บทความประจำวัน

 หลวงพ่อว่าประสบการณ์ภายในไม่ยากนะ ถ้าเรารู้วิธีการ คำว่ารู้วิธีการ ไม่ใช่ว่ารู้จำว่า “ต้องหยุด ต้องนิ่ง ต้องเฉย ต้องสบาย” อย่างนี้เรารู้วิธีการในระดับหนึ่ง แต่ถ้ารู้วิธีการอีกในระดับหนึ่งที่ลึกกว่าเดิม คือ ทำได้ อยากให้รู้วิธีการตรงนี้ ตรงที่ทำได้! เราต้องทำใจอย่างนี้ เดี๋ยวมันจี๊ดเข้าไป อยากให้รู้ตรงนี้จังไม่ใช่รู้แค่ “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” แค่นั้น หรือ “หยุด นิ่ง เฉย มีอะไรให้ดูก็ดูไป ดูไปอย่างสบาย ๆ โดยไม่ต้องคิดอะไร” ไม่ใช่ให้รู้เพียงเท่านี้

 แม้เคยบวชแล้วก็ให้มาบวชอีก และให้อยู่จนถึงธรรมยาตราพอถึงหลังธรรมยาตราแล้ว ก็แล้วแต่ว่าจะลาสิกขาหรือไม่ และไม่มีใครว่าอะไร เพราะเราบูชาธรรมตั้งแต่วันครูผู้ค้นพบวิชชาธรรมกายจนถึงธรรมยาตรา เพื่อบูชาธรรมพระผู้ปราบมารในอนุสรณ์สถานทุกแห่งที่เกี่ยวเนื่องกับหลวงปู่ทั้งสิ้น

ถ้าเราสาวไปหาเหตุแล้วก็จะพบว่า “กิเลสอาสวะนี้เองที่สอนให้เราตระหนี่” ซึ่งเขาพยายามที่จะกันสมบัติของเราด้วยการทำให้เราเกิดความรู้สึกหวงแหนในทรัพย์ และวิตกกังวลเกี่ยวกับเรื่องความปลอดภัยในชีวิต หรือไม่ก็ทำให้เราเกิดความรู้สึกขึ้นมาในใจว่า “ถ้าเรามีน้อยกว่าเขา จะทำให้ฐานะทางสังคมของเรานั้นเปลี่ยนไป” อีกทั้งยังทำให้เราเกิดความวิตกกังวลไปต่างๆ นานาอีกมากมาย

ขอให้รับทราบกันอีกทีนะว่า “ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายของเราที่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร” ถ้าสู้จนชนะเราก็ชนะ ถ้าไม่สู้ก็แพ้กันไปเรื่อย ๆ ถ้าเรายอมชนะสักครั้งหนึ่งแล้วก็จะไม่มีทางแพ้ แล้วยังสำเร็จนี่ก็จะติดตัวไปในภพเบื้องหน้า ชาติต่อไปเราก็จะชนะตลอดเวลาในโลกนี้ มีจำกัดแค่ประเดี๋ยวเดียวเท่านั้น เพราะฉะนั้นต้องสู้กันให้ถึงเป้าหมายให้ได้ นี่คือสิ่งที่หลวงพ่ออยากจะย้ำเตือน

หลวงพ่อตั้งความหวังเอาไว้ว่า ต้องการทหารกองทัพธรรม ทำวิชชาละเอียดให้ได้ ๑๐๐ รูป ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๓๕ เรื่อยมา ที่ จริงก็ผ่านมาหลายปีแล้ว

 เส้นทางสายกลางนี้ตั้งแต่เบื้องต้น คือ ปฐมมรรค จนกระทั่งไป ถึงที่สุดแห่งธรรม เป็นเส้นทางสายเดียวที่เรียกว่า “เอกายนมรรค”เป็นทางเอกสายเดียว เป็นหนึ่งไม่มีสองทาง ไม่มีทางลัดอื่นใด มีแต่ทางตรงกลาง เหมือนท่อที่กลวงตรงกลางเป็นท่อเดียว

ต้องจำตรงนี้สำคัญนะ จะฝันได้ใจต้องหยุดได้สนิทสมบูรณ์ ทีเดียว แล้วจะต้องเป็นไปตามขั้นตอนที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ พระผู้ปราบมารท่านได้อบรมสั่งสอนวางหลักเกณฑ์เป็นเนติ แบบแผนเอาไว้

