“ตั้งเป้าแล้วไม่เข้าเป้า ถ้าไม่เข้าเป้าจะตั้งเป้าไปทำไม!” เราควร ออกมาสวดธรรมจักรกันให้มากยิ่ง ๆ ขึ้นไป โดยเฉพาะสมาชิกเขตในให้ร่วมใจกันมาสวด และให้ชักชวนกันมาสวดให้มาก ๆ
...อ่านต่อ
นั่งให้มีความสุข ให้มุ่งที่วิธีการมากกว่าประสบการณ์ เพราะฉะนั้นถ้ารู้สึกตึง แสดงว่าเราไปมุ่งที่ประสบการณ์ไม่ได้มุ่งที่วิธีการ อย่าดันทุรังทำไป สมมุติว่าประตูมีทางเข้าทางเดียว ข้าง ๆ ประตูเป็นผนัง อย่าเอาหัวของเราไปชนผนังนะ จงเปิดประตูแล้วเดินเข้ามาอย่างสง่าผ่าเผยดีกว่า มุ่งที่วิธีการ
...อ่านต่อ
 การทำภาวนาคือ การอยู่กับตัวของเราในจุดที่สบาย อยู่กับตัวของเรา คือ การมีสตินั่นเอง สมมุติว่าเราส่งใจไปที่อื่น แม้จะเป็นสถานที่ที่เป็นธรรมชาติ น้ำตก ภูเขา ชายทะเลก็ตาม แต่สิ่งเหล่านั้นให้ได้แค่ความเพลิน แต่ไม่ทำให้เราเข้าถึงดวงธรรมภายในเพราะฉะนั้นต้องเอาใจของเรามาอยู่กับตัวในจุดที่สบายจึงจะเรียกว่า การทำสมาธิ
...อ่านต่อ
หลวงพ่อต้องคอยเตือนด้วยถ้อยคำเดิม ๆ โดยมีวัตถุประสงค์อยากให้ลูก ๆ ทุกคนมีประสบการณ์ที่สมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะเราจะได้เรียนวิชชาธรรมกายไปด้วยกัน แต่หลวงพ่อไม่ได้กำหนดเวลาว่าเราจะต้องให้ได้เดี๋ยวนี้ คือถ้าได้เดี๋ยวนี้ก็ดี แต่หลวงพ่อรู้ว่าลูก ๆ ทุกคนเป็นคนธรรมดา ไม่ใช่เทวดา
...อ่านต่อ
หากใจเรายังไม่หยุดนิ่งแสงสว่างก็ไม่เกิด เมื่อแสงสว่างไม่เกิด ก็ ไม่เห็นภาพ เมื่อไม่เห็นภาพก็ไม่รู้แจ้ง เห็นไหมเราจะสังเกตได้ว่า “เราเรียนวิชชาธรรมกาย เรามาแต่ตัว มีกายยาววา หนาคืบ กว้างศอก ไม่ได้แบกตำรับตำราอะไรเลย” ไม่มีการอ่าน ไม่มีการท่อง ไม่มีการจำ มาแต่ตัว มีกายและใจเท่านั้นเป็นอุปกรณ์ เป็นห้องแล็บของเราซึ่งก็คือศูนย์กลางกายฐานที่ ๗
...อ่านต่อ
การปฏิบัติธรรมนั้นเราต้องอย่าลืมว่าเรามีหน้าที่ประกอบ เหตุอย่างเดียว เหมือนเอาขันไปตักน้ำรดโคนต้นไม้ทุกวัน ต้นไม้ก็ เจริญงอกงามทุกวัน เราบอกไม่ได้ว่าต้นไม้เจริญเติบโตขึ้นวันละสักกี่เซ็นต์หรือกี่นิ้ว แต่เมื่อเราทำอย่างนั้นบ่อย ๆ ทุกวัน เราจะทราบถึงความเจริญเติบโตของต้นไม้ตอนที่ผลิดอกออกผลมาแล้ว
...อ่านต่อ
