ฝันในฝัน
เรื่อง : หัวหน้าชั้น วินิช พันธุ์วิริยรัตน์

Case Study กรณีศึกษา
ด้วยใจศรัทธา
๙ มีนาคม ๒๕๔๗

กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ด้วยความเคารพอย่างสูง

     พี่ชายและพ่อของลูกเสียชีวิตห่างกันไม่ถึง ๓ เดือน เป็นความโชคดีที่มีโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทำ ให้ลูกได้รู้จักวิธีดูแลทั้งสองท่านก่อนที่จะจากโลกนี้ไป

    พี่ชายของลูกเป็นคนเฉย ๆ นิสัยอ่อนน้อม ชอบอยู่คนเดียว ช่วงวัยรุ่นมักดื่มเหล้าและสูบบุหรี่ จึงติดดื่มและสูบทุกวัน บางวันดื่มเหล้าแทนข้าว ลูกชักชวนพี่ชายไปบวช
สามเณรแก้วในงานอัญเชิญพระบรมพุทธเจ้าที่วัดพระธรรมกาย นอกจากนั้นยังชวนให้ร่วมบุญหล่อทองคำ รูปเหมือนหลวงปู่ และล่าสุดก่อนเสียชีวิต พี่ชายพาแม่ไปร่วมบุญถวายสังฆทาน ๓,๐๐๐ วัด เมื่อต้นเดือนสิงหาคมปีพ.ศ. ๒๕๔๖ และเมื่อถึงปลายเดือนในวันอาทิตย์ที่ ๓๑ สิงหาคม พี่ชายก็เสียชีวิตด้วยโรคร้าย

    ช่วงที่พี่ชายอาการทรุดหนัก ลูกนิมนต์พระอาจารย์ที่วัดโทรศัพท์มาเล่าเรื่องบุญให้พี่ชายฟัง แม่ของลูกจัดเตรียมผ้าไตรทอดกฐินปี พ.ศ. ๒๕๔๖ ให้พี่ชายอธิษฐานจิต และทำ บุญให้พี่ชายได้อนุโมทนาบุญด้วย

     วันที่พี่ชายเสียชีวิตลูกพูดเรื่องบุญให้พี่ชายนึกถึงบุญบวชสามเณรแก้ว นึกถึงพระบรมพุทธเจ้า นึกถึงบุญถวายสังฆทาน และให้นึกถึงองค์พระแก้วใส ให้ “สัมมา อะระหัง”ลูกพูดตลอดเวลา ประมาณ ๒ ชั่วโมงสุดท้ายก่อนพี่ชายจะจากไปอย่างสงบ

    ในระหว่างที่จัดงานศพ ลูกสร้างบรรยากาศให้ทุกคนสบายใจ ไม่เศร้าหมองในงานไม่มีการร้องไห้เสียใจ ลูกเปิดเทปนำ นั่งสมาธิของหลวงพ่อให้พี่ชายและทุกคนฟัง
ตลอดคืน จึงเป็นเหมือนงานกุศลมากกว่าไม่เน้นใส่ชุดดำ ให้ใส่ชุดสีอะไรก็ได้เท่าที่มีตอนเช้าชวนกันสวดมนต์ทำ วัตรเช้า นั่งสมาธิส่งบุญให้พี่ชายด้วยใจที่ใส ๆ กันด้วยครับ

   หลังจากพี่ชายเสียชีวิตได้เกือบ ๓ เดือนพ่อของลูกก็เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งตับ เมื่อวันที่๑๗ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๖ รวมอายุได้๖๑ ปี พ่อเป็นคนใจบุญ เคย รวบรวมหมู่ญาติสร้างโบสถ์ สร้างพระประธานไว้ที่วัดบ้านเกิดและวัดในหมู่บ้าน พ่อเริ่มสร้างบารมีที่วัดพระธรรมกายตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๓๘ท่านทำ บุญทุกบุญไม่เคยขาด เคยไปปฏิบัติธรรมที่พนาวัฒน์หลายครั้ง ได้ไปร่วมงานบุญใหญ่และบุญวันอาทิตย์ต้นเดือน บุญล่าสุด คือกฐินพระราชฯ ๔๖ พ่ออธิษฐานจิตกับหลวงปู่วัดปากน้ำให้ขายที่ดินได้ ซึ่งเคยบอกขายแต่ยังไม่มีใครมาซื้อ เพราะที่ดินบริเวณนี้กันดารมากอธิษฐานอยู่ ๗ วัน ก็ขายได้อย่างอัศจรรย์พ่อจึงนำ เงินจำ นวนหนึ่งไปร่วมบุญ แต่ท่านไม่สามารถไปด้วยตัวเองได้ จึงฝากลูกไปทำ ให้ส่วนตัวพ่อจัดโต๊ะบูชาข้าวพระที่บ้าน ร่วมพิธีพร้อมกับทางวัดในงานทอดกฐิน ๒๕๔๖