พยายามทำความเพียรไปเรื่อย ๆ รักที่จะทำ ทำทุกวัน ทำทั้งวัน ควบคู่กับภารกิจ และก็หมั่นสังเกตว่าเราตั้งใจมากเกินไปไหม หรือ ทำความเพียรย่อหย่อนไปไหม ทำไม่ปะติดปะต่อกัน ไม่ต่อเนื่อง กัน ทำๆ หยุด ๆ ทั้งสังเกตดู แล้วก็รีบแก้ไขปรับปรุงประเมินผลการปฏิบัติธรรมทุกวัน

ฝึกฝนใจให้หยุดนิ่งไปเรื่อย ๆ ปล่อยใจให้สบาย ๆ มีสิ่งที่เราจะต้องเรียนรู้กันอีกมาก แต่ไม่ใช่เลอะนะ! ถ้าหยุดเป็นแล้วจะไม่เลอะ ถ้าหยุดไม่เป็นแล้ว ก็จะเพี้ยนบ้าง เลอะบ้าง

อย่ากลัวช้า อย่ากลัวไม่ทันใจอะไรอย่างนี้ให้แก้ตรงนี้ ต้องแก้ไม่แก้ไม่ได้!! ที่จะต้องใช้คำว่า ต้องแก้ ขีดเส้นใต้เครื่องหมายตกใจ หลาย ๆ ตัว คือ ต้องแก้!! ต้องแก้จึงจะได้ไม่แก้ไม่ได้หรอก ถ้าแก้ได้เดี๋ยวประสบการณ์ก็จะค่อย ๆ ดีขึ้นเอง เกิดขึ้นเอง เห็นเอง เป็นเอง ตอนหลังจะเร็วแรง สนุก แล้วไม่เพี้ยนหรอก วิชชาธรรมกายจะไม่เพี้ยน

ในวัดของเราอย่าให้มีพวกที่เลอะๆ เทอะ ๆ เด็ดขาด และ พวกที่เลอะๆ เทอะๆ ก็ให้หยุดการกระทำนั้นนะ ไม่ว่าจะเป็นสั่ง งานใครทางสมาธิ มาเข้าฝัน มาซ้อนกาย หรืออะไรก็แล้วแต่ ขอ ยืนยันว่า “ไม่เป็นความจริง” ไม่เคยสั่งงานใครแบบนี้เลย

หนังสือที่สอนเรื่อง “การทำวิชชาปราบมาร” หรือเรื่องที่เลอะๆ เทอะ ๆ ต่าง ๆ ให้เอาไปทิ้งลงถังขยะ หรือไม่ก็เผาทิ้งให้ หมดอย่าเพิ่งไปสนใจ เพราะทำให้คนเข้าใจวิชชาธรรมกายผิด

อย่าไปติดเรื่องหยาบๆ ภายนอกนะลูก เพราะเป็นอันตรายต่อ ชีวิตสมณะ และการประพฤติพรหมจรรย์ เราต้องไม่ประมาท เราต้องอยู่ในบุญ อยู่ในกุศล อยู่ในธรรมะปฏิบัติ เพราะเป้าหมายของเราใหญ่กว่านี้ เราจะไปปราบพญามารที่เป็นต้นเหตุของปัญหาทั้งหมด ซึ่งใจต้องบริสุทธิ์ เกลี้ยง ไม่ติดอะไรเลย

สมัยก่อนคุณยายฯ ท่านจะย้ำเรื่อย ๆ ว่าเป็น “ชาติสุดท้าย”คำว่าชาติสุดท้าย ไม่ได้หมายความว่า “หมดกิเลสเป็นชาติสุดท้าย” แต่หมายถึงชาติสุดท้ายที่เรารู้ว่าอะไรเป็นอะไร คำว่า “อะไรเป็นอะไร” คือ เกิดมาจากไหน เกิดมาทำไม อะไรคือเป้าหมายอันสูงสุดของชีวิตมนุษย์ ถ้าชาตินี้เราสู้จนกระทั่งชนะ ฝ่าฟันอุปสรรคไปได้ด้วยกำลังใจที่เข้มแข็ง ก็จะเป็นผังสำเร็จ

