไว้ผิด พึงทำเขาให้เสียหายยิ่งกว่านั้น.
(พุทฺธํ) ขุ. ธ. ๒๕/ ๒๐.