เมื่อนั่งธรรมะแล้วมีประสบการณ์ภายในเกิดขึ้น ก็ให้มอง ดูประสบการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยใจที่เป็นปกติ ไม่ยินดียินร้ายใด ๆ คล้าย ๆ กับไม่ได้สนใจในประสบการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นมากจนเกินไป มองดูเฉย ๆ ด้วยใจที่เป็นปกติ แล้วหมั่นฝึกใจให้เป็นปกติซ้ำลง ไปอีก
...อ่านต่อ
ให้ปรับวิธีการใหม่ คือ วิธีการเดิมถูกปรับใหม่ด้วยวิธีการดั้งเดิม โดยให้เริ่มต้นในจุดที่สบาย จุดที่หยุดนิ่งอย่างสบาย ๆ โดยมุ่งมาที่วิธีการมากกว่าประสบการณ์ภายใน คือ มุ่งการทำวิธีการให้ถูกต้องเพื่อเข้าถึงประสบการณ์ที่สมบูรณ์
...อ่านต่อ
ลูกยังติดเรื่องหยาบๆ ภายนอกอยู่บ้างไหม เรื่องหยาบ หมายถึง เรื่องทางโลก ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นข้าศึกต่อการกุศลและ พรหมจรรย์ เรื่องนี้ลูกต้องตัดให้ได้นะ ถ้ารักที่จะศึกษาวิชชา ธรรมกายจริง ๆ จำเป็นที่จะต้องตัดให้ได้
...อ่านต่อ
ให้บอกกับตัวเอง ให้กำลังใจตัวเองทุก ๆ วันว่า “ได้สิน่า... เดี๋ยว ก็เข้าถึง เดี๋ยวเราก็หยุดได้ เดี๋ยวเราก็นิ่งได้ เดี๋ยวเราก็สว่างได้ เดี๋ยว เราก็เห็นได้” ให้เข้าใกล้ผู้ที่นั่งแล้วมีประสบการณ์ภายในว่า เขามีความเพียรและทำให้ถูกหลักวิชชาอย่างไร ให้สอบถามกับคนที่เขามีประสบการณ์ภายในจริงๆ
...อ่านต่อ
เราต้องปรับร่างกาย เปลือกตา และปรับใจให้พอดี อย่าใจร้อน ว่าเราต้องได้เร็ว ๆ เห็นเร็ว ๆ เป็นเร็ว ๆ แล้วก็อย่าน้อยใจในกรณีที่คนอื่นมาภายหลังเรา ทั้ง ๆ ที่เราชวนเขามา แต่เขาก้าวหน้าประสบความสำเร็จ ถึงจุดหมายปลายทางก่อนเรา
...อ่านต่อ
การปฏิบัติธรรม..ให้หมั่นสังเกตเวลาที่เรานั่งเสร็จแล้วว่า เราทำอย่างไร วันนี้เราจึงรู้สึกว่าได้อารมณ์ดี แม้ยังไม่เห็นอะไรก็ตาม แต่ถ้าเรารู้สึกว่าเวลาหมดไปเร็ว นั่นก็แปลว่าเราทำถูกหลักวิชชาแล้ว ถูกวิธีแล้ว ก็ให้หมั่นทำบ่อย ๆ ซ้ำ ๆ
...อ่านต่อ
การปฏิบัติธรรมเราต้องจับหลักให้ได้ว่า....ใจต้องมาหยุดอยู่ใน กลางกาย หรือว่าง่าย ๆ ว่า “มาอยู่ในกลางท้อง” อยู่ตรงนี้ นิ่ง ๆ นุ่ม ๆ เบา ๆ สบาย ๆ แล้วเดี๋ยวก็จะถูกส่วนเอง
...อ่านต่อ
