บทความประจำวัน

ถ้าลูกเข้าถึงพระธรรมกายจริง ๆ หยุดสนิทสมบูรณ์จริง ๆจึงจะทำวิชชาได้เหมือนคุณยายอาจารย์ฯ

ทำพื้นฐานให้แน่นนะ ปรับพื้นฐานให้นิ่ง หยุดนิ่งให้สมบูรณ์เลย

หยุดแรกต้องจับจุดให้ได้ ต้องทำให้ได้ ต้องให้ความสำคัญเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะฉะนั้น ต้องผูกจิตสำนึกในตัวเองให้มั่น

ต้องตั้งใจนั่งธรรมะกันนะ การนั่งธรรมะไม่ยากหรอก เพราะรู้ตัวเองอยู่แล้วว่าติดตรงไหน รู้ตัวแล้วก็ต้องปรับ

หยุดเริ่มต้นที่จุดเล็ก ๆ ใส สว่างเรื่อยมาเลย ทุกขั้นตอน ต้องมีความสุข

ให้ทุกคนปล่อยใจ ปล่อยวางทุกสิ่ง ทุก ๆ อย่าง อย่างเบาสบาย ดื่มกินความสุข จากการปฏิบัติธรรมไปเรื่อย ๆ

ลูก ๆ ทุกคนมีบุญบารมีเก่า ที่เคยได้สั่งสมกันมาไว้ดีแล้ว และเข้าถึงธรรมะภายในกันได้ทุก ๆ คน

ถ้านิ่งแน่นจริง ๆ จะมีความปีติและภาคภูมิใจมาหล่อเลี้ยงตลอดเวลา มีความภาคภูมิใจด้วยตัวของเอง

ถ้าหากนั่งมาถึงจุดที่หยุดนิ่งได้ ไม่ว่าวัยจะต่างกันแค่ไหน จะรู้ว่าไม่ได้ขึ้นอยู่กับวัยไหนเลย

ต้องมีความสุขเป็นฐานในทุก ๆ ประสบการณ์ภายในอย่างนี้เรียกว่า “ถูกหลักวิชชา”

ถ้าลูกนิ่งจริง ๆ ความสุข ความบริสุทธิ์ จะต้องมาพร้อมกันเลย ถ้าไม่มีความบริสุทธิ์ ความสุขก็ไม่เกิด สิ่งนี้สัมพันธ์กันนะ

นโยบาย คือ ให้ทุกคนต้องทำอย่างสบาย ๆ “สบาย” หมายถึง ทำให้ใจผ่อนคลาย

ใจตั้งมั่นอย่างมีความสุข ทิ้งทุกอย่าง ปล่อยวางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว ทิ้งทุกอย่าง ไม่ให้มีอะไรเหนี่ยวรั้ง

ถ้าหากนั่งมาถึงจุดที่หยุดนิ่งได้ ไม่ว่าวัยจะต่างกันแค่ไหน ลูกจะรู้ว่าไม่ได้ขึ้นอยู่กับวัยไหนเลย

ลูกต้องตั้งใจฝึกให้ดี ให้ถามตัวเองก่อนว่า “ทิ้งทุกอย่าง ปล่อยวางทุกสิ่งจริงไหม

ลูกมีบุญมากที่ได้เห็นดวง เห็นองค์พระ รักษาดวง องค์พระเอาไว้

เวลานั่งปฏิบัติธรรม ต้องนั่งให้ถึงจุดที่มีความสุข ความบริสุทธิ์ ถึงจะถูกหลักวิชชา

ลูกต้องนิ่งอย่างเดียว อย่าไปตั้งใจจนเกินไป ทำอย่างสบาย ๆ แบบสนุก ๆ

ลูกวางใจไว้ที่ศูนย์กลางกายอย่างสบาย ๆ นิ่ง นุ่ม เบา สบาย ๆ ผ่อนคลาย ถ้าลูกมาถึงจุดที่นิ่งแล้ว

“ทิ้งทุกอย่าง ปล่อยวางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว” สำคัญนะ สำคัญตรงที่จะทำให้เราไปถึงภารกิจที่กำลังจะตั้งใจทำให้เกิดประโยชน์แก่ตัวลูกและชาวโลก

เส้นทางมีอยู่สายเดียวคือ ทางสายกลาง เส้นทางนี้ให้มีแต่นิ่งอย่างเดียว ลูกจับหลักได้แล้วว่า “หยุดเป็นตัวสำเร็จ”