บทความประจำวัน

 หมั่นฝึกฝนใจให้หยุดให้นิ่ง ครอบครองให้ได้ในทุก ๆประสบการณ์ภายใน ตั้งแต่โปร่ง โล่ง เบา สบาย เห็นจุดเล็ก ๆ ใสสว่าง ตรงนี้ต้องยกชั้นกันทั้งหมด

การปฏิบัติธรรมเพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกายนั้น เราจะต้องฝึก นิสัยใหม่ให้เป็นคนที่มีใจเยือกเย็นใจใส ๆ ใจสบาย ๆ อย่างเยือกเย็น อย่าเร่งร้อน ต้องทำแบบค่อยเป็นค่อยไป อย่าไปมีความตั้งใจมากเกินไป แม้ว่าส่วนลึก ๆ ของใจเราอยากที่จะเข้าถึงพระธรรมกายจริงๆ

ไม่มีทางลัดอื่นใดที่จะทำให้ลูกทุกคนเข้าถึงธรรม คือ ต้อง สั่งสมหยุดกับนิ่ง ให้มีชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลาง ให้มาก ๆ ไม่ว่าเราจะทำภารกิจอะไรก็ตาม ต้องฝึกหยุดฝึกนิ่ง ทำใจให้ใส ๆ แช่มชื่น เบิกบาน ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์อะไรก็ตาม ก็ต้อง ชุ่มชื่นเบิกบานให้ได้ตลอดเวลา ใจใส ๆ จึงจะเป็นตัวสำเร็จ

พระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมาร สรุปมาว่า “หยุดเป็น ตัวสําเร็จ” หยุดอย่างเดียวเท่านั้น ไม่ต้องทำอะไร เพราะฉะนั้น ตอนนี้มืดหรือสว่าง ไม่ต้องไปคำนึงถึง หยุดให้เป็นเสียก่อน

เมื่อนั่งธรรมะแล้วบางคนเห็นดวงใส เห็นองค์พระ เห็นกายภายใน บางคนเห็นอย่างนี้เหมือนกันแต่ไม่ค่อยชัดไม่ค่อยใสไม่ค่อย สว่าง เข้ากลางก็ไม่ค่อยได้ให้ใช้วิธีอย่างนี้นะ จำให้ดีนะ “ปรับที่ใจอย่าไปปรับที่ภาพ”

บางคนพอนึกถึงนิมิตแล้ว ก็อดที่จะไปลุ้นไปเร่งไปเพ่งไปจ้อง ด้วยอาการกดลูกนัยน์ตามองลงไปในท้องไม่ได้ ปฏิบัติที่ไร ก็เป็นอย่างนั้นทุกที เป็นเดือน เป็นปี เป็นหลายปีมาแล้ว นั่งไม่ได้ ผลจนเกิดความรู้สึกท้อ อย่าเพิ่งท้อนะ ให้เปลี่ยนวิธีใหม่

การมองผ่าน ๆ คือ จะว่ามองดวงใส ๆ หรือองค์พระใส ๆ อย่าง จริงจังก็ไม่ใช่ จะว่าไม่มองในกลางท้องก็ไม่ใช่ อยู่ในระหว่างกึ่งทาง ครึ่งทาง

ภารกิจที่เรามีอยู่ อย่าให้เป็นอุปสรรคต่อความตั้งใจของเราที่จะเข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ อย่ามีข้อแม้ ข้ออ้าง เงื่อนไขอะไรเลยโดยเฉพาะงานขององค์กรเรา เป็นงานเพื่อการสร้างบารมี ทุกหน่วยทุกจุด ของงานเป็นไปเพื่อสร้างบารมี เป็นบุญกุศลทั้งสิ้น

 ประสบการณ์ภายในมีอะไรให้ดูก็ดูไปที่กลางกาย ดูไปเรื่อย ๆ อย่างสบาย ๆ โดยไม่ต้องคิดอะไรทั้งสิ้น มีให้ดูแค่ไหนก็ให้พึงพอใจ ดูแค่นั้น อย่าไปใช้กำลังบังคับเค้นภาพเพื่อจะให้ชัดได้ดังใจ

ให้หมั่นสังเกต ปรับใจทุกรอบ ทุกวัน เพื่อให้เข้าไปสู่จุดแห่ง ความพอดี ความพอดีจะทำให้เรามีความรู้สึกพึงพอใจกับอารมณ์ นั้น แล้วเราจะอยู่กับอารมณ์นั้นได้นานโดยไม่มีความรู้สึกเบื่อ หน่าย