หลวงพ่อชื่นใจกับลูกทุกคนที่มาสร้างบารมีด้วยกัน เหลือ อย่างเดียวว่า “ทำอย่างไรจะสร้างบารมีได้ตลอดรอดฝั่ง” จนกระทั่งถึงจุดหมายปลายทางอย่างที่ได้ตั้งมโนปณิธานสูงสุดเอาไว้ว่า จะไปสู่จุดหมายปลายทางถึงที่สุดแห่งธรรม

เมื่อลูกวางใจไว้ที่ศูนย์กลางกายอย่างนิ่ง นุ่ม เบา สบาย ผ่อนคลาย ถ้าหากมาถึงจุดที่หยุดนิ่งดีแล้ว ภายในจะกลวง ก็ให้ ลูกปล่อยใจไปอย่างสบาย ๆ นิ่งๆ นุ่ม ๆ ที่ศูนย์กลางกายซึ่งขยาย กว้างออกไป ต้องหยุดนิ่งอย่างมีความสุข อย่างสบาย ๆ ให้ดูภาพภายในอย่างสบายๆ เหมือนดูต้นไม้ใบหญ้า

วันเวลาผ่านไปเร็ว นึกย้อนหลังตั้งแต่วันแรกที่หลวงพ่อได้เข้า มาสู่เพศสมณะ ก็ได้ทำงานพระศาสนาเรื่อยมาจนกระทั่งถึงปัจจุบันนี้ ไม่มีแม้แต่สักวันที่จะเบื่อหน่ายในเพศสมณะเลย ทั้งนี้ก็เพราะการบวชของหลวงพ่อนั้น เป็นการบวชอย่างมีเป้าหมาย บวชเพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง เพื่อศึกษาวิชชาธรรมกาย

ความสุขของหลวงพ่ออีกอย่างหนึ่ง นอกเหนือจากการปฏิบัติ ธรรม คือ เห็นทุกคนรักการปฏิบัติธรรม ถ้าเห็นใครรักการปฏิบัติ ธรรม ลงมือปฏิบัติธรรม เห็นเขานั่งหลับตาทำภาวนา จะรู้สึก ชื่นใจเป็นอย่างมาก พอเห็นเขาสนใจการปฏิบัติธรรมอย่าว่าแต่เข้าถึงธรรมเลย แค่เห็นเขานั่งขัดสมาธิคู่บัลลังก์ตั้งกายตรง ดำรงสติมั่นทำภาวนาแค่นั้นก็เป็นสุขใจแล้ว

  พออายุมากขึ้นใจจะไปอยู่กับงานหยาบ ทำให้เวลาในการนั่งธรรมะน้อยลง ในขณะที่วันเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ และวันเวลามีจํากัด ดังนั้นลูกทุกคนต้องรักษาใจ รักษาความละเอียดเอาไว้ให้ดีซึ่งถ้าหากทั้งองค์กรนั่งธรรมะกันได้ดี งานพระศาสนาก็จะยิ่งขยายเพราะทุกคนอยู่อย่างมีความสุขจากภายใน ทำให้การขยายงานยิ่งทำได้โดยง่ายและมีประสิทธิภาพ เพราะได้ทั้งประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน

 ตั้งใจนั่งธรรมะกันให้ละเอียด พญามารพยายามดึงใจของเราให้ออกไปอยู่นอกตัวตลอดเวลา ให้ไปติดในคน สัตว์ และสิ่งของเพื่อทำให้ใจของเราไม่หยุดนิ่ง แม้แต่ตอนที่นั่งธรรมะ เราอยากจะนึกอย่างหนึ่ง แต่มันก็ทำให้เราไปเห็นอีกหลายอย่าง เช่นเรานึกอยากจะเห็นดวง แต่มันพาใจของเรา ณ ช่วงเวลานั้น ให้ไปเห็นอย่างอื่นมากมายเลย

ความสบาย ความสุขมีความสำคัญมากนะ ถ้านั่งแล้วยังไม่มีความสุข แสดงว่า “เรายังหยุดไม่สนิท” และที่ยังหยุดไม่สนิท เพราะใจเรายังไม่ทิ้งหยาบ เราอาจคิดว่าเราไม่ติดอะไรแล้ว ดูเหมือนไม่ติดแต่ถ้าใจเราไม่ติดอะไรใจจะติดอยู่ที่ศูนย์กลางกาย หากยังมีเรื่องจุกจิกอยู่แสดงว่ายังติดเรื่องหยาบๆ ภายนอกอยู่ ถ้าหากลูกหมั่นสังเกตแล้วฝึก เดี๋ยวก็จะทำได้เอง