บทความประจำวัน

เรื่องที่ข้าพเจ้าจะเล่าให้ท่านฟังต่อไปนี้ เกิดขึ้นเมื่อวันอาทิตย์ที่ ๕ เดือนมิถุนายน พ.ศ.๒๕๓๑

ข่าวตอนดึกคืนวันที่ ๑๓ มิถุนายน ๒๕๓๑ ทั้งวิทยุและโทรทัศน์แจ้งว่า เมื่อตอนหัวค่ำ พันเอกพิเศษเสนาะ จินตรัตน์

ชีวิตในวัยเด็กตั้งแต่อายุเดือนเศษจนถึงแปดขวบเศษ ข้าพเจ้าอาศัยอยู่กับบิดามารดา ในหมู่บ้านชนบทแห่งหนึ่ง

ทุกคนต้องเคยได้ยินว่า มีการเข้าทรงที่นั่นที่นี่ ผู้ที่เข้าเป็นเทพองค์นั้นองค์นี้ จนกระทั่งเป็นพรหม เป็นพระโพธิสัตว์

เมื่อข้าพเจ้าอายุราวๆ ๗-๘ ขวบ มีเพื่อนเล่นวัยเดียวกันอยู่ข้างๆ บ้าน ๕-๖ คน ในฤดูมะม่วงแก่ เราชอบนัดกันตอนเช้ามืด

เคยมีคนพูดกับข้าพเจ้าบ่อยๆ ว่า “แหม อยากถูกล็อตเตอรี่รางวัลใหญ่ๆ จัง จะได้เอาเงินไปบุญ”

จําไม่ได้จริงๆ ว่าเวลานั้นเป็น พ.ศ. ใด รู้แต่ว่าตลาดนัดใหญ่ ประจําวันอาทิตย์ของชาวกรุงเทพฯ

เรื่องนี้ไม่ได้เกิดกับข้าพเจ้าโดยตรง แต่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของป้าข้าพเจ้า

ตัวอย่างของกรรมกาเมสุมิจฉาจารรายที่สอง รายนี้เป็นครูที่ย้ายมาจากต่างจังหวัด มีตําแหน่งเป็นข้าราชการชั้นเอก

ประมาณกลางเดือนธันวาคม ๒๕๓๐ ข้าพเจ้าได้รับเชิญให้ไปบรรยายธรรม ที่ห้องประชุมกระทรวงมหาดไทย

จําได้แม่นว่าเย็นวันนั้นเป็นวันที่ ๒๕ มกราคม ๒๕๑๖ เพราะรุ่งขึ้นเป็นวันตายของแม่ข้าพเจ้า

เมื่อ พ.ศ.๒๕๑๐ ข้าพเจ้าได้รับแต่งตั้งจากทางราชการให้ไปเป็นหัวหน้าสถานศึกษา

เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๖ ขณะนั้นข้าพเจ้ายังรับราชการอยู่ มีสิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าได้พบเห็นอยู่เป็นประจํา

รายนี้เป็นชายชื่อครูฉลอม (ชื่อใกล้เคียงชื่อจริง) นี่ก็เป็นครูที่โรงเรียนเดิมคัดทิ้งเหมือนกัน

ชายหญิงคู่นี้เป็นครูในโรงเรียนที่ข้าพเจ้าเป็นหัวหน้าสถานศึกษาทั้งคู่

ข้าพเจ้าจําความรู้สึกสมัยเด็กๆ ได้แม่น รู้ว่าสิ่งใดชอบใจ สิ่งใดไม่ชอบใจ และรู้ด้วยว่าเด็กก็มีความรู้สึกนึกคิด

สําหรับตัวอย่างรายนี้ เป็นครูชายหญิงในโรงเรียนเดียว กับที่ข้าพเจ้าทํางานเหมือนคู่ที่แล้ว

ในปี พ.ศ. ๒๔๘๘ สงครามโลกครั้งที่สองเพิ่งสงบลงใหม่ๆ ตัวเมืองราชบุรีที่ข้าพเจ้าเคยเรียนอยู่

ราวๆ ปี พ.ศ.๒๕๑๐ ทางราชการแต่งตั้งให้ข้าพเจ้าไปดํารงตำแหน่งอาจารย์ใหญ่ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง

ในวัยเด็ก ในหมู่บ้านที่ข้าพเจ้าอาศัยอยู่ ยังไม่มีถนนหนทางอย่างใดเลย จะไปที่ใดต้องเดินกันตามทางเท้าบ้าง

ข้าพเจ้าจําอายุตนเองในเวลานั้นไม่ได้ เข้าใจว่าต้องไม่เกิน ๖ ขวบ เพราะยังไม่ได้เรียนหนังสือในชั้นเรียน