บทความประจำวัน

เส้นทางชีวิต.. เวลาย่อมนำพาเด็กเล็กก้าวไปสู่วัยหนุ่มสาว แล้วย่างเข้าสู่วัยชรา เป็นอย่างนี้เสมอ แต่ในโลกใบเก่าก็ไม่เปลี่ยนแปลง

ในยามปกติ เราจะไม่รู้เลยว่า คนที่เรารู้จัก คนที่เราเคารพนับถือ หรือคนที่เป็นญาติมิตร พี่น้องของเรา เขาเหล่านั้นจะมีความสามารถสักเพียงใด หรือจะมีคุณธรรมน้ำใจมากน้อยแค่ไหน หรือจะรักเราจริงอย่างไร แต่ยามใดที่เรามอบหมายงานให้เขา เขามีความรับผิดชอบในงานแล้ว เมื่อนั้นเราจึงรู้ว่า เขามีพื้นฐานความสามารถมากน้อยเพียงใด

อย่า..คิดว่าเราอ่อนแอ อย่า..รีรอเพราะมัวท้อแท้ อย่า..ยอมแพ้ต่ออุปสรรค

มัชฌิมา ปฏิปทา หรือเส้นทางสายกลางนี้ คือ เส้นทางที่มวลมนุษย์ทั้งหลาย ต่างมุ่งเพื่อที่จะดำเนินไป เพราะปลายทางนั้นจะไปสิ้นสุด ณ แหล่งที่เป็นความสุขอันอมตะ นั่นคือ พระนิพพาน

ครั้งหนึ่ง จังกีพราหมณ์ได้กล่าวสรรเสริญพระสัมมาสัมพุทธเจ้า.. พระสมณโคดมมีพระวาจาไพเราะ รู้จักตรัสถ้อยคำได้งดงาม มีพระวาจาสุภาพ สละสลวยไม่มีโทษ ยังผู้ฟังให้เข้าใจเนื้อความได้ชัดแจ้ง (จังกีสูตร ม.ม. ๑๓/๖๕๐)

กัลยาณมิตรที่รักทั้งหลาย ความดีที่บุคคลได้กระทำไว้ ย่อมจะไม่สูญสลาย แต่จะยังคงอยู่และคอยประกาศเกียรติคุณของผู้กระทำอยู่เสมอ

พืช..ที่ให้ความสุขเป็นผล ทั้งในโลกนี้ โลกหน้ากัลยาณมิตรผู้ดำเนินชีวิตด้วยปัญญาทุกท่านเมื่อถึงฤดูออกพรรษา ชาวนาเก็บเกี่ยวข้าว

กัลยาณมิตรทั้งหลาย มีพุทธสุภาษิต กล่าวไว้ว่า.. “มโน ปพฺพํ คมาธมฺมาฯ” ทุกสิ่งสำเร็จได้ด้วยใจ ดังนั้น ความสำเร็จของมนุษย์ ความสำเร็จของสังคม และความสำเร็จของโลก ย่อมมาจากใจของมนุษย์ ...มนุษย์มีใจเป็นใหญ่

สถานที่ทุกแห่งย่อมมีบรรยากาศที่แตกต่างกัน เช่น ถ้าเราเข้าไปในร้านขายเหล้า ก็จะสัมผัสกลิ่นเหล้าคลุ้งไปทั่ว มีแต่ความมัวเมา สับสนวุ่นวายของคนดื่มเหล้า หรือในโรงฆ่าสัตว์ ความรู้สึกอึดอัด หดหู่ เศร้าหมอง ก็จะปกคลุมในที่นั้น

มีผู้รู้เล่าไว้ว่า.. “จะเห็นคุณค่าของเข็มทิศ ต่อเมื่อชีวิตเราหลงทางในกลางป่าจะเห็นคุณค่าของเงาไม้ เมื่อต้องยืนอยู่กลางแดดร้อนระอุและจะเห็นคุณค่าของธรรมะ

 “อ้อย แม้อยู่ที่ใดก็ไม่ทิ้งรสหวาน บัณฑิตเมื่อประสบทุกข์ก็ย่อมไม่ทิ้งธรรมะ”

ชีวิตคนเรานี้สั้นนัก.. วันคืนที่ล่วงไป จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ย่อมลดอายุของเราให้เหลือน้อยลงไปทุกวัน มวลมนุษย์ชาติก็เกิดดับหมดสภาพตลอดทุกเวลา

สิ่งที่เหลือเชื่อแต่เป็นไปได้เสมอ.. คนอยู่แถวขั้วโลกเหนือซึ่งมีอากาศอันหนาวเหน็บ หรือบนภูเขาสูงเสียดฟ้าที่ไกลแสนไกลจากชุมชน

ทะเล.. ทะเลที่กว้างใหญ่ไพศาล มีส่วนสำคัญต่อการรักษาความสมดุลของโลกอย่างยิ่ง ทะเลจะกลั่นตัวเป็นไอน้ำ

ชีวิต ทุกชีวิต ทุกสาขาอาชีพ ทุกหน้าที่การงาน ต่างมุ่งหวังความเจริญก้าวหน้า

   ภูเขา ที่เรามองดูไกลๆ จะเห็นว่าสูงตระหง่าน ลาดเรียบ สวยงาม..เมื่อเข้าไปใกล้ชิดเชิงเขา จึงเห็นภูเขาอย่างชัดเจนว่าขรุขระ

ก่อนที่เราจะไปให้ถึงจุดหมายของชีวิต คือ ความสุข และความสำเร็จ อันเป็นยอดปรารถนาของทุกคนในโลกนั้นทุกสิ่งทุกอย่างย่อมต้องมีขั้นตอน

ดวงตะวัน เป็นแหล่งที่ให้พลังงานอันยิ่งใหญ่ ให้ความสว่างไสวที่โชติช่วงกับสรรพสัตว์ทั้งหลายต่อเนื่อง ยาวนาน

เป็นเรื่องแปลกอยู่เหมือนกัน ที่ทุกวันนี้คนเรามักมีความคิด ความเชื่อถือที่ทวนกับความเป็นจริง โดยเฉพาะเรื่องของ “บุญ” หลายคนขาดความเชื่อมั่นในการทำความดี การดำเนินชีวิตอยู่ในคุณธรรม ยิ่งมีคำกล่าวว่า “ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมี

กาลครั้งหนึ่ง มีพระราชาองค์หนึ่งเดินทางเพื่อไปเยี่ยมเยียนราษฏร

  ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เป็นจุดนัดพบของเพื่อนหนุ่มผู้มีอนาคตไกล ๓ คน หนึ่งในนั้นเป็นนักธุรกิจหน้าตาดี