บทความประจำวัน

สมมติว่า…นั่งแล้วเห็นธรรมะ แล้วเราจะเอาธรรมะไปทิ้งกันหรือเปล่า

ลูกนั่งไปแล้วไปถึงจุดที่มีความสุข มีความบริสุทธิ์เกิดขึ้นมา ก็นึกถึงพระเดชพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ

ลูกตั้งใจนั่งธรรมะกันนะ ให้นึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ นึกถึงท่านอย่างสบาย ๆ

ถ้าฝึกให้กายและใจเป็นหนึ่งเดียวกัน ใจอยู่กับเนื้อกับตัวจนสมบูรณ์ ใจถึงไหนกายไปถึงนั่น

ความสามารถหยุดนิ่งแน่นมีอยู่ในลูก ๆ ทั้งหมดทุกคน แต่ยังเอาออกมาใช้ไม่ได้ เหมือนพ่อแม่ฝากเงินเอาไว้ในบัญชี

ลูกเข้าใจคำนี้หรือเปล่า คำว่า “หลุดพ้น” ถ้าฟังผ่านจะไม่ได้อะไร เดิมทีที่ผ่านมาเราฟังผ่าน

กต้องประคองใจที่ศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลาเวลาออกนอกห้องปฏิบัติธรรม ช่วงทำภารกิจงานหยาบ

ลูกต้องแปะติดภาพให้ได้ตลอดเวลานะ เพื่อใจจะได้มีที่ยึดที่เกาะของใจ เหมือนเอากาวมาแปะติดภาพไปไว้ที่กลาง

ลูกทุกคนเป็นความหวังของหลวงพ่อและเป็นความหวังของโลกด้วย ต้องประคองธรรมะกันให้ดีนะ

ลูกต้องตั้งใจนั่งธรรมะ ยังอยู่ในวัยแข็งแรง ต้องรีบชิงช่วงในวัยนี้แหละ

ลูกต้องหยุดนิ่งให้ตลอดเส้นทางจนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรม ลูกต้องเป็นมหาเศรษฐีแห่งความนิ่ง

ลูกจะถูกส่วนได้ ใจต้องรวมกันเป็นหนึ่ง ใจเราแตกมาตั้งแต่เกิด เห็นไปทาง จำไปทาง

อยากให้ลูกนั่งให้เห็นธรรมะกันจริง ๆ ถ้าจะเห็นธรรมะได้จะต้องเข้าถึง “เกาะ” คือ “เกาะแห่งธรรม ที่อยู่ภายในตัว

พระธรรมทายาทบางองค์ ตอนแรกไม่อยากบวชนะ เป็นคนขี้เมามาก และถ้าให้บวช ยอมผูกคอตายดีกว่า

ลูกต้องตั้งใจฝึกฝนใจให้หยุดนิ่ง เพราะทำแทนกันไม่ได้ ต้องทำด้วยตัวของเราเอง เราอยู่ในสถานที่ที่สบาย

ลูกต้องตัดอารมณ์หยาบ ๆ ภายนอกให้ได้นะ ต้องให้ความสำคัญกับการปฏิบัติธรรมให้มาก ๆ

ให้หยุดนิ่งช้า ๆ ชัด ๆ ทุกขั้นตอนจนรอบรู้ทั้งหมด ต่อไปจะเร็วแรงเอง ตอนนี้กำลังฝึกช้า ๆ ชัด ๆ นิ่งในนิ่ง

ข้างในไม่ต้องจ้องมาก การเพ่งจะทำให้ปวดนัยน์ตา ให้ทำนิ่ง ๆ สบาย ๆ เดี๋ยวก็ชัดได้ตลอดเวลา

อย่ากังวล อย่าตั้งใจมากเกินไป มีความเพียรดีแล้ว เหลือแต่การถูกส่วน ถ้านิ่งต่อไป

ถ้าใจเรานิ่งเฉยได้ ความรู้สึกดี ๆ จะเกิดขึ้นมาแทนความทุกข์ใจ ความทุกข์อะไรก็ไม่เกินความตาย

การนึกพระพุทธเจ้านี้ มีอานิสงค์ใหญ่ ปิดประตูอบายภูมิ คือ นรก ไม่ต้องไปเกิดกันแล้ว