เมื่อมาอยู่วัดแล้ว อย่าน้อยใจ อย่าท้อใจ อย่าแค้นเคืองใคร และอย่าวิตกกังวล ในแต่ละวันให้คิดแต่เพียงว่า....ทำอย่างไรเรา จึงเข้าถึงวิชชาธรรมกาย ทำอย่างไรเราจะไปถึงที่สุดแห่งธรรม ทำ อย่างไรจึงจะนำธรรมะเผยแผ่ไปทั่วโลก

    นั่งธรรมะจะต้องง่ายขึ้น ง่ายแสนง่าย ง่าย ๆ ๆ ขึ้น ส่วนการ เรียนทางโลก ยิ่งเรียนยิ่งยาก เรียนปริญญาโท เรียนดอกเตอร์ ยิ่ง เรียนยิ่งยากขึ้น แต่การศึกษาวิชชาธรรมกายยิ่งเรียนจะต้องยิ่งง่าย คือ จากยากไปหาง่าย

รักษาความละเอียดของใจให้ได้ตลอดเวลานะ ฝึกจนคุ้นให้ มั่นคง แปะติดดวง องค์พระ จุดสว่าง หรืออะไรก็ได้ในทุก ๆ กิจวัตร กิจกรรม ทั้งนั่ง นอน ยืน เดิน

หยุดนิ่งให้กายกับใจรวมกันเป็นหนึ่งในตำแหน่งศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ ซึ่งเป็นตำแหน่งที่ถูกต้อง ตำแหน่งที่เหลือไว้ตำแหน่ง เดียวที่ทุกคน ในโลกต้องยึดเอาไว้ให้มั่น

นั่งธรรมะต้องง่ายนะลูก ต้องง่าย ๆ สบาย ๆ สำคัญมาก เพราะ ความจริงเป็นเช่นนั้น และจะง่ายขึ้นไปเรื่อย ๆ ถ้าวันใดนั่งธรรมะ แล้ว เริ่มมีความรู้สึกว่ายาก รู้สึกว่าฝืน หรือ กดดัน ลูกต้องจำนะ อย่าไปเสียดาย

ลูกจะเห็นความสว่าง เห็นดวงธรรม เห็นองค์พระได้ ก็ขึ้น อยู่กับการฝึกฝน มีความเพียรอย่างถูกหลักวิชชา ให้ฝึกซ้ำ ๆ โดย สังเกตจากองค์ประกอบภายใน คือ ความสบาย ความสุข ความ บริสุทธิ์

อย่ากังวลนะลูก ทำไปตามหลักวิชชา คือ ต้องง่าย ต้องสบาย มี ความสุข ในทุกขั้นตอน ประสบการณ์ภายในก็จะเป็นไปเอง อย่าลืม นะความสุข ความบริสุทธิ์ ความสว่าง เห็นแจ้ง รู้แจ้ง ต้องไป พร้อมกัน

หลักวิชชาที่สำคัญในการปฏิบัติธรรม ให้เริ่มจากจุดที่เราทำได้ อย่างง่าย ๆ สบาย ๆ มีความสุขไปก่อน เอาจุดที่เราพร้อมก่อน เพราะสิ่งที่สำคัญ คือ เราปฏิบัติธรรมเพื่อตัวของเราเอง เพื่อจะ ได้เป็นที่พึ่งของตัวเรา

เส้นทางสายกลางจะไม่มีลุ้น ไม่มีมืด มีแต่สว่างไม่มีทุกข์ไม่สุขไม่ทุกข์ หรือ อทุกขมสุข ก็ไม่มี ถ้าหากเข้าถูกเส้นทางสายกลาง จะไม่มีลุ้น ไม่มีหลับ ให้ลูกหมั่นสังเกตดู

เอาประสบการณ์ที่ดีล่าสุดเป็นจุดเริ่มต้นใหม่ ต้องฝึกนะลูก จะละเอียดไปถึงตรงไหนก็แล้วแต่ เราก็ฝึกจากตรงนั้น ณ จุดที่ดี ที่สุด เอาตรงนั้นมาเป็นจุดเริ่มต้นใหม่ ความบริสุทธิ์ของใจจะได้ เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง

การปฏิบัติธรรม ให้ลูกทำเฉย ๆ สบาย ๆ แบบไฮโซ แบบผู้มี บุญ เรามีบุญนะ ไม่เช่นนั้นไม่ได้มานั่งอย่างนี้