คอลัมท์ท้ายเล่น
เรื่อง : โค้ก อลงกรณ์

เวลาว่าง

@ปราสาทสัจธรรม อาคารไม้ทั้งหลังฝีมือคนไทยที่ใหญ่โตตั้งตระหง่านริมหาดแถวชลบุรี
@ปล่อยปลาวัดปทุมทอง
@เยือนออฟฟิศกูเกิล
@พิพิธภัณฑ์ธนบุรี และตึกอดุลย์แหล่งความรู้เรื่องการดองศพ
@โรงพยาบาลตำรวจ ดูดอกไม้สมณะที่พระอาจารย์พาสามเณรไปดู
@คุยกับคนแปลกหน้า สนทนาส่งภาษากับชาวต่างชาติ
@ร้านหนังสือ Booktopia อุทัยธานี
@ดูแท่นพิมพ์ไทยรัฐ
@เหยียบดาวอังคาร
@คุยกับแหมะและสังเกตและวิเคราะห์ออฟฟิศใหม่พี่โน้ส
@เยี่ยมหมู่ญาติที่บางแม่หม้าย
@ขึ้นภูกระดึงช่วงหน้าหนาวเป็นครั้งที่ ๒
@คลอง ๖ คลอง ๘ คลอง ๙ คลอง ๑๔ คลอง ๑๕ สวนจตุจักร
และที่ดงบังแหล่งที่มีต้นไม้ใหญ่และพันธุ์ไม้นานาชนิด
@นมัสการองค์หลวงปู่ทองคำในมหาวิหารฯ
@ดูบั้งไฟพญานาคให้เห็นกับตาสักครั้ง
@M.V. HALLVARD ฟื้นบรรยากาศสมัยเป็น Cadet
@เคลียร์ของที่ไม่ใช้ ทำความสะอาดที่พัก จัดระเบียบและตารางชีวิตความเป็นอยู่ใหม่
@แวะร้านไอศกรีมที่มีประติมากรรมหมาใส่แว่นตัวใหญ่ ๆ ยืนอยู่ในสวน ที่เชียงใหม่
@นั่งสมาธิที่สุขสันโดษและทุก ๆ สุข รวมทั้งพนาวัฒน์ ภูเรือ มุกตะวัน
@ทำบุญทอดกฐินที่วัดสาขาทั่วประเทศ
@เห็นหิมะในเฟสบุ๊กไม่พอ ต้องไปเยือนให้เห็นกับตายังศูนย์สาขาต่างประเทศ และไปให้ครบทุกทวีปทั่วโลก
@ลุยทำต้นฉบับหนังสือเล่ม
@ปลีกวิเวก

รายการทั้งหมดนี้คือส่วนหนึ่งของสถานที่ที่อยากจะไป และคือบางสิ่งที่ผมตั้งใจอยากจะทำเมื่อมีเวลาว่าง

           รายการทั้งหมดที่ค่อย ๆ ทยอยจดเก็บไว้นี้ มีบางอย่างผมได้ทำและได้ไปมาแล้ว ที่เหลือก็อยู่ในช่วงรอจังหวะและโอกาส แต่รายการบางอย่างคงปรากฏอยู่ได้แค่ในความคิดเท่านั้น

           บางรายการจดเก็บไว้นานจนลืม นั่นคงเป็นเพราะรายการนั้นได้รับอิทธิพลตามกระแสซึ่งต่างกับบางอย่างที่แม้ไม่ได้จดเตือนไว้ผมก็ไม่เคยลืม อย่างเรื่องงานหนังสือต่าง ๆ ที่คิดฝันและตั้งใจว่าจะต้องทำให้สำเร็จ เหตุที่ไม่ลืมคงเป็นเพราะจิตใต้สำนึกช่วยบันทึกไว้ให้แล้วเรียบร้อยและคอยกระตุ้นเตือนให้ดีใจทุกครั้งที่เห็นวี่แววก้อนเมฆแห่งเวลาว่างเริ่มตั้งเค้ามาแต่ไกล

           ช่วงเกือบยี่สิบปีที่ได้โอกาสช่วยรับบุญอยู่ในทีมดูแลอุปัฏฐากหลวงพ่อ เวลาว่างมักจะว่างมาเยี่ยมเยือนผมเป็นช่วง ๆ บางวันแวะมาเวลาเช้า บางทีก็มาเวลาบ่าย แต่โดยรวมแล้วจะหมุนเวียนมาแบบขาจร บ่อยครั้งที่มาแบบจู่โจมไม่ทันให้ผมได้ตั้งตัว ด้วยเหตุนี้ผมจึงต้องจดรายการต่าง ๆที่อยากทำตระเตรียมไว้ต้อนรับในการมาเยือนครั้งต่อไปของเวลาว่าง

           ผมเคยรู้สึกน้อยใจบ่อย ๆ ว่า ทั้งที่พยายามแสวงหาเวลาว่างจนพบแล้ว ทำไมถึงโผล่หน้ามาให้เห็นแค่เพียงแป๊บเดียวเท่านั้น ถ้าเป็นน้ำประปาก็ไหลมาไม่มากพอที่จะใช้ซักใช้อาบหรือใช้ทำอะไรให้สำเร็จเสร็จเป็นชิ้นเป็นอันได้เลย เวลาว่าง บางทีไม่ต้องแสวงหา ถึงเวลาเขามาของเขาเอง

