นิทานอีสป เรื่อง งูพิษกับอินทรี
ผู้แต่ง : อีสป
งูพิษตัวหนึ่งสร้างความประหลาดใจให้นกอินทรีด้วยการรัดพันรอบคออินทรี จนเจ้าอินทรีไม่อาจดิ้นรนเอื้อมถึงงูได้ ไม่ว่าจะด้วยจะงอยปากหรือกรงเล็บของมัน มันร่อนถล่าขึ้นไปบนท้องฟ้า พยายามสลัดให้หลุดจากศัตรู แต่เจ้างูก็รัดแน่นมาก จนนกอินทรีค่อยๆ ร่วงลงมาบนพื้นดินและอ้าปากพะงาบๆ หอบหายใจ
ชายบ้านนอกคนหนึ่งผ่านมาเห็นการต่อสู้อันไม่เท่าเทียมนี้เข้าพอดี ด้วยความสงสารนกอินทรีที่สง่างาม เขาจึงเร่งเข้าไปคลายขนดของงูและปล่อยนกอินทรีให้เป็นอิสระ
เจ้างูพิษโกรธแค้นชายหนุ่มยิ่งนัก ทว่ามันไม่มีโอกาสฉกชายบ้านนอกผู้ระแวดระวังได้เลย มันจึงฉกเข้าที่เขาสัตว์ซึ่งใช้บรรจุน้ำดื่ม ซึ่งแขวนไว้ตรงเข็มขัดของชายหนุ่มแล้วปล่อยพิษจากคมเขี้ยวของมันลงไป
ชายบ้านนอกตรงกลับไปบ้าน เมื่อรู้สึกกระหายน้ำ เขาจึงใจเขาสัตว์เติมน้ำจากน้ำพุและกำลังจะยกขึ้นดื่ม ฉับพลันนั้นเอง ปีกอันกว้างใหญ่แข็งแรงก็โฉบลงมาคว้าเขาสัตว์มีพิษจากมือของชายผู้ช่วยชีวิตมันไว้ เจ้านกอินทรีบินเอาเขานั้นไปซ่อนไว้ที่ซึ่งจะไม่มีวันหาพบได้อีกเลย
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ความเมตตาจะได้รับผลตอบแทนที่ดีอย่างแน่นอน
:: พุทธภาษิต ::
อตฺตานํ ทมยนตฺติ สุพฺพตา.
ผู้ประพฤติดี ย่อมฝึกตน.
ขุ . ธ. ๒๕/ ๓๔.
THE SERPENT AND THE EAGLE
A Serpent had succeeded in surprising an Eagle and had wrapped himself around the Eagle's neck. The Eagle could not reach the Serpent, neither with beak nor claws. Far into the sky he soared trying to shake off his enemy. But the Serpent's hold only tightened, and slowly the Eagle sank back to earth, gasping for breath.
A Countryman chanced to see the unequal combat. In pity for the noble Eagle he rushed up and soon had loosened the coiling serpent and freed the Eagle.
The Serpent was furious. He had no chance to bite the watchful Countryman. Instead he struck at the drinking horn. hanging at the Countryman's belt, and into it let fly the poison of his fangs.
The Countryman now went on toward home. Becoming thirsty on the way, he filled his horn at a spring, and was about to drink. There was a sudden rush of great wings. Sweping down, the eagle seized the poisoned horn from out hi savior's hands, and flew away with it to hide it where it could never be found.
:: The moral of this story is ::
An act of kindness is well repaid.
