พระพุทธองค์ทรงแสดงพยัคฆปัชชะ ธรรม ๔ ประการ ซึ่งเป็นหัวข้อธรรมที่จะเป็นเหตุให้มีความสุขในชาตินี้ เรียกว่า ทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ ได้แก่

            ๑. อุฏฐานสัมปทา แปลว่า ถึงพร้อมด้วยความหมั่น คือ การหาทรัพย์เป็น ซึ่งต้องประกอบด้วย ๒ ส่วน คือ

                        ๑ เป็นผู้ขยัน ไม่เกียจคร้านในการงานที่ทำ

                        ๒ จะทำการสิ่งใด ต้องประกอบด้วยปัญญาพิจารณา เพื่อที่จะทำงานให้สำเร็จลุล่วงไปได้ ปัญญาในที่นี้มีความหมาย ๒ นัยด้วยกัน คือ ความฉลาดในการทำงานหรือในสาขาอาชีพนั้นๆ และความฉลาดในเรื่องศีลธรรม

            ๒. อารักขสัมปทา แปลว่า ถึงพร้อมด้วยการรักษา คือ การเก็บเป็น จุดเริ่มต้นของการเก็บเป็น คือ การรู้จักการสะสม การออม รู้จักคุณค่าของเงิน
            ขั้นต่อมา คือ ต้องรู้จักหาทางป้องกันทรัพย์จากภัยต่างๆ ซึ่งภัยของทรัพย์ มาจาก ๒ ทางหลัก คือ

                        ๑. ภัยจากคน ทั้งจากคนใกล้ตัวและคนไกลตัว

                        ๒. ภัยจากธรรมชาติ
        นอกจากนี้การเก็บเป็นยังรวมไปถึงการใช้ของอย่างทนุถนอม รู้จักรักษาให้ข้าวของมีอายุ การใช้งานที่ยาวนานอีกด้วย อีกทั้งของหายก็ต้องหา ของเสียก็ต้องซ่อม ไม่อย่างนั้นก็จนไปทั้งชาติ

            ๓. กัลยาณมิตตตา แปลว่า ถึงพร้อมด้วยความเป็นผู้มีมิตรดี คือ การสร้างเครือข่ายคนดีเป็น หากรักจะยืนหยัดอยู่ในโลกกว้างอย่างมั่นคงแล้ว ก่อนอื่นต้องสร้างธาตุแห่งความเป็นคนดีขึ้นมาในตัวก่อน แล้วจึงสร้างเครือข่ายคนดีขึ้นมาเป็นวงจรตามลำดับ
การสร้างเครือข่ายคนดีมี ๓ ขั้นตอนด้วยกัน คือ

            ขั้นที่ ๑ รู้จักวางตัวให้เหมาะสม เช่น พิจารณาให้ดีว่า ขณะนั้นตัวเราอยู่ในสังคมใด อยู่ในฐานะใด มีตำแหน่งหรือบทบาทหน้าที่อะไร เช่น ถ้าเป็นพ่อก็ต้องวางตัวให้สมกับที่เป็นพ่อ เป็นเพื่อนก็วางตัวให้สมกับที่เป็นเพื่อน

         ขั้นที่ ๒ ซึมซับเอาศีลธรรมมาจากคนดีที่อยู่รอบตัวเราในสังคมนั้นๆ โดยการหมั่นเข้าไปสนทนา ซักถาม หมั่นคอยสังเกตผู้ที่ถึงพร้อมด้วยคุณความดี เหล่านี้ เพื่อจะได้ซึมซับและถ่ายทอดเอาความรู้ ความดีจากบุคคลเหล่านั้นมาสู่ตัวเรา

            ขั้นที่ ๓ ถ่ายทอดความรู้และความดีของเราไปสู่ผู้อื่นที่อยู่แวดล้อมรอบด้าน 

      ๔. สมชีวิตา แปลว่า ถึงพร้อมด้วยความเป็นอยู่ที่เหมาะสม คือ การใช้ทรัพย์เป็นนั้น จะต้องมีความรู้ในเรื่องทางเจริญแห่งโภคทรัพย์และทางเสื่อมแห่งโภคทรัพย์ เพื่อจะได้หาทางทำทรัพย์ที่มีอยู่ให้เจริญ งอกเงยเพิ่มขึ้น และทางใดที่จะทำให้ทรัพย์ที่มีอยู่เสื่อมไป ก็จะได้วางแผนป้องกันไว้ล่วงหน้า รวมไปถึงการรู้จักเลี้ยงชีพอย่างพอเหมาะพอสม ไม่ให้ฟุ่มเฟือย สุรุ่ยสุร่าย และไม่ให้ขัดสนฝืดเคือง
ทางเสื่อมของทรัพย์ ๔ ประการ ได้แก่

                   

     ๑. เป็นนักเลงหญิง                  ๒. เป็นนักเลงสุรา

    ๓. เป็นนักเลงการพนัน              ๔. เป็นผู้มีมิตรชั่ว สหายชั่ว มีเพื่อนชั่ว

            ในบรรดา ๔ ข้อนี้ สิ่งที่นำมาซึ่งความเสื่อมมากที่สุด คือ การคบคนชั่วเป็นมิตร เพราะจะทำให้ ความเสื่อมทุกๆ อย่างตามมา
ทางเจริญของทรัพย์ ๔ ประการ ได้แก่

      ๑. ไม่เป็นนักเลงหญิง             ๒. ไม่เป็นนักเลงสุรา

     ๓. ไม่เป็นนักเลงการพนัน         ๔. เป็นผู้มีมิตรดี มีสหายดี มีเพื่อนดี