ความสนิทสนมสัมพันธ์ของข้าพเจ้าและวิมลมานธิดาช่างทอง เป็นไปอย่างสม่ำเสมอและเวียนเข้าหาจุดมุ่งหมายเข้าทุกวัน ๆ เสมือนรอยเท้าโคที่เหยียบย่ำไปบนผืนนาในขณะลากแอกและไถ มันวนเวียนเข้าหาจุดศูนย์กลางของนาแปลงนั้นทุก ๆ รอบที่ย่างไปคนมีความรักจิตใจย่อมจดจ่ออยู่ในเรื่องรัก แม้จะสนทนาเรื่องใด ๆ ก็มาจบลงที่คำว่า “รัก” เสียทุกครั้ง โดยเฉพาะความรักของหนุ่มวัยต้น
