บทความประจำวัน

แต่ถ้าจะให้เรารักสถานที่ และอยู่เป็นสุข เราต้องดูแลทำความสะอาดเสนาสนะต่าง ๆ

ให้รักษาความละเอียดเอาไว้ให้ได้ตลอดเวลา ถ้ากิจวัตรกิจกรรมของเราลงตัว

ภาวนามยปัญญา ไม่ใช่ภาวนามยปัญหา เพราะยิ่งภาวนาไปก็มีแต่ปัญหา

ดูแบบไร้อารมณ์ไม่ได้ หรือเข้าไปถึงจุดที่นิ่งสนิทไม่มีความคิด แล้วถอนออกมา

ไม่ต้องไปควานหาความสบาย ขนาดไหนถึงจะสบาย อย่างนี้สบายไหม ไม่ต้องไปควานหา

เราต้องหยุดนิ่งสนิท เห็น จำ คิด รู้ หยุดสนิทเป็นจุดเดียวกันที่ศูนย์กลางกาย

เริ่มจากจุดที่ง่ายที่สุดที่เราชอบ...เข้าไปสู่ภายใน ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง แล้วนิ่งอย่างเดียวจริง ๆ

ใครมีฟุ้งบ้าง (มันแทรกเข้ามาเองครับ) นั่นแสดงว่า เราไม่ได้อยู่กับองค์พระตลอดเวลา

จะมืด หรือสว่าง ไม่ต้องไปกังวล ทำใจหลวม ๆ เหมือนสวมเสื้อที่ไม่คับ สวมใส่แล้วสบาย

กระแสความสุขตรงนี้ที่จะทำให้เราอยากติดตาม เพราะมีกระแสแห่งความสุข

ถ้าวันใดลูกครอบครองจุดสว่างเล็ก ๆ ใส ๆ ตรงนี้ได้ จุดสว่างเล็ก ๆ ใส ๆ ที่เกิดเอง

วางใจในจุดที่สบาย ที่ง่ายสำหรับเรา สบายอย่างนี้ไปก่อน แล้วแต่ว่าใจเราชอบตรงจุดไหน

ต้องง่าย ๆ แตะใจนิ่ง ๆ ไม่ต้องทำอะไร แล้วใจละเอียดขึ้นไปเอง ง่าย ๆ ความจริงมันเป็นอย่างนั้น

ถ้าเกิดนั่ง มีบางช่วงจังหวะที่ตัวมันยืด แล้วมันก็ขยาย คือนั่งไปจนถึงตัวมันตลบ

ถ้าไม่มีความสุข แต่เราเห็น แปลว่า เรายังนิ่งไม่สนิท ต้องสุขบริสุทธิ์ สว่าง ชัด ใส สว่าง ความรู้แจ้ง

ถ้าใจนิ่งต้องมาพร้อมกับความสุข ความบริสุทธิ์ ต้องมาพร้อมกัน ถ้าไม่มีความบริสุทธิ์

ภาพภายในที่เรายังเห็นได้ไม่ชัด เพราะเราไปใช้ความคิดโดยไม่รู้ตัว ติดทฤษฎีต่าง ๆ

ตลอดเส้นทางการสายกลาง ต้องมีความสุข และเบิกบานตลอด ข้อสังเกตในการปฏิบัติธรรมที่ถูกวิธี

อย่าตั้งใจมากจนเกินไป อย่ากังวล อย่าชะล่าใจ ประมาทปล่อยใจไปที่อื่น ความหยุดนิ่งที่สมบูรณ์

ต้องครอบครองศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ให้ได้ตลอด เวลา เพราะเป็นตำแหน่งที่ถูกต้องของใจ

เราจะนึกดวงแก้ว จะนึกพระเดชพระคุณหลวงปู่ หรือจะนึกอะไรก็ตาม ให้นึกอย่างเดียว