   ช่วงที่พ่อป่วย พ่อเคยเล่าให้คนที่มาเยี่ยมฟังว่า พ่ออธิษฐานจิตกับหลวงปู่วัดปากน้ำว่า ถ้าโรคนี้รักษาไม่หาย ก็ขอให้ไปอย่างสงบไม่ทุรนทุราย และก็เป็นอย่าง นั้นจริง ๆ วันที่พ่อเสียชีวิต พ่อนอนเฉย ๆ ไม่แสดงอาการเจ็บปวดใด ๆ ลูก ๆ พูดถึงเรื่องบุญ และเปิดเทปธรรมะตลอดเวลา พ่อจากไปอย่างสบายไม่ทุรนทุรายเหมือนที่ได้อธิษฐานไว้

     แต่มีเรื่องแปลกอยู่เรื่องหนึ่งครับ วันที่๔ หลังจากที่พ่อเสียชีวิต ซึ่งมีการเผาศพและเก็บกระดูกของพ่อแล้ว ลูกสาวของป้าเกิดอาการผีเข้า โดยวิ่งมาชี้หน้าลูก แล้วพูดว่า ตอนอ่านประวัติพ่อทำ ไม่ถูก ทำ ไมไม่อ่านชื่อญาติพี่น้องของเขาให้หมด แล้วเรียกทุกคนมารวมกันแล้วบอกว่า เขาคือย่าของลูก ลูกอธิบายว่าเวลามีน้อยจึงอ่านไม่ครบทุกคน ไม่มีเจตนาลบหลู่ ย่าก็โวยวายเสียงดังว่า ไม่ให้เกียรติพี่น้อง ให้เอาดอกไม้ ธูป เทียน มาขอขมาเดี๋ยวนี้ลูกจึงไปขอขมาตามที่ท่านบอก ย่าก็บอกว่าให้ทุกคนรักกันมาก ๆ อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ย่าเหนื่อยเพราะอยู่เฝ้าพ่อตั้งแต่ป่วยจนสิ้นใจ ขอพักก่อน จากนั้นญาติ ๆ พากันกลับบ้าน ลูกก็คิดว่าย่าคงไปพร้อมกับญาติ ๆนั่นแหละครับ

หลังจากส่งคำถามไปกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่แล้ว
ก็มีคำตอบจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาดังนี้

    ๑. พ่ออายุไม่ยืนมากนัก เพราะกรรมสุรากับปาณาติบาต แต่ปาณาติบาตเป็นหลักพ่อมีบุพกรรมเคยเกิดเป็นขุนนาง ชอบล่าสัตว์เปน็ เกมกีฬา จึงทำ ให้เป็น มะเร็ง ที่ตับ และอายุสั้น

    ๒. ก่อนตายไม่ทรมานมาก เพราะบุญในปัจจุบันและคำ อธิษฐานของท่านที่ขอบารมีพระเดชพระคุณหลวงปู่ว่า อย่าใหต้ ายอย่างทุกข์ทรมาน ประกอบกับบุญเก่าในอดีตมาเสริม คือในอดีตชาติท่านเคยทำ ทานด้วยยารักษาโรค

     ๓. ร่างของท่านก่อนตายและหลังจากเสียชีวิตแล้วมีสีเหลืองนวลเหมือนเทียนไข ก็เป็นเพราะโรคภัยไข้เจ็บที่เกี่ยวกับตับ

      ๔. ก่อนตายพ่อสามารถนึกถึงบุญได้บุญจึงได้ช่องส่งไปเกิดเป็นเทพบุตรสุดหล่อ มีวิมานเป็นทองของชั้นดาวดึงส์เฟส ๒ ได้รับทุกบุญที่อุทิศไปให้ ทำ ให้ทิพยสมบัติและรัศมีกายเจิดจ้ายิ่งขึ้น