กว่าที่ลูกทุกรูปมานั่งตรงนี้ อยู่ในชุดนักรบกองทัพธรรมนี่ยากมากนะ แต่บางทีเราคงไม่รู้ตัวว่ามันยากขนาดไหน คนทั่วโลกตั้งหลายพันล้านคนจะมีโอกาสอย่างนี้มีไม่กี่คน แม้ที่อยู่ในผ้ากาสาวพัสตร์แล้วจะได้รู้เรื่องเป้าหมายของชีวิตก็น้อย ยิ่งรู้เรื่องเป้าหมายถึงที่สุดแห่งธรรมซึ่งเป็นจุดสูงสุดยิ่งไม่ค่อยมี
...อ่านต่อ
ผู้มีบุญเท่านั้นที่ได้โอกาสครองผ้ากาสาวพัสตร์ ถ้าหากมีเครื่องแบบที่แตกต่างไปจากนี้ นั่นแสดงว่ายังต้องเวียนว่ายตายเกิด สร้างบุญสร้างบารมีไปอีกยาวนานทีเดียว ดังนั้นกว่าจะได้มีโอกาสมาสวมชุดนี้ไม่ใช่ง่าย ๆ นะ ผ้าสีสุดท้ายของมวลมนุษยชาติต้องเป็นสีทองคำบริสุทธิ์ผุดผ่อง
...อ่านต่อ
ลูกเป็นผู้มีบุญมากที่ได้มาบวชในพระพุทธศาสนาได้มาศึกษาพระธรรมวินัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะการจะวัดว่าใครเป็นผู้มีบุญมากหรือบุญน้อย วัดกันตรงที่ว่า “ใครดับทุกข์ได้ เป็นผู้บริสุทธิ์ หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะไปสู่อายตนนิพพานได้”
...อ่านต่อ
ลูกต้องขวนขวายนั่งธรรมะกันนะ คำว่า “ทิ้งทุกอย่าง วางทุก สิ่ง นิ่งอย่างเดียว” ไม่ใช่เป็นเพียงคำที่สวยหรูเท่านั้น แต่ต้องทำให้ได้จริงๆ ต้องเป็นอย่างนี้เท่านั้น
...อ่านต่อ
  ลูกต้องตอกย้ำผังสำเร็จทุก ๆ วันว่า “ขอให้ได้เข้าถึงพระ ธรรมกาย ได้ศึกษาวิชชาธรรมกาย ให้ถูกต้องร่องรอย ตรงไปตาม ความเป็นจริง รู้ญาณแม่นยำ สะดวกสบายอย่างง่ายดาย ด้วย ความบริสุทธิ์ บริบูรณ์
...อ่านต่อ
ลูกทิ้งทุกอย่าง ปล่อยวางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว ทำใจใส ๆ อย่าง สบาย ๆ พอใจใส ๆ ก็ให้อธิษฐานจิต
...อ่านต่อ
กต้องทิ้งเรื่องราว สัญญา ความทรงจำเก่า ๆ จากที่เคยได้ยินได้ฟังมา ด้วยการทำใจให้ใส ๆ ให้เกลี้ยง ๆ เราจะต้องไปรู้ไปเห็นด้วยตัวของเราเอง เพราะวิชชาธรรมกายเป็นของจริง ดีจริง และสามารถพิสูจน์ได้จริง
...อ่านต่อ
เราต้องทำความบริสุทธิ์ของใจให้เกิดขึ้น ความบริสุทธิ์จะเกิดขึ้นได้ก็ต้องทำใจหยุดใจนิ่ง เพราะถ้าไม่บริสุทธิ์แล้วก็เป็นมลทินของใจ ถ้าหากใจของเราบริสุทธิ์ จะทำให้อยากอยู่แต่ภายในศูนย์กลางกายเอง
...อ่านต่อ

สิ่งดีๆมีไว้แบ่งปัน อะไรดีๆมีอีกเยอะ กด Like facebook กัลยาณมิตร


ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล