นิทานอีสป เรื่อง วัวป่ากับแพะ
ผู้แต่ง : อีสป
วัวป่าตัวหนึ่งหนีสิงโตเข้าไปในถ้ำที่ซึ่งคนเลี้ยงแพะใช้เป็นที่พำนักของฝูงแพะยามที่มีพายุร้ายและยามค่ำคืน บังเอิญมีแพะหลงฝูงตัวหนึ่งถูกทิ้งไว้ข้างหลัง ยังไม่ทันที่เจ้าวัวป่าจะเดินเข้าไปข้างใน แพะก็โน้มหัวของมันและตรงรี่เข้าขวิดเจ้าวัวป่าด้วยเขา หากแต่สิงโตยังคงวนเวียนอยู่ตรงนอกปากทางเข้าถ้ำ วัวป่าจึงต้องจำใจยอมรับการเหยียดหยามนั้น
"จงอย่าคิดว่า" มันกล่าว "ข้ายอมรับการกระทำอันแสนขี้ขลาดของเจ้าเพราะข้ากลัวเจ้าล่ะ เมื่อไรที่สิงโตจากไป ข้าจะสอนบทเรียนให้เจ้าอย่างที่เจ้าจะไม่มีวันลืมเลยทีเดียว"
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
การเอาเปรียบขณะที่ผู้อื่นมีความทุกข์นับเป็นเรื่องเลวร้ายอย่างยิ่ง
:: พุทธภาษิต ::
ผาตึ กยิรา อวิเหฐยํ ปรํ
ควรทำแต่ความเจริญ อย่าเบียดเบียนผู้อื่น
THE BULL AND THE GOAT
A Bull once escaped from a Lion by entering a cave which the Goatherds used to house their flocks in stormy weather and at night. It happened that one of the Goats had been left behind, and the Bull had no sooner got inside than this Goat lowerd his head and made a rush at him, butting him with his horns. At the Lion was stiil prowling outside the entrance to the cave, the Bull had to submit to the insult.
"Do not think," he said, "that I submit to your cowardly treatment because I am afrais of you. When that Lion leaves, I'll teach you a lesson you won't forget."
:: The moral of this story is ::
It is wicked to take advantage of another's distress.