      ๕. ก่อนตายพี่ชายพยายามนึกถึงบุญตามที่น้องชายแนะนำ แต่ว่าในใจลึก ๆ ยังพรั่นพรึงต่อความตาย จึงนึกถึงบุญสลับกับความฟุ้งซ่าน วิตกกังวล สับสนกลัวตาย เมื่อตายไปแล้วจึงต้องวนเวียนอยู่ ๗ วัน เพราะใจยังไม่ใส แต่ก็ไม่หมองเท่าไร เหตุที่อายุสั้นเพราะกรรมกาเมฯ ในปัจจุบัน ทั้งที่ความจริงควรจะอายุยืนกว่านี้

      ๖. ต่อมา ภายหลังจาก ๗ วัน บุญที่น้องอุทิศไปให้ก็ได้ช่อง จึงมีภาพคือความสว่างเกิดขึ้น แต่ใจใสไม่เต็มที่ เพราะนึกถึงบุญปนฟุ้งซ่าน แล้วมีบาปที่เจือด้วยสุรา กาเมฯ แต่บุญได้ช่องก่อน ส่งผลให้ไปเกิดเป็นพญานาคชั้นดีอยู่บนชั้นจาตุมหาราชิกา มีวิมานเป็นทอง และมีกายสีทอง

     ๗. ย่ามาเข้าร่างของลูกสาวป้าจริง ๆเพราะย่าไปเกิดเป็นภุมเทวา ยังเป็นห่วงลูกหลานจึงมาดูแลอยู่เรื่อย ๆ และกลับมาเฝ้าดูแลพ่อในช่วงป่วยด้วยความห่วงใย ท่านได้รับบุญที่อุทิศไปให้ ทำ ให้ท่านมีสภาพที่ดีขึ้นกว่าเดิม แต่บุญยังไม่มากพอที่จะเปลี่ยนภพได้ ให้ทำ บุญไปให้ท่านอีกเรื่อย ๆ

      ๘. พี่สาวฝาแฝดเคยเกิดเป็นพี่สาวน้องสาวกันในอดีตและรักกันมาก อธิษฐานให้ได้มาเกิดเป็นพี่น้องกันอีก ด้วยความผูกพันรักกันมากจึงทำ ให้มาเป็นฝาแฝดกัน

     ๙. เหตุที่ทำ ให้พี่สาวอีกคนอายุสั้นเพราะชาติในอดีต พี่สาวคนนี้มีสามีที่ไปมีภรรยาน้อยแล้วก็มีลูกด้วยกัน พอเมียน้อยมีลูก สามีก็ไปหลงเมียน้อย หลงลูก ตนเองจึงริษยาและลงมือฆ่าลูกของเมียน้อยด้วยการเอาหมอนปิดหน้าเด็กจนหายใจไม่ออก ส่วนพี่สาวอีกคนไม่ได้ทำ กรรมปาณาติบาตแบบนี้ จึงยังมีชีวิตอยู่

     ๑๐. บุญที่ลูกทำ ลูกได้รับเต็มที่ทุก ๆ บุญที่ลูกทำ หน้าที่อาสาสมัครก็จะสามารถปิดอบายให้พ่อแม่ และที่ลูกชวนพ่อแม่ทำบุญ ท่านทั้งสองก็ได้บุญที่จะทำ ให้ท่านไปสู่สุคติภพ ส่วนตัวลูกเองก็ยิ่งได้บุญเต็มที่เต็มส่วน

      ๑๑. ลูกเคยเกิดมาสร้างบารมีกับหมู่คณะ ติดตามสร้างบารมีกับหมู่คณะมาตลอดชาตินี้อย่าประมาท ให้สร้างบุญต่อไปจนกว่าจะหมดลม จะได้ไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ ด้วยกัน

       จาก case study ของคุณพ่อ ทำ ให้ อ.แก่น เชื่อมั่นบารมีของพระเดชพระคุณหลวงปู่ สำ หรับการหล่อหลวงปู่ทุกองค์ที่ผ่านมาทำ เต็มที่เต็มกำ ลังทุกครั้ง จนองค์ล่าสุด องค์ที่ ๗ สำ เร็จทุกอย่าง จึงตั้งใจทำ ๗บาททอง ทำ เองด้วยชวนทุกคนด้วย ได้ถวายกับคุณครูไม่ใหญ่ ปลื้มมาก ความปลื้มนี่แหละทำ ให้รอดตายอย่างอัศจรรย์...