           ทันทีที่เวลาว่างมาถึง ผมจะนำรายการต่าง ๆ ที่จดเก็บไว้ออกมาให้เวลาว่างเลือก โดยที่ผมคอยลุ้นคอยเชียร์อยู่ในใจ รายการใดจะเข้าตาชนะใจและได้ถูกรับเลือก ครั้งก่อน ๆ มีหลายรายการที่คะแนนสูสีกันจนตัดสินใจไม่ได้ ส่วนครั้งล่าสุดไม่มีรายการใดเลยผ่านเข้ารอบคัดเลือกเพราะคุณสมบัติไม่เหมาะสมกับเวลาที่มี ผมมัวแต่คิดหารายการใหม่ในที่สุดก็หมดเวลา

           หลังจากที่เวลาว่างกลับไปแล้ว ผมก็กลับมาอยู่กับเวลาที่ไม่ว่างเหมือนเดิม ทำอะไรต่ออะไรสารพัดโดยหวังจะได้มีเวลาว่าง ยิ่งยุ่งมากเท่าไรเรายิ่งไม่มีเวลาว่าง ยิ่งเราไม่มีเวลาว่าง เรากลับทำอะไรได้เยอะกว่าตอนที่เรามีเวลาว่าง และพอถึงเวลาที่เรามีเวลาว่างขึ้นมาจริง ๆ เราก็กลับทำให้มันไม่ว่างซะอย่างนั้น หาเรื่องทำโน่นนี่นั่น ตกลงเวลาว่างในความต้องการของเรานั้นมันคืออะไรกันแน่ ?

           เป็นเวลาหลายปีมาแล้วที่ผมพยายามสังเกตเรื่องเวลาว่างของหลวงพ่อ ถ้ามีใครถามผมถึงเรื่องนี้ว่า ท่านมีเวลาว่างช่วงไหนบ้าง ท่านหาเวลาว่างอย่างไร พอท่านมีเวลาว่างท่านทำอะไรในตอนนี้ผมยังไม่สามารถหาคำตอบที่ผมพอใจที่สุดได้ เพราะเท่าที่สังเกตมาหลายปีผมพบว่า เวลาว่างของหลวงพ่อก็คือเวลาที่ไม่ว่าง

           หลวงพ่อว่างจากงานอย่างหนึ่งเมื่อใด ผมพบว่าท่านจะไม่ว่างจากอีกอย่างหนึ่งเมื่อนั้น เมื่อท่านว่างจากการสอนในโรงเรียนอนุบาลฯ แต่ท่านกลับไม่ว่างจากงานทำภาวนา เมื่อท่านว่างจากงานบุญพิธีว่างจากการรับปัจจัยจากสาธุชน แต่ท่านกลับไม่ว่างจากการคุมบุญให้ทุกคนได้บุญทับทวี ให้บุญพิธี
ทุกอย่างราบรื่น และที่สังเกตการณ์เห็นชัดเจนก็คือ เวลาที่ท่านไม่ว่างก็ดูเหมือนว่าท่านว่าง ๆ
ไม่ได้ทำอะไร และเวลาที่ท่านไม่ได้ทำอะไร ผมก็เลยไม่ค่อยแน่ใจแล้วว่านี่คือเวลาที่ท่านว่าง

           สิ่งที่ผมสรุปได้อีกอย่างจากการสังเกตเรื่องเวลาว่างของหลวงพ่อคือ นอกจากปัจจัยภายนอกที่เป็นภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบแล้ว จะไม่มีหรือจะมีเวลาว่าง ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่เราเป็นผู้กำหนด และเราจะเป็นผู้ตัดสินด้วยตัวเองว่าจะจับคู่รายการใดให้เหมาะสมกับเวลาว่างที่เรามี

          ช่วงเข้าพรรษา ๓ เดือนนี้ เวลาว่างมาเยี่ยมเยือนผมบ่อยและนานกว่าทุกครั้ง ทำให้ผมได้บทสรุปถึงเวลาว่างในความต้องการของคนเราว่า แท้จริงแล้วคนเราเกิดมาเพื่อแสวงหาความว่าง เพราะความว่างทำให้เกิดความบริสุทธิ์ และความบริสุทธิ์นี่เองที่ทำให้ใจหยุด เมื่อใจหยุดแล้วเราก็สามารถเดินทางเข้าสู่เส้นทางภายในไปพบที่พึ่งที่แท้จริงได้

          ดังนั้น จากรายการทั้งหมดข้างต้น รายการที่เหมาะสมที่สุดเมื่อเราทุกคนมีเวลาว่างไม่น่าจะเป็นรายการอื่นใดนอกจากรายการที่อยู่ท้ายที่สุด @ปลีกวิเวก
.........................................
          จังหวะและโอกาสที่ดีเช่นนี้ ผมขออนุญาตใช้เวลาว่างที่มีปลีกวิเวกและเพื่อทำ?ต้นฉบับหนังสือเล่มให้เต็มที่เพื่อประโยชน์กับทุกท่าน