         หลังจากถวายทอง ๗ บาทไม่กี่วัน ก็ไปเขาแก้วเสด็จ เพื่อเก็บข้อมูลทำ ละคร ๕ ห้องชีวิต กับทีมงานอีก ๒ คน คือ กัลฯ อนงค์นาถ เงินทรัพย์ (บุ๋ม) กัลฯ ปัทมา รัตนคช (แนน)

      เมื่อเดินทางไปถึง อ.ประจันตคามก็ขอเปลี่ยนที่นั่งกับน้องแนน ซึ่งนั่งหน้าข้างคนขับ พอเปลี่ยนที่นั่งเสร็จก็เห็นโบรชัวร์เชิญหล่อหลวงปู่องค์ที่ ๗ของคนขับ ก็เอามาดูด้วยความปลื้ม...แล้วเกิดอาการง่วงหลับไปเลย รู้ตัวอีกทีตอนอยู่รพ.ปทุมเวช ในช่วงนี้เองที่รถเกิดอุบัติเหตุ น้องบุ๋ม น้องแนน เห็นเหตุการณ์ตลอดแบบสโลโมชั่น คือประมาณ ๒๐ นาที หลังจากเปลี่ยนที่นั่ง ก็มีรถมอเตอร์ไซค์วิ่งย้อนศรมาชนกับรถเก๋งที่นั่งอยู่ รถก็เสียการทรงตัว

      ชนร้านขายผลิตภัณฑ์ไม้ไผ่ ๑-๒-๓ ร้านแล้วมีท่อนไม้ทะลุกระจก..น้องบุ๋มที่นั่งหลังคนขับเห็นว่า อ.แก่นหลบท่อนไม้ได้ (ซึ่งน้องบุ๋มไม่รู้ว่าอาจารย์หลับ) มารู้ทีหลังตอนที่รถหยุด เห็นอ.แก่นหมดสติเลือดเต็มหน้า อัศจรรย์เกิดขึ้นตอนนี้คนเราถ้าหลับตัวจะไปตามแรงเหวี่ยงของรถ คือเหวี่ยงซ้าย แต่ทำไมตัวอ.แก่นเหวี่ยงมาทางขวา ถ้าอ.แก่นไม่หลับอะไรจะเกิดขึ้น

    โดนขนาดนี้ อ.แก่นก็ยังไม่รู้สึกตัว แม้เย็บแผลสด ๆ ที่รพ.ประจันตคาม ๑๐ เข็มก็ไม่รู้สึกตัว แต่พอน้องสองคนปรึกษากันว่าจะไปรักษาที่รพ.ไหนดี รพ.ประจันตคามผ่าตัดไม่ได้ อ.แก่นกลับพูดขึ้นมาว่า รพ.ปทุมเวช ซึ่งเป็นรพ.ที่อ.แก่นใช้บริการประจำ แล้วก็ได้หมอดียาดี ไม่ทรมาน ได้ทบทวนบุญด้วยใจที่จดจ่อกับงานบุญ แม้ไม่รู้ตัว แต่อ.แก่นพูดตลอดว่า ครูที่นัดไว้รู้ไหมว่าเราเกิดอุบัติเหตุไปไม่ได้ ฯลฯ พูดอย่างนี้ตลอด จากเหตุการณ์นี้ อ.แก่นไม่ได้คิดว่าทำ ไมบุญไม่ช่วย แต่คิดว่า ถ้าไม่ได้ทำ บุญกับหลวงปู่ไว้คงไม่รอด และถ้าตายไปตอนนั้นก็คงไปดี แล้วตั้งเป้าหมายหล่อหลวงปู่เพิ่มให้ได้ ๑๐ บาท แต่สุดท้ายได้ถึง ๑๒ บาท ดังนั้นขอให้ทุกคนเต็มที่กับบุญและมหาปูชนียาจารย์ ท่านคุ้มครองเราได้จริง ๆ ..